Leerling verliefd op leerkracht

Ik ben een net afgestudeerde leerkracht basisonderwijs. Ik ben al een poosje werkzaam op een niet al te grote dorpsschool. Ik heb het daar erg naar mijn zin. Toch is er iets waar ik sinds kort tegen aanloop. Een leerling uit groep 8 is verliefd op mij. Ik kom er achter dat het algemeen bekend is in de school. Ik vind het erg lastig daar mee om te gaan, ik word er zelfs onzeker van. Ik hoop met deze groep straks ook op schoolkamp te gaan. Ik voel niets voor de leerling, laten we dat voorop stellen, maar hoe ga je daar nu mee om? Ik vind het moeilijk te reageren hierop en zeker als andere kinderen er lachend mee om gaan. Ik wil de leerling niet kwetsen, maar wil absoluut dat dit stopt. Ik mijd nu ieder contact met de leerling en wordt trillerig in de nabijheid van de leerling uit onzekerheid over dit feit. Ik wist eerst geen raad met de leerling omdat die geen gezag duldde en dacht pas juist deze leerling bereikt te hebben met een gespreksonderwerp dat de leerling boeide en dan prompt gebeurt dit. Ik wil er boven staan, maar mijn lichaam staat dat niet toe. Ik ben tenslotte de leerkracht, maar ben toch een tikkeltje onzeker. Ik zie vreselijk tegen schoolkamp op, maar al ga ik hier niet mee naar toe, ik loop toch tegen het probleem aan met het afscheid van de groep. Wie zou mij hierin kunnen adviseren?

Ja, na het afstuderen begint de praktijk van het dagelijks werk. En daarin doe je veel ervaringen en belevenissen op: kinderen die je negeren, kinderen die je gezag ondermijnen, kinderen waarvan je niet goed hoogte kunt krijgen, kinderen die een beetje hun eigen weg gaan, kinderen die je gaan idealiseren. Wellicht is het gespreksonderwerp dat de leerling boeide zo belangrijk geweest voor haar/hem, dat hij/zij je is gaan idealiseren. Door een of andere oorzaak ben je voor idealiserende kinderen een poosje erg belangrijk, bijv. omdat je ze goed begrijpt of ze even iets extra aandacht hebt gegeven, wat sommigen thuis misschien niet zo veel krijgen.  Die kinderen maken je dan wel een beetje erg 'groot',  ze zetten je -stilletjes- bijna letterlijk op een voetstuk. Daar weten ze vervolgens zelf niet goed raad mee en ze kunnen er allerlei gevoelens bij krijgen. En voor de hand liggend, dat dat wel eens verliefdheidsgevoelens kunnen zijn.

Daar zou ik niet teveel van slag van zijn: dat hoort er bij. Zo’n kind gaat op een gegeven moment vanzelf wel merken, dat de juf/meester niet alleen maar heel leuk/aardig is, maar ook wel wat minder prettige kanten heeft. Dus dat wordt vanzelf wel weer minder. Ik zou het gewoon accepteren als een feit wat zich kan voordoen.

Blijf haar/hem serieus nemen, want kennelijk ben je voor deze leerling erg belangrijk. En het is natuurlijk wel kwetsbaar als een kind zulke gevoelens heeft. Maak het niet te groot,  het is helemaal niet bijzonder: dat gebeurt bij kinderen. Dan kun je er wat nonchalanter mee omgaan en de zaak niet groter maken dan ze is. Blijf haar/hem gewoon benaderen zoals je met de andere kinderen omgaat.  Hoe sneller je het geheel voor jezelf relativeert, des te eerder kun je weer op een normale manier met dit kind omgaan. De aandacht van andere kinderen wordt dan ook minder. En het raakt vanzelf  weer in normale proporties.
 
Betsy Westeneng,
psychotherapeut en seksuoloog NVVS,
werkzaam bij Eleos

Dit artikel is beantwoord door

E. (Betsy) Westeneng

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven