Houden van stijlvolle dingen

Opgegroeid in een wat kleine Ger. Gem.-wereld, in een heel gemiddeld gezin in een dorpsomgeving, worstel ik met sommige dingen. Ik heb het idee opgevat dat bij een christen blijkbaar een bepaalde levensstijl hoort. Eenvoudige woningen, bepaalde mode, gemiddeld allemaal. En inmiddels is juist onder die groep het materialisme zo enorm gegroeid, misschien wel in plaats van “dat wat mensen van de wereld doen en wij niet”, ik stel het een beetje puntig. Maar zo’n levensidee is nergens op gestoeld natuurlijk, het zit alleen sterk in mijn hart.

Inmiddels ben ik zelf volwassen geworden en vormt zich een nieuwe generatie. Toch vind ik het soms zó lastig! Ik heb gemerkt dat ik denk ik niet helemaal thuishoor bij ‘gemiddeld’. Ik leer een deel van mezelf kennen wat ik nooit begrepen heb en wat mijn ouders ook niet wisten. Daarbij heb ik ontdekt dat ik helemaal geen gemiddelde stijl of smaak heb. Inmiddels is ons huis behoorlijk ‘gemiddeld’ ingericht en dat vind ik helemaal niet heel erg (want, waarom zou ik veel meer van Gods aarde gebruiken dan nodig!). Alleen merk ik dat ik houd van behoorlijk mooie dingen. Dingen met stijl, uitstraling en karakter. Die zijn bepaald niet triviaal, niet trendy, maar ook niet ‘glamour’, eigenlijk alleen stijlvol.

Alleen, hoe moet dat nu? Mag je wel zo’n smaak hebben? En, mocht de gelegenheid er komen, mag je er dan wel ruimte aan geven? Het lijkt zó bijzonder verkeerd en ‘van de wereld’ zeg maar? Soms kom ik bij christenen die veel rijker zijn, die stijl hebben en bijvoorbeeld in een prachtig oud herenhuis wonen. Dit geeft een conflict van binnen. Kan dit wel? Mag dit? Tegelijk vind ik het vrij absurde vragen, maar echt begrijpen doe ik dit niet!

Ik weet niet of de vraag is gesteld door een man of een vrouw. Ik ga maar uit van een man. Is de vraagsteller een vrouw, dan moet je in plaats van hij zij lezen. 

Als ik jouw vraag goed heb begrepen worstel jij met de vraag over welke levensstijl bij een christen hoort. Je vergelijkt het met de situatie waarin jij bent opgegroeid en die welke je aantreft bij huidige christenen uit onze streng gereformeerd kringen.

Laat ik je allereerst aangeven waar wij bij dit alles ons uitgangspunt moeten nemen. Dat is Gods Woord. En dan val ik maar gelijk met de deur in huis. Ik denk dat onze kringen hun emancipatie hebben gebruikt om de materiële welvaart groots in te vullen. En ook ik betrap me erop dat het gemakkelijk is om mee te deinen op de golven van de aardse voorspoed zoals we die in Nederland kennen. Natuurlijk wordt er op verschillende plekken armoede geleden. Maar in grote lijnen gaat het onze kringen goed. Maar waar brengt ons dat? Zijn we het zicht op de geweldige toekomst van Gods Kerk niet uit het oog verloren? Hebben wij de pinnen niet al te vast in de aarde geslagen? Waar komt ons pelgrim zijn tot uiting?

Betekent dat echter dat je als christen niet mag genieten van wat God in Zijn schepping heeft gegeven? Calvijn geeft op grond van Gods Woord aan dat de Heere van ons soberheid en matigheid vraagt. Maar dat betekent niet dat bepaalde ‘gemiddelden’ van de eigen kring de norm zijn. Niet iedereen heeft hetzelfde gevoel voor schoonheid. Ook daarin heeft God aan mensen verschillende gaven gegeven. Dat blijkt ook uit jouw vraagstelling. Je bent tot de ontdekking gekomen dat je niet helemaal thuis hoort bij ‘gemiddeld’. En als je schrijft dat je met de ‘gemiddelde’ inrichting van jullie huis -die door je vrouw/man en jou tot stand is gekomen- goed kunt leven, dan moet je niet overdadiger gaan inrichten.

Maar nu jij hebt ontdekt dat stijl, karakter en uitstraling ook een rol spelen, dan is er niets mis mee om dat je ook in je leven op aarde tot uitdrukking mag laten komen en mee laat wegen bij je aankopen, je bezoek aan een museum of het bezoeken van een concert.  Maar pas op voor overdaad, voor het besteden van geld en tijd aan dingen die je belemmeren om de Heere ervoor te danken.  Soberheid en matigheid blijven daarbij de leidraad. En dat moet jij zelf samen met je vrouw/man  bespreken en in het licht van Gods Woord een beslissing over nemen.

In de Bijbelboeken Spreuken en Prediker geeft de Heere bij monde van Salomo ons op dit terrein veel wijze lessen. En als er iemand is geweest die wist wat rijkdom betekent, met zijn mooie kanten, maar ook met zijn verleidingen, dan is het Salomo toch wel geweest.  Ik denk bijv. aan Prediker 2 en 5. En in het Spreukenboek geeft Salomo aan dat je genieten mag van het leven en van je liefde tot je vrouw. Maar, zegt hij erbij, weet dat God u zal doen komen voor het gericht. Dat houdt in dat we wel mogen genieten, maar dat we ons altijd moeten realiseren dat we er rekenschap voor moeten afleggen aan de Heere. Daar komt de soberheid en de matigheid weer terug. Verantwoord en Bijbels handelen, ook op dit terrein, zoals de Heere van ons vraagt. 

Je begrijpt dat ik je geen pasklaar antwoord kan geven. Op dit terrein geldt, zoals op het hele terrein van de ethiek, dat we voor Gods aangezicht -coram Deo- moeten handelen. En daarbij kan de ene christen tot een andere keus komen dan de ander. Maar binnen de grenzen van wat de Heere ons leert in Zijn Woord en lettend op de stem van ons geweten. 

J. H. Doeven

Dit artikel is beantwoord door

mr. J.H. Doeven

• Geboortedatum:
  01-08-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Houten
• Status:
  Actief

43 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven