Buigen voor de lijkkist
Ds. J.D. Heikamp | 1 reactie | 30-10-2018| 12:31
Vraag
Waarom buigen dragers voor de lijkkist als ze hem neergezet hebben?
ADVERTORIAL
De actualiteit verandert. De Bron niet.
Zie je ook iedere dag een stroom aan nieuws voorbijkomen? Het RD zet je aan het denken en geeft inzicht met nieuws en achtergronden in Bijbels perspectief. We duiden de actualiteit vanuit een onveranderlijke Bron. Ontdek nu één week gratis...
Antwoord
De vraag voorgelegd aan een begrafenisondernemer. Hij zei: dat doen we gewoon uit eerbied voor de gestorvenen. Een beetje stijlvol. Verder heeft het geen betekenis.
Nou dan weet ik dat ook weer en vroeg het mezelf weleens af wat het betekende en u ook.
Hartelijke groeten,
Ds. J. D. Heikamp
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.D. Heikamp
- Geboortedatum:09-11-1939
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Staphorst
- Status:Actief
294 artikelen
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
1 reactie
dorual1
20-11-2018
/ 23:19
Gebruiken en protocollen bij begrafenissen evolueren over de tijd. Het komt mij voor, mede onder invloed van televisie/film of algemeen er bij onze teraarde bestelling gebruiken in"sluipen" die wij in onze behoudend reformatorische traditie niet gewend zijn.
In het roomse zuiden is men gewend om bij het afscheid nemen richting het geopende graf te buigen en de overledene te "groeten". Dat is iets wat wij vanouds niet doen, maar ik zie het ook bij begrafenissen in reformatorische kring steeds meer gebeuren. Ik voel me daar altijd wat ongemakkelijk bij.
Toch moeten we er m.i. ook weer niet te zwaar aan tillen: het gebruik kan ook op een bepaalde manier bij de rouwverwerking helpen: ik heb echt afscheid genomen van de overledene. In het verlengde van het groeten van de overledene ligt echter een gebruik waar wij wel met nadruk afstand van nemen: het bij de begrafenis toespreken van de overledene. Het lichaam is ontzield en de overledene kan ons niet horen. Voor het toespreken van de overledene is het nu te laat.
In het roomse zuiden is men gewend om bij het afscheid nemen richting het geopende graf te buigen en de overledene te "groeten". Dat is iets wat wij vanouds niet doen, maar ik zie het ook bij begrafenissen in reformatorische kring steeds meer gebeuren. Ik voel me daar altijd wat ongemakkelijk bij.
Toch moeten we er m.i. ook weer niet te zwaar aan tillen: het gebruik kan ook op een bepaalde manier bij de rouwverwerking helpen: ik heb echt afscheid genomen van de overledene. In het verlengde van het groeten van de overledene ligt echter een gebruik waar wij wel met nadruk afstand van nemen: het bij de begrafenis toespreken van de overledene. Het lichaam is ontzield en de overledene kan ons niet horen. Voor het toespreken van de overledene is het nu te laat.
