Schreeuwende schoonvader

C. M. Chr. Rots - de Weger / 5 reacties

17-07-2014, 10:53

Vraag

Sinds twee jaar heb ik verkering met een hele lieve jongen. Hij is 21, ik 20 en we zijn allebei thuiswonende studenten. In het weekend zijn we afwisselend bij mij of bij hem thuis. We komen uit heel verschillende gezinnen. Mijn vriend is de oudste van acht kinderen. Nu het punt waar ik mee zit. Bij mijn vriend thuis is de vader de meest ‘aanwezige’ in het huishouden, terwijl dat bij mij thuis vooral mijn moeder is. M'n schoonvader heeft een erg opvliegend karakter en raakt bij veel prikkels (die er met een gezin met veel kinderen zijn) snel gestresst, waardoor hij regelmatig schreeuwt om zijn boosheid te uiten. Vaak kan je zo'n boze bui niet echt zien aankomen. Hij is dan (bijvoorbeeld aan tafel) redelijk stil en ineens wordt het teveel en barst de bom. Dit wekte bij mij aan het begin van onze verkering al frustratie op en ik vroeg me af waarom er niet op een normale, rustige toon gecommuniceerd kon worden. In alledaagse dingen is het vooral de mening van mijn schoonvader die de doorslag geeft en zoals hij het wil, worden veel dingen gedaan. Zodra een van de (wat oudere) kinderen een opmerking maakt over bepaalde beslissingen of het niet eens is met hoe iets gaat, wordt dit al snel afgedaan met “doe niet zo brutaal”, “ik ben de vader dus je luistert” of “doe het later maar beter als je je eigen kinderen op moet voeden.” Het komt op mij over van “ik ben de vader en kom vooral niet te dicht in de buurt, want ik wens geen kritiek.” Bijna iedere mogelijkheid tot gesprek wordt zo zonder pardon aan de kant gedrukt. Hierdoor zijn er in de loop van de tijd enorm veel frustraties van mijn kant ontstaan, aangezien ik vanuit mijn opvoeding een meer open communicatie gewend ben: mijn moeder is in het dagelijks leven degene die veel dingen regelt thuis. Ze staat open voor gesprek, opmerkingen of tips, vooral wanneer dit de onderlinge band binnen het gezin kan verbeteren. Door de manier waarop mijn schoonvader in het gezin staat, durf ik na twee jaar nog steeds niet mezelf te zijn als ik bij mijn schoonfamilie ben. Ik geef mijn mening bijna niet als ik het ergens niet mee eens ben. Dit is vooral het geval wanneer mijn schoonvader ergens een (sterke) mening over heeft of een bepaalde opmerking maakt, aangezien ik bang ben voor een negatieve of boze reactie. Zodra er sprake is van een gezinsmoment (eten, koffiedrinken o.i.d.) en mijn schoonvader is erbij, lijkt het alsof er bij mij tien extra antennes uit gaan staan, die elk, maar dan ook echt elk signaal opvangen die mijn schoonvader uitzendt (verbaal, non-verbaal... gewoon alles). Doordat ik elk signaal van hem opvang en ik bang ben voor een onverwachte uitbarsting, probeer ik alles zo gemoedelijk mogelijk te laten verlopen: weinig praten, weinig reageren, vooral geen mening geven die anders is (aangezien er dan meer gereageerd wordt en er dus aardig wat prikkels ontstaan), meteen wat doen als hij iets vraagt etc. Ik word hier zelf gespannen van en hierdoor ga ik me alleen maar meer ergeren aan mijn schoonvader. De rest van het gezin merkt hier echter helemaal niks van, want ik zorg er vooral voor dat niks daarvan aan de buitenkant te zien is... en dat trek ik gewoon niet langer. Vanaf het begin van onze verkering hebben mijn vriend en ik het hier over gehad. De laatste paar weken komt het alleen elke keer weer aan de orde, aangezien het bij mij een beetje teveel begint te worden. Ik wil dit echt niet langer zo. Ik merk dat het mijn vriend pijn doet, aangezien hij het gevoel krijgt tussen mij en zijn vader in te staan. Het liefst zou ik het er een keer over hebben, maar ik vraag me sterk af of dat een optie is (en eigenlijk durf ik dat ook helemaal niet.) Iets in mij zal moeten veranderen m.b.t. deze situatie, waardoor ik het meer los kan laten of iets dergelijks. Maar ik heb geen idee hoe ik dat zou moeten aanpakken!

ADVERTORIAL

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

In Egypte is het steeds lastiger om rond te komen. Voedselprijzen rijzen de pan uit. U kunt het verschil maken door een voedselpakket voor een gezin van Egyptische christenen te kopen, die wij uitdelen ter plaatse. Heel praktisch willen we hiermee handen en voeten geven aan de opdracht van God om de armen te voeden. 

Doet u mee?

Geeft u Egyptische christenen een Pasen om nooit te vergeten?

Antwoord

Beste vraagsteller,

De eerste stappen in het loslaten heb je nu gezet: door er over te praten met je vriend en door deze brief te schrijven. In ieder geval “zit je er nu niet meer alleen mee.”

Dat je vriend zich klem gezet voelt tussen zijn vader en jou is te begrijpen: het is zíjn vader. Zorg er te allen tijde voor dat je vriend níét hoeft te kiezen. Dat is een belangrijke gedachte die je zéker in het communiceren met wie dan ook moet vasthouden!

Maar nu je eigen houding: als jij je best blijft doen om het in huize ‘schoonfamilie’ niet te laten merken verandert er nooit iets. Daarmee wil ik niet zeggen dat je meteen je ergernis op tafel moet gooien. Maar nu je voor jezelf hebt besloten dat de grens bereikt is, is enige afstand nemen in mijn ogen de volgende en meest verstandige stap om te gaan nemen. Voorlopig de weekenden bij je vriend óf beperken óf  inkorten. Misschien levert deze ‘maatregel’ gespreksstof op. Misschien niet, maar dan mogelijk wel wat ontspanning voor jou.

Hoe is de relatie met zijn moeder en de rest van het gezin? Wellicht kun je aan een van hen vertellen waarom je ánders gaat doen (namelijk bezoek ‘veranderen’). Het kan ook zijn dat je vriend thuis uitlegt dat jíj je zo gespannen voelt, maar dat zeg ik heel voorzichtig want ik ken hém niet, ken jullie niet. Nog een andere mogelijkheid die ik eveneens met enige reserve toch wel wil noemen: kennen jouw ouders de familie van hem? Zijn jouw ouders als ‘hulptroepen’ in te roepen? Hoe zou het zijn als je een brief schrijft naar je aanstaande schoonouders? Aan die mogelijkheid al eens gedacht?

Tenslotte: dingen veranderen niet zomaar en zíjn vader wordt jóúw (schoon)vader, jullie leven lang! Tijd voor actie dus. Wélke actie dan ook. Actie die in ieder geval veel wijsheid, tact en geduld vraagt!

Ik wens je daarbij naast veel sterkte vooral ook Gods zegen toe.

Laat nog eens van je horen!
Marijke Rots

C. M. Chr. Rots - de Weger

C. M. Chr. Rots - de Weger

  • Geboortedatum:
    18-02-1947
  • Kerkelijke gezindte:
    Christelijk Gereformeerd
  • Woon/standplaats:
    Aalten
  • Status:
    Actief
  • Bijzonderheden:

    Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af. Lees hier het jubileuminterview.

    Bekijk ook:

Tags in dit artikel:

communicatieschoonfamilie
5 reacties
Arjan
17-07-2014 / 15:06
Ik ben niet in staat om een diagnose te stellen over je schoonvader, maar het lijkt erop als deze man nogal wat symptomen heeft van autisme. Erg rigide, niet in staat om te argumenteren, alles moet op zijn manier. Ik herken dit uit mijn eigen omgeving. Het kan helpen om het gesprek hierover aan te gaan maar verwacht er niet te veel van. Het is uitermate moeilijk om mensen op die leeftijd nog te buigen. Veel van dit soort mensen zijn niet in staat om zich in te leven in de gevoelens van een ander. Toegeven is voor hen gezichtsverlies en ze kunnen zichzelf en hun mening niet relativeren. Je schoonvader zal alleen veranderen als hij inziet dat het zo niet langer kan. Dat zal niet snel gebeuren.
bastiaan30
18-07-2014 / 14:30
Een man dient zijn vader en moeder te VERLATEN en verder te gaan met zijn vrouw.
Dus een lang leven (?) met schoonvader zou ik persoonlijk niet zien zitten en wel degelijk ter sprake brengen tot ik zeker wist dat zo'n man niet mijn toekomstige leven gaat beinvloeden.
Maak een paar degelijke afspraken, en ga in een andere stad wonen als schoonpa en -ma.
21 jaar...ik was al 3 jaar het huis uit op die leeftijd.
Samanthi
02-08-2014 / 22:28
@Arjan
Geen diagnoses stellen, er kunnen heel veel reden zijn!
Een diagnose is heel snel gesteld door omgeving of een heel klein stukje van iemand op internet terwijl de diagnose om autisme of adhd vast te stellen meerdere dagdelen in beslag neemt.
Jello
05-08-2014 / 22:39
Tien extra antennes uitzetten, die alles wat je schoonvader uitzendt opvangen..., vind je het gek dat je niet jezelf kunt zijn? Ik denk dat je het juist gezien hebt dat er iets in jezelf moet veranderen, je schoonvader verander je namelijk niet.

Zelf die antennes niet meer uitzetten misschien? En niet meer bang voor hem zijn, want blaffende schoonvaders bijten niet.
altijdwat
06-08-2014 / 02:12
helemaal met Marijke Rots eens! Geen lange weekenden meer, of tijdelijk even helemaal niet.
Wees zuinig op de relatie met je vriend, maar ook zuinig op de relatie met je a.s schoonfamilie. Op deze manier roept het idd alleen maar weerstand op, ook voor de toekomst.
De kans is groot dat je niet veel begrip zal krijgen vanuit je schoonvader, maar het is altijd goed om eerlijk te zijn en het vooral bij jezelf te houden waarom je sommige dingen lastig vind.

Terug in de tijd

Ik woon inmiddels geruime tijd in mijn huidige woonplaats. Het valt mij op dat niet-christenen in deze omgeving heel negatief praten over kerkmensen. Het valt me ook op dat veel kerkmensen zeer streng...
Geen reacties
17-07-2019
In de gemeente waar ik lid van ben zit een aantal zeurpieten. Ze zeuren over een druk gemeentelid die nogal luid praat, soms ook door de preek heen; over de kleding van een ambtsdrager (hij liep in ee...
6 reacties
17-07-2013
Ik heb gezocht in het archief, maar kon deze vraag niet vinden. Ik wil hem bijna niet stellen omdat er al zoveel vragen gesteld zijn over seksualiteit. Ik loop er wel een beetje mee. Ik hoop bijna te ...
Geen reacties
17-07-2008
website-ontwikkeling door webdevelopment by Accendis
design website door design website by Mooimerk
hosting website door hosting website by STH Automatisering