Zoveel soorten geloof

Aan ds. Vergunst. De laatste maanden blijf ik maar denken over wie God is, waar Hij is, wat Hij van ons verlangt. Er zijn zoveel vragen, maar ze draaien rond dit punt: hoe wil Hij dat ik leef, hoe kan ik voor Hem leven, waar is mijn plaats op deze wereld? Het spijt me als dit egoïstisch klinkt. Ik verlang er naar om dienstbaar te zijn, maar dan wil ik graag eerst weten wáár dat mag zijn van Hem. Het lijkt wel of er zoveel soorten 'geloof' zijn, wat vraagt Hij dan van mij?

Ik waardeer de diepgang van de Ger. Gem. waar we in opgegroeid zijn, maar ik weet ook dat God ook werkt op andere plaatsen. Wat wil Hij dan voor ons leven? Moet ik mijn kinderen uitleggen dat die diepgang écht nodig is en ze niet zonder kunnen? Hoe zit dat dan voor de andere mensen? Zo ook met praktische dingen als het dragen van een rok. Ik denk dat ik ook voor Hem kan leven met een broek aan en dat Hij zeker Zijn kinderen heeft daarin, in andere culturen is het helemaal anders. Maar wat is dan de 'waarde' van de rok? Is het nodig? Het lijkt wel of ik er ook niet toe kan komen om dan een broek te dragen. Dan ga ik voor mijn idee bij God vandaan. Maar hoe geldt dat voor onze kinderen? En wat gebeurt er als zij daadwerkelijk wennen aan het gebruik van een broek? Het is een klein voorbeeld, van onbelangrijke dingen. Want het overdragen van het doel van kleding is helder. Ik zoek alleen naar duidelijkheid, diepte en begrijpen van Gods wil. Ik wil er achter kunnen staan en het uit kunnen leggen aan al die anderen om mij heen, waarvan ik merk dat het christen-zijn maar raar vinden. Achterhaald, onnodig moeilijk. Hoe wil Hij dat we voor Hem leven? Hoe mogen we geloven? Het lijkt wel of dat op zoveel verschillende manieren kan. Hoe zou God dat zien? Is Hij juist groot in Zijn diversiteit? Is diepe bevinding echt nodig? Het lijkt alsof God me verwerpt (maar dat is mijn vader-beeld, geprojecteerd op Hem), wat logisch zou zijn om wie ik ben.

Gisteren las ik van het ongeloof van Zacharias en dat was herkenbaar. Ik verlang naar een bevestiging dat God me niet verwerpt, dat verzoening ook voor mij kan zijn. Maar ongeloof beledigt God. Zegt dat dat wij zelf moeten geloven? In iets wat ik nog nooit gezien of ervaren heb? Waarvan ik zelfs twijfel of het waar is? Ik kan dat niet, hoe kun je zo sterven? De Bijbel is het levende Woord, zo heb ik dat gevoeld, maar wat zegt mijn gevoel? Als ik het niet kán geloven, blijft het toch nog steeds mijn eigen verantwoording en schuld als ik verloren ga? Wat is die grote liefde en vreugde die ik denk terug te zien in mensen van wie ik aanneem dat ze bij Hem mogen horen? Kan dat ook voor een gewond mens?

Mijn gewonde vriendin, 

Je laatste zinnetje verwachtte ik al een beetje... de verwarring, tegenstrijdigheden, zoeken naar heldere waarden die ook waarheid zijn. Een Godsbeeld dat vertroebeld is door allerlei condities of “dit mag/dat mag niet” en zelfs een God Wiens liefde of aanvaarding je moet verdienen. Wat de wond veroorzaakte zal je best weten, maar hoe ermee omgaan is iets waar je misschien best wat hulp bij nodig hebt.

Er liggen zoveel vragen in je ziel en dat komt een beetje uit in wat je schrijft. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Waar moet ik beginnen? Als moeder is dat ook nodig want je hebt kinderen om je heen die ook nodig hebben dat zij ergens beginnen. Jammer dat zoveel kinderen opgroeien zonder een duidelijk beeld van Wie God is.  

Het lijkt me het beste om eens met jou te praten over God Zelf. Hij lijkt wel helemaal weggepakt in allerlei denkbeelden en verwarrende tegenstrijdigheden van hen die rondom je staan, binnen en buiten de kerk. Wie is God nu eigenlijk? Hoe is Hij? Wat voor beeld heb je van God Zelf?

Dat is niet zo makkelijk te beantwoorden maar toch ga ik jou eerst aanmoedigen om biddend je Bijbel te lezen met het gebed: “Heere, vertoon mijn Uw Heerlijkheid.” Begin met die vraag de evangeliën weer eens te lezen. De volheid van God kunnen wij alleen maar ‘zien’ in de Heere Jezus.  Lees die eerste vier boeken van het NT en maar heel veel en steeds maar weer vragen: “Wie of hoe bent U Heere?”

Ik popel om daar nu zelf een antwoord op te geven, maar ik heb veel liever dat jij zelf deze zoektocht naar de God van de Bijbel maakt. Niet de God die andere mensen voorstellen, maar Die Zichzelf in Zijn Woord openbaart. Er wordt veel te weinig over de vraag “Wie is God?” gepreekt of gedacht. In de verhalende gedeelten van de Bijbel, vooral in de vier evangeliën zoeken we te weinig om te ontdekken wie de Heere Jezus is.  

Als dat licht in je hart gaat schijnen (het Licht van God Zelf), o dan worden zoveel dingen die wij zo belangrijk vinden onbelangrijk. Het leven van God is liefde uitgewerkt in Zijn onmetelijke offer in Zijn Zoon. God heeft zondaren lief: onbegrijpelijk. Ik kan dat zelfs haast niet geloven omdat er toch niet lieflijks aan ons mensen is sinds onze val en verwoesting van Zijn werk. Juist omdat Hij rechtvaardig en heilig is, heeft Hij ook een ondoorgrondelijke weg gebaand in het offer van Zijn liefde in Zijn Zoon.  Alles in God is heerlijk en goed en groot en machtig en... wat zou jij verder schrijven?

Als we eenmaal mogen zien voor Wie we leven, dan kan iedereen dat wel zo raar vinden, maar wat is raar als je in liefde leeft voor iemand die Liefde is en die liefde ook zo rijk heeft getoond in deze woestijn van ons verwoeste leven.  Maar als we geen goed Godsbeeld hebben en dus alleen maar volgelingen zijn van allerlei tradities en nietszeggende waarheden waar we de waarde niet van zien... dan kan ik heel goed begrijpen dat anderen dat wat raar vinden.  

Dus laat ik het nu met deze gedachten en richting. 

Warmly,
Pastor A. T. Vergunst,
Waupun, WI, USA

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A.T. Vergunst

• Geboortedatum:
  22-09-1961
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Carterton (Nieuw-Zeeland)
• Status:
  Actief

165 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven