Seksuele zonde

Ik ben een jongen van 22 jaar en ik heb al bijna twee jaar een vriendin en ik heb een seksuele zonde begaan. Ik heb spijt dat ik haar heb aangeraakt en heb God om vergeving gevraagd, maar ik voel mij niet vergeven. Ik voel mij eigenlijk heel slecht en ik schaam mij enorm. Wat moet ik doen?

Beste jongeman, Dank voor je mail. Met daarin een gewetensvraag, waarop ik een antwoord probeer te geven.

Je bent in nood doordat je een seksuele zonde hebt begaan, schrijf je. Voorzichtig zeg je dat je je vriendin hebt aangeraakt. Dat zal niet aan haar oor zijn of aan haar wang. Je schrijft ook niet waarmee je je liefste hebt aangeraakt. Dat hoeft ook niet want als ik goed luister is je boodschap me duidelijk. Waarom ik zo begin?  Hierom: de totale geslachtsgemeenschap tussen twee geliefden moet je echt bewaren totdat je getrouwd bent. Dat vraagt de Heere van ons. En de kracht daarvoor wil Hij ons ook geven. Al hoort het wel tot ónze verantwoordelijkheid om op dit gebied van liefde,  trouw en seksualiteit heel duidelijke afspraken te maken met elkaar en in aanwezigheid als het ware van de Heere Zelf! Doe je dat niet dan overtreed je zomaar Zijn heilzame geboden.

Want voordat je tot geslachtsgemeenschap komt, is er in de sfeer van wederzijdse liefde en genegenheid wel een terrein waarop je elkaar mag beminnen (om dat tere ouderwetse woord hier maar te gebruiken). Je leert elkaar zo kennen op geestelijk en lichamelijk niveau, als voorbereiding op je huwelijk. Maar met een duidelijke grens dus! Ben je toch te ver gegaan, dan mag je dat aan de Heere belijden zoals je gedaan hebt. Hij prikt je niet op je zondige ontsporing vast. Je kunt/mag bij Hem altijd opnieuw beginnen. Je gevoel van slechtheid en schaamte mag je (steeds weer) bij Hem brengen. Eventueel samen met je vriendin omdat je er ook samen bij was.

Je voelt niet (direct) dat je vergeving hebt gekregen. Daar is de Heere vrij in.  En wij hebben er ook niet zo maar recht op. Het is altijd om Jezus’ wil. Maar een kenmerk van echt met de Heere leven (en niet maar eventjes  voor dat momentje van zondigen) is, dat je Hem blíjft aanroepen. In een gebed om vergeving en vernieuwing en standvastigheid.  Om niet weer in dezelfde  zonde te vervallen. Ik hoop dat je daar iets van kent.

Het lezen en bidden van Psalm 139 is voor jou, voor jullie samen heel mooi. Vooral begin en eind ervan. Je mag ootmoedig met het Woord van God naar Hem toegaan en Hem smeken om vergeving en genade. En: wie Hem aanroept in de nood, die vindt Zijn gunst, oneindig groot! (naar Ps 86:3  berijmd). Ik bid je toe dat die heelmakende genade je hart en geweten zal innemen en je lichamelijke en geestelijke ontwikkeling zal corrigeren én bijbels stimuleren. Tot een prachtige en dankbare geestelijke en lichamelijke twee-eenheid!

Van harte sterkte en zegen gewenst,
persoonlijk en samen!

Groet, ds. H. H. Klomp