Een onheilige heilige

Ik geloof dat wanneer je wedergeboren ben, dat je dan geen zondaar meer bent, maar een heilige. De zonde zit dan niet meer in je hart maar in je vlees. Ik heb daar een vraag over: Als je hart vernieuwd is, kan het dan weer vies worden? Of is alleen je vlees dan nog vies?

Laten we eerst eens nadenken over de vraag! Klopt het wel wat je gelooft? Was de tollenaar een zondaar? Was David echt geen zondaar meer? Je hebt wel gelijk dat het woord “zondaar” in de Bijbel bijna altijd gebruikt wordt voor een mens die God niet kent. Maar ik geloof ook dat de tollenaar genade kende toen hij zijn bede uitsprak: “O God, wees mij, zondaar, genadig.” Paulus zei van zichzelf dat hij vleselijk, verkocht was onder de zonde. Luther typeerde een gelovige als tegelijk zondaar en rechtvaardige. Gods kind is zondaar, maar wel anders dan een mens die God niet kent dat is.

Dan: Is een wedergeborene een heilige? Ja en nee. Kohlbrugge zou spreken over een onheilige heilige. Gods kinderen zijn inderdaad heiligen. Maar je kunt die term op twee manieren gebruiken. Men kan heilig zijn in Christus of in zichzelf. Paulus spreekt de gemeenten meermalen aan als geheiligden in Christus Jezus (1 Kor. 1:2; Koll. 1:1). Hun heiligheid ligt in Christus. In zichzelf, dat wil zeggen in hun praktisch dagelijkse leven zijn zij geen heiligen. Die laatste vorm van heiigheid moet wel hun streven zijn. Zij moeten jagen naar de volmaaktheid, maar ze zijn natuurlijk niet volmaakt en in zichzelf worden ze dat ook nooit. Als je zou menen dat Gods kinderen heiligen zijn, loop je tegen veel teleurstellingen aan, bij hen en bij jezelf, als je de Heere kent.

Is er geen zonde meer in je hart? David zegt van zijn hart dat het een onreine bron van wanbedrijven is (Ps. 51:12). Het hangt er ook maar van af wat je onder “vlees” verstaat. Daarmee wordt niet bedoeld het vlees van het lichaam (vlees en bloed). Onder dit begrip moeten we verstaan ons gehele zondige bestaan, dat zowel ons lichaam alsook onze geest omvat. Dus ook ons hart. Ons vlees is wel orgaan der zonde, maar niet de bron van de zonde. Gods Woord spreekt over de besmetting des vleses en des geestes (2 Kor. 7:1; Ef.2:3; Koll.2:18). In de beide laatste verzen vinden we de koppeling tussen verstand en gedachten met het vlees. De zonde schuilt dan ook zeker nog wel in het hart van een kind van God.

Je worstelt in je vraag om uit te drukken wat het wezen van een wedergeborene is. Is zijn “ik” nu rein of niet? Ik zelf ben al jaren bezig te zoeken naar het antwoord op de vraag wat het “ik” van Paulus in Romeinen 7 is. Denk maar aan de woorden: “Wat ik wil, dat doe ik niet, wat ik haat, dat doe ik.” Tweemaal het woord “ik”, maar tweemaal tegengesteld en verschillend. Wat is het ware “ik” van Paulus? Zijn ware “ik” is bekeerd, maar hij merkt juist daardoor dat er ook een ander streven heerst in zijn leven, namelijk de wet der zonde.

Denk ook aan de andere tegenstelling die Paulus gebruikt, namelijk die tussen de oude en de nieuwe mens, die beide in één persoon bestaan. Zie Ef. 4:22v. Je ziet daar dat de gelovigen de oude mens nog wel hebben; ze moeten deze immers afleggen; de nieuwe mens moeten zij aandoen (als een kledingstuk). In dit gedeelte noemt Paulus allerlei zonden die zich in onze geest manifesteren. Gelovigen zijn een tweemens. Denk ook aan Gal. 5:17; het vlees begeert tegen de Geest en de Geest tegen het vlees. Hier bedoelt Paulus de Heilige Geest Die woont in zondaarsharten. Ook hier weer geestelijke zonden genoemd in het vervolg (zoals nijd, afgunst, enz.).

Ik bedoel hiermee te zeggen dat een wedergeborene sowieso nog wel onreinheid in zijn hart meedraagt. Er is wel gekomen een begeerte om de Heere volkomen te dienen en het hart is ook wel veranderd en vernieuwd. Maar wat gebeurd is in beginsel, moet een nadere uitwerking krijgen in de praktijk van het leven (Rom. 12:2 > vernieuwing uws gemoeds). 

Als je ervan uitgaat dat “vlees” zowel ons lichaam alsook ons hart en onze geest omvat, wordt het antwoord op je vraag wel duidelijker. Je hart kan niet alleen vuil worden, maar er is nog steeds zonde in je hart. Iedere zondige daad begint toch in je gedachten, in je hart?

Ik vermoed dat je vraag voortkomt uit een persoonlijke strijd tegen de zonde. Die strijd kan heel zwaar zijn. Je bent vast en zeker al vaak geschrokken van wat er in je hart allemaal op kan komen en dat geeft grote moeiten en veel strijd als je meent dat je hart rein moet zijn en het ook is. Als je de lat te hoog legt in de mening dat een christen een rein hart heeft, wordt het zwaar als je dat anders bij jezelf waarneemt. Dan denk je dat je dus ook nog geen wedergeborene bent. Daarom: ga uit van de Bijbelse realiteit. Ons hele wezen is door de zonde aangetast en het blijft ook een werkterrein van goddeloze invloeden. 

En zoals je dan bent, heb je een Verlosser nodig Die je telkens weer heiligt door de kracht van Zijn bloed. De Heere leert dagelijks bidden: Leid ons niet in verzoeking. Daarom riep Paulus uit: Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen? Hij kon en mocht door het geloof ook zeggen: Ik dank God door Christus Jezus, onze Heere. Als je met verdriet zonde waarneemt in je hart, ligt de vernieuwing van je hart daarin dat je verdriet hebt over de zonde. Vlucht in dat leed dat gedurig tot Christus om in Hem een volkomen verlossing te vinden.

Ds. P. Roos

Dit artikel is beantwoord door

Ds. P. Roos

• Geboortedatum:
  29-10-1938
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

38 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven