Vraag
Aan dominee C. Harinck. In onze gemeente zijn mensen die veel bezwaar hebben tegen de preken die onze dominee houdt en velen verlaten daarom onze gemeente. Dat vind ik heel erg. Het doet me pijn om mensen te verliezen met wie ik samen bij de gemeente mocht horen en het is ook jammer omdat hierdoor wat verscheidenheid in onze gemeente verdwijnt. Nu zegt onze dominee dat niet alleen de kerkenraad, maar ook ik als gemeentelid de verantwoordelijkheid heb om hen hierop aan te spreken. Dat vind ik erg moeilijk, want als ik dat doe en er volgt een gesprek waarin mensen uitleggen waarom ze weg gaan, dan hoor ik allerlei dingen die ik liever niet zou horen. Namelijk een uitleg waarom de preek tekort zou schieten, of reacties van mensen/kerkenraadsleden die niet prettig waren, enz.
Aan de ene kant wil ik open staan voor iemands mening of ervaring, maar aan de andere kant wil ik geen negatieve dingen horen over anderen, zelfs al zijn ze waar, en wil ik ook niet op die manier over preken praten. Al was het alleen al omdat ik bang ben erdoor beïnvloed te worden en er zelf ook last van te krijgen bij het luisteren, net als zij. Dus eigenlijk zie ik niet goed kans om met mijn bekenden over dit onderwerp te praten (en zeker niet met mensen die ik niet ken), maar ik voel ook een verantwoordelijkheid om ze 'niet zomaar te laten weggaan'.
Meestal vertel ik dat ik geloof dat HEERE weet wat goed voor mij is en dat ik mij op die manier onder de preek wil zetten. Als ik 'niets' zou ontvangen in een preek (kan dat eigenlijk wel?), geloof ik dat het aan mij ligt en niet aan de preek want de Heere zal nooit iemand voorbijgaan die Hem echt nodig heeft. In Hem is geen onrecht en Zijn wegen zijn hoger dan die van mensen. Maar dan krijg ik vaak als antwoord dat we ook ons verstand hebben gekregen om te bedenken of de waarheid wel evenwichtig gebracht wordt en dat is natuurlijk wel waar, maar we komen er niet goed verder mee. Blijft het gebed over of heeft u nog een andere goede raad voor mij?
Antwoord
Beste vraagsteller/ster,
Uw vraag is helaas aktueel. Men verwisselt in onze tijd nog al gemakkelijk van kerk. Het doet u pijn dat mensen met wie je in gemeente bent opgegroeid nu de gemeente verlaten. Ik kan dat begrijpen en ben er blij om dat het zo bij u ligt.
U signaleert nog een belangrijke zaak, namelijk dat daardoor de verscheidenheid uit de gemeente verdwijnt. Dat is inderdaad ook schadelijk voor een kerk. Je corrigeert elkaar dan niet meer en houdt elkaar niet meer in evenwicht. Er dreigt dan eenzijdigheid en verabsoluteren van het eigen standpunt.
Nu heeft je predikant je aangeraden met die mensen in gesprek te gaan en hen aan te spreken op hun trouw aan de kerk waarin zij eens belijdenis deden. Dan blijkt echter dat zij de prediking niet juist vinden en dat zij zich stoten aan kerkenraadsleden en andere leden van de gemeente om hun opvattingen en manier van reageren. Het maakt dat u dat gesprek maar liever niet meer aangaat. Het belemmert u alleen maar in het onbevooroordeeld luisteren naar de prediking. Daarom laat u het liever maar rusten. En toch voelt u dat dit ook niet juist is. Wat zal ik op al deze dingen zeggen?
Laat ik bij uw predikant beginnen. Een predikant moet Gods Woord prediken. Hij mag daar niet aan toedoen en niet aan afdoen. De eigen mening moet aan de mening van de Schrift worden onderworpen. Hij mag zich verder richten op onze Gereformeerde Belijdenis. Wanneer hij dat doet, zullen alle mensen niet altijd staan juichen, maar kan hij zeggen: Alzo zegt de Heere. Er staat ook geschreven: Wee u, als alle mensen wel van u spreken!
Wat de mensen betreft die kritiek hebben op de prediking en het optreden van de ambtsdragers, is het naar de Schrift om dit broederlijk met de betreffende personen te bespreken. Zij moeten een eerlijk gesprek zoeken met hun predikant en de ambtsdragers. Zij mogen hun zorgen kenbaar maken, maar wel met inachtneming van enkele dingen. Hun bezwaren moeten waar zijn en gegrond op de Schrift en de belijdenis. Het moeten maar geen loze kreten zijn, maar dingen die op feiten berusten en die men dus kan aantonen. Zij moeten ook open staan voor correctie naar hun zijde en bedenken dat een predikant en ouderling een ambt bekleden. De Schrift is hier koning in en beslist over wat waar is. De liefde is de belangrijkste voorwaarde voor een gesprek dat zowel predikant als leden tot nut is. Zulk contact zou beide partijen tot zegen kunnen zijn.
Het ware verder te wensen dat alle hoorders bereid waren om zoals u dat doet de oorzaak ook bij zichzelf te zoeken. Wanneer je met vooringenomenheid onder een preek zit, zal je niet veel zegen ontvangen.
Maar er is ook een andere kant. De predikant en de ambtsdragers moeten de bezwaarde mensen aanhoren en open staan voor opbouwende kritiek. Een dominee moet niet denken: ik heb altijd gelijk, want ik ben bekeerd en van God geleerd. Hij is een leerjongen van Christus en een blijvende leerling van de Schrift. Leden hebben het recht de prediking te toetsen aan de Schrift. Paulus beoordeelde het positief dat de Joden in Berea in de Schriften onderzochten of deze dingen alzo waren.
Indien je deze houding bij zowel je dominee alsook bij de kritische leden kunt bevorderen, zou ik mij daarvoor inzetten. Indien daarvoor geen basis is, blijft inderdaad voor u alleen het gebed over. Maar dat is niet gering. Het is het beste wat je doen kunt en waarvan je verwachting mag hebben.
Veel sterkte en wijsheid toegebeden,
Ds. C. Harinck
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C. Harinck
- Geboortedatum:09-04-1933
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Kapelle
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
Bekijk ook:
