Het huwelijksbed moet de lusten uitblussen

In een kerkelijk blad las ik een artikel over huwelijk en gezin. Het artikel is gebaseerd op een boek van ds. Wittewrongel (1609-1662). In het artikel komt aan de orde hoe man en vrouw in het huwelijk met elkaar om horen te gaan in bijbels licht. Een mooi artikel, maar er is iets wat me niet duidelijk is. Als het gaat over de seksualiteit in het huwelijk is ds. Wittewrongel daar positief over en benadrukt dat dit ook een plicht is tussen echtelieden. Maar in de laatste zin van dat gedeelte van het artikel staat er: “Het huwelijksbed moet de lusten uitblussen, niet ontsteken.” Ik wil het betreffende deel van het artikel graag citeren zodat deze zin in de context gelezen kan worden:

“Als de huwelijksliefde groeit, zal de band tussen elkaar nauwer en nauwer worden, wat ten goede komt aan alle plichten die het huwelijk met zich meebrengt. Wittewrongel wijst er vervolgens op dat het huwelijk zich niet alleen richt op samen wonen. Het huwelijk richt zich ook op lichamelijke gemeenschap. Dat behoort tot het wezenlijk deel van het huwelijk en is noodzakelijk voor het bereiken van de datgene waartoe God de huwelijkse staat heeft ingesteld: om kinderen te krijgen en op te voeden tot Gods eer én om de liefde tussen man en vrouw te versterken en daardoor kuis te doen leven. Zij zijn als het ware één vlees. De vrouw heeft de macht niet over haar eigen lichaam, maar de man; en desgelijks ook de man heeft de macht niet over zijn eigen lichaam, maar de vrouw (1 Kor. 7:3-4). Dat houdt een verplichting in om zich niet te onthouden van het lichamelijk samenzijn. Het gebruik van het huwelijksbed is tussen man en vrouw onbevlekt (Hebr. 13:4). En wel zo dat dit samenwonen en de vleselijke gemeenschap tussen elkaar naar Gods Woord gereguleerd moet zijn. Het gebruik van het huwelijksbed moet eerbaar, heilig en matig zijn. Want dit is de wil Gods, uw heiligmaking: dat gij u onthoudt van de hoererij; dat een iegelijk van u wete zijn vat te bezitten in heiligmaking en ere, niet in kwade beweging der begeerlijkheid, gelijk als de heidenen, die God niet kennen (1 Thess. 4:3-5). Ambrosius, Augustinus en Hieronymus leren dat het tot grote schande is als een man met zijn vrouw omgaat alsof zij een overspelige vrouw is. Het huwelijksbed moet met kuisheid, matigheid en eerbare schaamte gebruikt worden. Er is in de natuur van vrijwel alle mensen een vleselijke genegenheid en drift te vinden. De rabbijnen zeggen daarvan dat de man zijn rib zoekt en de vrouw de zijde van de man waaruit zij eerst gekomen is. Hoewel deze natuurlijke drift en begeerte op zichzelf beschouwd niet verkeerd is, is het zo dat de mens door de droevige val van zijn voorouders het gezag en de macht over zijn begeerlijkheden verloren heeft. En zo is het dat deze natuurlijke begeerten niet alleen met onreinheid zijn bevlekt, maar ze hebben in de meeste mensen een kracht die niet te tomen is. Het lijkt daardoor alsof de wereld totaal vleselijk is geworden. Wittewrongel waarschuwt tegen onmatig en wellustig gedrag. Hij geeft een duidelijke richtlijn voor de eerbaarheid mee: het huwelijksbed moet de lusten uitblussen, niet ontsteken.” 

Hoewel het een mooi artikel is, krijg ik bij de laatste zin toch een raar gevoel. Het is mij totaal niet duidelijk hoe ik deze moet opvatten. Lusten die worden uitgeblust (ik lees bevredigd), zullen toch eerst ontstoken, (opgewekt) moeten worden? Of bedoelt Wittewrongel hiermee dat het er in het huwelijksbed maar zo summier mogelijk aan toe moet gaan? Dat lijkt mij ook niet bijbels als ik bijv. Spreuken 5:15-19 lees of het Hooglied. En wat moeten we verstaan onder “onmatig, wellustig gedrag”? Gaat het dan te ver om als vrouw voor je man opwindende kleding aan te trekken in de slaapkamer? Ik heb het er ook met mijn man over gehad, die heeft toch wel weer een wat andere kijk op het hele artikel als ik, maar ik ben niet helemaal overtuigd dat zijn interpretatie de juiste is. Is er iemand, bij voorkeur lid van de Ger. Gem., die hier meer duidelijkheid over kan geven? Misschien iemand die het hele boek in bezit heeft, dit artikel is slechts een korte samenvatting ervan.

Ik heb het boek niet in mijn bezit, maar kan de denklijn van deze predikant, zoals je dit geciteerd hebt, wel volgen. In feite komt het er bij 'de natuurlijke mens' ten diepste op neer dat hij God kwijt geraakt is en daarom zijn leven vult met surrogaatgoden. De een op het gebied van amusement, de ander op het gebied van overdreven aandacht voor seks, mooie kleren, dure auto's, luxe vakanties, enzovoort. Met andere woorden: als we de hoogste en mooiste bron van leven niet meer kennen, namelijk onze grote en goede Schepper, dan gaan we ons richten op 'onmatig en wellustig gedrag', dat op allerlei gebied te kust en te keur beschikbaar is. Daar waarschuwt ds. Wittewrongel tegen.

Twee dingen wil ik nog meegeven. Als man en vrouw mogen we op het gebied van seks, maar ook op alle andere gebieden van ons huwelijksleven, er helemaal voor elkaar zijn. Waarbij we wel volledig met elkaar rekening houden en het er ten diepste om gaat dat we er in liefde voor de ander zijn en daar samen van genieten. Dat kan zonder, maar ook met 'slaapkamerkleding' e.a. Als man en vrouw wil je bij bijzondere gebeurtenissen, bijvoorbeeld op een bruiloft, er mooi uitzien voor andere mensen. Zo kan en mag je dat ook zonder bezwaar toepassen op het intiem samenzijn, op nachtkleding, enz.

Nog even ter afsluiting de andere kant. Alleen als we door Gods genade gered zijn en niet meer verslaafd zijn aan de (grote en kleine) lege prikkels van de wereld, kan de natuurlijke liefde tussen man en vrouw echt tot bloei komen! Dan is het nog steeds belangrijk om jezelf voor de ander aantrekkelijk te maken, maar de echte aantrekkelijkheid zit dan uiteindelijk toch aan de binnenkant en niet aan de buitenkant! Als we Gods liefde missen in ons (huwelijks)leven, dan kunnen uiterlijke prikkels, uiteindelijk leeg en zondig worden als de grenzen daarin steeds verder opschuiven.

Ik hoop daarom dat jullie vanuit de liefde van God elkaar lief mogen hebben. Dan geniet je echt van elkaar, zoals God het bedoeld heeft.

Vriendelijke groet,
Raymond Warnaar

Dit artikel is beantwoord door

ir. Raymond H. Warnaar

• Geboortedatum:
  17-08-1968
• Kerkelijke gezindte:
  ICF (zendingsgemeente CGK)
• Woon/standplaats:
  Apeldoorn
• Status:
  Inactief

94 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven