Verlangen naar een nieuwe levensgezel na scheiding

Ons huwelijk is een aantal jaren geleden na veel (veelal eenzijdige) pogingen om tot elkaar te komen toch door echtscheiding ontbonden. Er was geen sprake van overspel, wel van complexe problemen. Pogingen om in de jaren na de scheiding alsnog tot elkaar te komen hebben ook geen resultaat gehad. Echter met het verlopen van de jaren en het met hulp verwerken van de scheiding ontdek ik het verlangen naar een nieuwe levensgezel, iemand waarvoor ik er mag zijn en die er ook voor mij wil zijn. Tegelijk lijkt er geen Bijbelse grond voor het aangaan van een nieuw huwelijk, omdat er geen sprake van overspel is geweest. Soms voelt het (zonder af te doen van de eigen verantwoordelijkheid) ‘zuur’ dat na het stuklopen van alle pogingen om het eerste huwelijk te redden/opnieuw te beginnen, er ook geen weg lijkt om zonder tegen Gods gebod in te gaan opnieuw te mogen trouwen. Daarover de volgende vragen:

1. Kan een huwelijk al niet ontbonden zijn omdat de beloofde trouw (eenzijdig) wordt gebroken door naast elkaar heen te leven en apart te slapen, of incest gerelateerd handelingen, het weigeren om samen wegen te zoeken om tot elkaar te komen etc.?

2. Wordt er in de kerk verschil gemaakt t.a.v. het kerkelijk mogen hertrouwen na een scheiding zonder overspel tussen een scheiding waarbij het huwelijk alleen burgerlijk is gesloten en het huwelijk wat zowel burgerlijk als kerkelijk is gesloten?

3. Ligt er in onze kringen niet teveel de nadruk op het zevende gebod t.o.v. de andere geboden? Een moord lijkt sneller vergeven/vergeten te worden dan een scheiding. Heel cru gezegd: Als ik in een vlag van woede mijn man vermoord en later mijn schuld beleid, is er na verloop van tijd niets meer wat een nieuw kerkelijk huwelijk tegen houdt. Zonder moord of fysiek overspel is dat niet mogelijk. Roken is veelal ook een stilzwijgend geaccepteerde zonde (eerste en zesde gebod) etc.

Beste mevrouw,
 
Nadat ik uw brief gelezen had, heb ik eerst nagedacht over het vele dat u daarin aan de orde stelde. Nu probeer ik tot een antwoord te komen, voorzover me dat lukt  omdat ik heel weinig weet van de achtergronden. Allereerst een paar algemene opmerkingen.

In onze door de zonde gebroken samenleving komt het inderdaad voor -ik heb daar als ambtsdrager wel mee te maken gehad- dat een huwelijk in een echtscheiding eindigt zonder dat er sprake is van overspel. Om welke redenen dan ook: het ging gewoon niet meer. Wel pleitte ik in zo’n situatie altijd voor een scheiding van tafel en bed, waarbij de samenleving wordt beëindigd, maar de verantwoordelijkheid voor elkaar blijft bestaan, in de hoop dat er eens een weg terug zal zijn. Hier openbaart zich een spanning tussen de weerbarstige werkelijkheid vanwege de zonde en het gebod van de Heere Jezus (en van Zijn Vader), Die gezegd heeft: “Wat God samengevoegd heeft, scheide de mens niet”; zie ook Mattheus 5:31 en 32. Dat zijn geen woorden van mensen of van de kerk, maar van de Heere Jezus Zelf. Hoe zou de Kerk ooit goed kunnen praten wat door God, Die ons heil zoekt en ons leven op het oog heeft, zo nadrukkelijk wordt afgewezen.

Vervolgens twee dingen die u schrijft. Ik heb er alle begrip voor dat er een situatie in een huwelijk kan voordoen die het onmogelijk maakt om samen verder te gaan, tenzij er radicale bekering komt van de één of van beiden. Ik heb er ook alle begrip voor dat u schrijft te verlangen naar een nieuwe relatie in liefdevolle verbondenheid. De moeilijkheid is dat uw brief me niet voldoende zegt over u en uw situatie om daar concreet op in te gaan. Ik weet niet hoe u samen begonnen bent, wat u allemaal gedaan hebt om toch verder te kunnen gaan. Ik weet niets van uw gezin: waren en zijn er kinderen? Ik weet niets van uw kerkelijke achtergrond  en hoe uw kerkenraad zich opgesteld heeft in uw moeite. Ik weet eigenlijk maar heel weinig en kan dus weinig concreets zeggen.

Dan uw concrete vragen:

1. Een huwelijk wordt verbroken doordat één van beiden -of allebei- gemeenschap hebben met een ander. Dat hoeft niet tot echtscheiding te leiden. Er is immers ook de weg van vergeving  bij belijdenis van zonde en het verbreken van die andere relatie. Maar de Heere zegt dat overspel echtbreuk is en kan leiden tot een scheiding. Nu kan het gebeuren, en dat gebeurt vaker, dat één van beiden na de scheiding een nieuwe relatie aangaat met een ander, hetzij door een huwelijk met die ander aan te gaan of te gaan samen wonen of een andere seksuele relatie. In dat geval verbreekt die man of vrouw alsnog de huwelijksrelatie en is de ander vrij om een nieuw huwelijk aan te gaan. Of dat bij uw ex het geval is, weet ik natuurlijk niet.

2. Uw vraag of de kerk verschil maakt tussen een huwelijk dat kerkelijk bevestigd is en een huwelijk dat alleen ten overstaan van de burgerlijke overheid gesloten is; daar heb ik nog nooit van gehoord en het lijkt me ook niet zo te zijn. Hoogstens zou dat in de RK Kerk kunnen gebeuren omdat daar het kerkelijke huwelijk het echte huwelijk is.

3. Ik hoor inderdaad ook wel eens de opmerking dat de Kerk zonde tegen het zevende gebod zwaarder doet wegen dan zonden tegen andere geboden. Ik weet niet of dat zo is. Zelf heb ik tijdens mijn lange diensttijd helaas maar al te vaak meegemaakt dat gemeenteleden voorwerp van kerkelijke tucht werden vanwege overtreding van andere geboden.
 
Graag zou ik u wat verder willen helpen, maar met wat ik nu weet, moet ik het laten bij deze algemene antwoorden. Hopelijk kunt u er toch iets mee. Ik wens u veel wijsheid en vooral de zegen van de Heere en de leiding van de Heilige Geest in de weg die u gaan moet.
 
Met vriendelijke groeten,
Ds. J. Westerink

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Westerink

• Geboortedatum:
  25-08-1939
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Urk (Maranatha)
• Status:
  Inactief

121 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven