Bewogen met zieke zus

Mijn zus is (lichamelijk) ernstig ziek en ik vind het erg moeilijk om daarmee om te gaan. Zij doet heel de dag computerspelletjes en kijkt filmpjes. Ik vind het moeilijk om haar aandacht te geven. Het gaat alleen om mee te doen met die spelletjes en filmpjes. Niet dat ik me beter voel, maar ik wil hiermee mijn tijd niet vullen. Wij leven hier op aarde om ons voor te bereiden op de Grote Dag, om als bruid de Bruidegom tegemoet te treden. Ik wil daarom graag dat God in haar leven gaat werken en dat ze de HEERE Jezus als Verlosser gaat erkennen. Zij schopt niet tegen het geloof, luistert altijd kerktelefoon en gaat zo mogelijk naar catechisatie. 'Historisch' gelooft zij echt en ook dat je bekeerd moet worden voordat je sterft. En toch is het een 'ver-van-haar-bedshow'. Ze maakt nog geen aanstalten om haar verantwoordelijkheid te nemen, want God moet het geven... En zoals zij pas zei: "Er zijn ook stille gelovigen, dus wie/weet wordt er toch geloof in mij gevonden." Ik wil niet oordelen over haar geloof, maar zij bidt nooit en leest nooit in de Bijbel (wat ik dan zie, en ik zie veel). Ik vind het moeilijk om haar te bereiken. Ze noemt mij "licht" en "evangelisch." Deze woorden hebben geen betrekking op de gemeente die ik bezoek, want ik voel me met hart en ziel thuis in de gemeente van mijn zusje en ouders, maar ben wel vrijer in het spreken vanuit m'n geloof en bezoek ook bijeenkomsten en conferenties. Maar "zo makkelijk" gaat geloven volgens haar niet, laat staan dat je er zelf iets aan kunt doen. Ik kom er gewoon niet doorheen. Gebed is het enige wapen. Mijn ouders hebben wel geloofszekerheid, praten er wel soms met haar over, maar zijn er niet intensief mee bezig. Maar ik vind het zeer noodzakelijk dat mijn zusje tot geloof komt. Werken doet zij nu ook niet en een vervolgstudie heeft zij al afgerond, dus heeft ze tijd genoeg voor een leven met de HEERE! Zo kan ze niet sterven. Ook heb ik geen idee hoe ik met haar om moet gaan. Hoe kan ik met haar tijd delen die ik kan verantwoorden en wat niets met geloof te maken heeft, want daar heeft zij met mij geen 'behoefte' aan.

Beste zuster,

Hartelijk dank voor je vraag. Ik ben blij dat je zo bewogen bent met je zieke zus. Het is inderdaad aangrijpend als ze zo onverschillig lijkt te zijn terwijl de eeuwigheid dichterbij komt. Aangrijpend dat ze haar dagen kan slijten met filmpjes en spelletjes terwijl ze nog geen vrede met God heeft. Het is helemaal schokkend en goddeloos dat ze zich met vrome excuses verbergt voor het bevel van bekering. Ze gebruikt de Bijbelse waarheden zó dat ze haar goddeloze leven kan handhaven. Dat is een duivelse misleiding. Het verraadt bij haar meer onwil dan onmacht. Want als het “niet kunnen geloven” echt een nood voor haar zou zijn zou ze de Heere geen rust geven totdat Hij zich aan haar openbaart. Vertel haar maar hoe dat in je eigen leven ging. Vertel haar maar dat ook jij het geloof niet zelf grijpen kon, maar hoe de Heere het gegeven heeft. Ik hoop dat je daarvan vertellen kunt, want als je het geloof zelf hebt gegrepen, dan heeft je zus wel gelijk dat dat zo makkelijk niet gaat. Het is altijd een wonder als de Heere Jezus Zich in ons leven openbaart. Ja, aan de ene kant zo eenvoudig, maar tegelijk door onze hoogmoed zo onmogelijk, totdat de Heere het laat zien en we Zijn getuigenis over Christus gelovig mogen aannemen. Vertel haar daar over en confronteer haar er ook maar mee hoe verderfelijk zij de Bijbelse waarheden verdraait en toepast. Spoor haar maar aan om de Heere geen rust te geven, maar Hem aan te roepen totdat ze Hem mag kennen.

Je schrijft dat je niet wilt oordelen over haar geloof, maar de uitspraken die ze doet en het feit dat ze niet uit haar Bijbel leest maakt het toch wel heel helder dat de Heere geen realiteit is in haar leven. Er zijn geen stille gelovigen, tenminste niet in die zin dat ze zelf niet zouden weten dat ze geloven en dat het leven met de Heere geen werkelijkheid voor hen zou zijn. Dat is een grote leugen van de duivel. Je zus moet weten dat ze zó niet kan sterven maar ook dat de Heere gewillig is om de grootste zondaar vrede te geven door Christus Jezus. Wijs haar er op dat de Heere haar zoekt. Is haar ziekte niet wenk van Zijn hand? We moeten opmerken wat God doet. Hij zet haar de voet dwars, omdat de Heere wil dat ze zich aan Hem uitlevert. Wat een ontzaglijke dingen om tegen je zus te zeggen. Maar de Geest dringt je ertoe, als ik dat goed hoor in je vraag. Bid Gods Geest om wijsheid en om vrijmoedigheid om met haar te praten. 

Het is in dit soort gevallen een list van de duivel om ons wijs te maken maar te zwijgen, omdat die ander er toch geen behoefte aan heeft. Maar luister daar niet naar, probeer te spreken! Al heeft ze geen behoefte, ze heeft het wel nodig! En de Heere kan één zin van jou gebruiken, één zin die blijft haken in haar geweten, één zin die de Heilige Geest in haar binnenste laat gisten. Daarom hebben we zo de leiding van Christus’ Geest nodig, om te spreken als het moet, om te zwijgen als het moet, om te spreken en te zwijgen in de gezindheid van Christus. Het kan vreselijk moeilijk zijn om te spreken als die ander geen behoefte heeft, als die ander je verontwaardigd en boos aankijkt. Maar bedenk dat je haar boze blikken beter kunt hebben dan die van je Vader.

Als je zus zich steeds afsluit voor gesprek en voor je woorden, probeer haar dan te bereiken met sms’jes, mailtjes of briefjes op haar kamer. Zo maar steeds een paar woorden, zowel over de ernst van het sterven, als over de gewilligheid en liefde van Christus. Maar alles in gebed...

Hierboven ging ik er steeds vanuit dat je zus inderdaad onbewogen en ongeïnteresseerd is. Maar bedenk dat het ook mogelijk is dat deze buitenkant slechts schijn is. Het is ook mogelijk dat onder haar stoïcijnse make-up toch veel angst en onzekerheid schuil gaat. Het kan dat de duivel haar wijs maakt dat er voor haar toch geen genade meer is, dat zij te lang gezondigd heeft, dat bidden toch geen zin heeft enz. Probeer daarom ook te wijzen op de gewilligheid van Christus, probeer die duivelse leugens te ontmaskeren, probeer haar te wijzen op de onwrikbare beloften van het Evangelie.

Concreet is je vraag: hoe kan ik verantwoord tijd met haar besteden? Een concreet antwoord daarop kan ik niet geven. Maar zoek iets wat voor jullie allebei ontspannend is en wat gezien haar lichamelijke situatie mogelijk is. Zoek een activiteit waarbij er volop mogelijkheid is tot gesprek. Kan je een eindje met haar wandelen? Kan ze dat aan? Kan ze –in deze warme tijd- een tijdje in de zon zitten? Of kun je met haar iets bakken of iets knutselen? Het gaat er maar om dat je iets vindt wat jij met een goed geweten kunt doen en wat je ook de mogelijkheid geeft om met je zus te praten.

Misschien is het wel goed als je daarbij bedenkt dat het doel van die activiteit is om je zus te bereiken. Als je met haar wandelt, knutselt of een bordspelletje doet moet je dat niet zien als tijdverdrijf -en dus zonde- maar als tijd die je investeert om je zus te ondersteunen in haar ziekte en te bereiken met het Woord.

Je schrijft ook over je ouders. Zij hebben zelf wel geloofszekerheid, maar lijken zich niet zo druk te maken over de geestelijke staat van je zus. Dat kan ik niet met elkaar rijmen. Een kind van God kan zijn/haar dochter niet onbewogen op de eeuwigheid aan laten gaan. Als we zelf de werkelijkheid van de eeuwigheid én van verzoening hebben leren kennen dan kan het ons niet onbewogen laten dat mensen (zeker hen die ons lief zijn) nog zonder vrede met God leven. Dus of hun geestelijk leven is niet gezond, of zij zijn er wel degelijk volop mee bezig, maar misschien buiten jouw gezichtsveld. Ik denk dat het goed is dat jij jouw zorg deelt met je ouders. Zoek een gelegenheid om met hen te spreken en laat hen maar weten dat je je ernstige zorgen maakt over je zus, dat je voor haar bidt en dat je het moeilijk vind om haar te bereiken. Misschien kom je er dan wel achter dat je ouders daar ook mee worstelen en ook zoeken naar mogelijkheden om met hun dochter te praten. Maar als het inderdaad zo is dat het niet voor hen leeft dan mag je hen er wel op bevragen hoe dat kan, als zij zelf in hun leven in het licht van Gods majesteit gesteld zijn.

Ik bid je hemelse wijsheid toe om met je zus en je ouders te spreken. Laat steeds je gebed zijn om net als de apostel Paulus gedreven te mogen worden door de schrik des Heeren én de liefde van Christus (2 Kor. 5). Laat het je bemoedigen én verootmoedigen dat de Heere vrijmachtig werkt, op Zíjn tijd, op Zíjn manier. Laat het daarom aan Hem over, Hij alleen kan je zus bereiken... Hij doet wonderen, Hij alleen.

Ontvang een hartelijke groet van
Kand. R. J. Jansen

Dit artikel is beantwoord door

R. J. Jansen

• Geboortedatum:
  04-02-1987
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Scherpenisse
• Status:
  Inactief

25 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven