Vraag
Ik zit op een christelijke middelbare school en ik word elke dag met erge dingen geconfronteerd, waartegen ik niks durf te doen en ik niet weet wat ik moet doen. Het is namelijk zo dat al mijn klasgenoten en vriendinnen -en ook heel veel andere scholieren- veel vloeken. Alsof het niks geeft, alsof er geen God bestaat. Ze lachen zelfs Jezus uit... en dan zit ik daar maar te zitten, niet wetende wat ik moet doen.
Ik zou kunnen opstaan en hen kunnen aanspreken, maar dat durf ik niet, bang dat ze boos op mij worden. Ik vind het erg als mensen tegen mij zijn, ook al weet ik dat als God voor mij is, niemand tegen mij kan zijn. Ik ben altijd graag vriendelijk tegen mensen, maar als ze met Jezus spotten dan mag ik niet meer vriendelijk zijn en dat is heel erg moeilijk want ik hou veel van hen en ik ben nog nooit op hen boos geweest... Ik heb er nog nooit iets van gezegd als ze zo oneerbiedig doen. Ik weet niet meer wat ik moet doen!
Hoe ga ik dit nog mijn leven lang volhouden, want ik weet dat het waarschijnlijk op de school na deze school ook zo zal zijn. De mensen weten niet meer wat ze doen, waarom zijn ze zo blind? Waarom heb ik het gevoel alsof ik de enige ben die God oprecht kent? En ik weet dat Jezus spoedig terugkomt en zal het dan mijn schuld wezen dat ze verloren gaan, omdat ik nog nooit over Jezus verteld heb, omdat ik bang ben hen te verliezen?
Antwoord
Beste vriend(in),
Wat rijk als je God echt kent. Laat ik daarmee beginnen. Dan ben je te feliciteren. Als we ons het eigendom weten van de Heere. Dan zijn we geborgen. Veilig voor nu en straks!
Waarom ben je dan zo bang? Beter gezegd, waarom zijn wij dan zo bang? Ik sluit mezelf er maar bij in. Ik vind je vraag zo herkenbaar... Waarom ontbreekt ons de vrijmoedigheid om voor Gods Naam en eer uit te komen? Is dat niet, inderdaad, een bepaalde bangheid. Angst voor mensen. Angst om afgewezen te worden. Bang om mensen te verliezen, zoals je zelf schrijft. Bang voor boosheid. Tja... Weet je wat ons vaak ontbreekt? Zelfverloochening. Je schrijft dat ook: ik vind het erg als mensen tegen mij zijn. Wij worden opgeroepen om vrede te houden met alle mensen, voorzover dat in ons vermogen ligt. Vriendelijk zijn. Tegelijk wil dat niet zeggen dat we vriendschap met de ‘wereld’ sluiten. Integendeel.
Weet je wat belangrijk is? Te bidden: verlos mij Heere, van ’s mensen overlast... (Ps. 119:67 berijmd). En te bedenken dat we in de wereld verdrukking zullen hebben (Joh. 16:33). Maar, zegt Jezus: hebt goede moed, want Ik heb de wereld overwonnen! Onze strijd is reeds overwonnen door Hem. Daarom, leef biddend uit het Woord en hoop op God! Wat er ook gebeurt, geen haar valt van ons hoofd zonder de wil van de hemelse Vader (HC, zo. 1). Wat een Heere hebben wij!
Hoe ga ik dit nog mijn leven lang volhouden? Wij ontvangen van God onze plaats, op school, in ons werk. Denk je dat Hij het niet weet? Hij weet precies wat jij voelt. Maar Hij weet dan ook wat je nodig hebt. Toen ik in een vergelijkbare situatie zat, ben ik zelf wel eens zeer bemoedigd geweest vanuit Ps. 50:15: “En roep mij aan in de dag der benauwdheid, Ik zal er U uithelpen, en gij zult Mij eren.” En Hij doet het!
Pas tegelijk op dat het je allemaal niet verlamt. Neem je plaats in. Op ontspannen wijze. Hoe dan? Je hebt vast wel eens gehoord van de Bond tegen het vloeken. Op de website zijn praktische tips te vinden. Daar verwijs ik graag naar:
-Maak vloeken bespreekbaar. Als er in je dagelijkse omgeving door mensen gevloekt wordt, kun je beter zo snel mogelijk laten merken dat je dat afkeurt. Hoe langer je zwijgt, hoe lastiger het wordt om erover te beginnen.
-Wijs iemand niet terecht. Je kunt niet simpelweg voor een ander bepalen dat hij of zij niet vloekt. Als iemand vloekt, kan dat wel een aanknopingspunt zijn voor een goed gesprek. Daarom: wijs iemand niet terecht, maar begin een gesprek.
-Leg uit wat het met jou doet. Mensen die vloeken, weten niet altijd wat ze zeggen en wat voor impact het op anderen heeft.
-Stel een vraag. Soms heb je de gelegenheid voor een gesprek en kun je ook eens horen waarom de ander vloekt.
Laat ons als een licht zijn voor de mensen om ons heen. Betrouwbaar, eerlijk, meelevend, belangstellend. Zodat anderen merken dat ons leven niet op onszelf gericht is, maar op God. Met vallen en opstaan... dat wel. Maar wees een getuige. In je handel en wandel. En wanneer we een goed Woord van de Heere kunnen spreken, laat ons dat niet nalaten. Veel zelfverloochening en wijsheid toegewenst.
Met hartelijke groet,
Kand. J. A. Mol
Dit artikel is beantwoord door
Ds. J.A. Mol
Bijzonderheden:
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
"Wat zou jij ervan vinden als God in de hemel de hele dag jouw naam als scheldwoord gebruikt? Niet leuk hoor!"
Sterkte....!
