Vraag
Ik ben bijna 20 jaar getrouwd, heb kids en heb sinds een tijdje terug een christelijk gezin uit de kerk leren kennen, waar ik goed mee om ga. Zij is een lieve meid en we doen samen veel aan activiteiten op christelijk vlak waar we elkaar steeds tegenkomen. Nu blijkt zij al een tijdje op mij verliefd te zijn, maar ik ook op haar. Eerst dacht ik dat het meeviel. We hebben er samen over gesproken met elkaar en met de partners onderling. Ook hebben we een Faceboekstop ingesteld, maar na een paar dagen gingen we elkaar alleen maar meer missen en we begonnen weer te mailen. Hoe harder we de verliefdheid wegstoppen, des te harder komt het terug. We hebben allebei een moeilijke jeugd gehad met veel afwijzing en voelen beiden bij de eigen partners ook afwijzing op diverse vlakken. Zo kunnen we samen heel goed onze geloofsbelevingen delen, die vrij intens zijn en worden onze seksuele behoeften vaak genegeerd. Tot nu toe zijn er nog alleen berichten naar elkaar toe geweest, maar we hebben beide zeer veel behoefte om troost, liefde en gezelligheid van de ander te ontvangen. Wat kunnen we het beste doen? Het voelt een beetje hopeloos, met vlinders in de buik. Ik hoor wel of jullie een wijs advies hebben. Het voelt alsof we niet kunnen stoppen. Zelfs de wil lijkt inmiddels te ontbreken, maar het gaat natuurlijk een keer fout!
Antwoord
Op de mij voorgelegde vraag om advies kan ik u kort en duidelijk laten weten: breek zo spoedig mogelijk met dit ongeoorloofde contact. Verder gaan is inderdaad spelen met vuur en brengt van kwaad tot erger. Het lijkt in deze situatie mooi om diverse dingen te delen en ook naar u zegt geloofsbelevingen etc. Intussen beseft uzelf best dat dit onverantwoord is naar God en naasten toe. Gods zegen rust niet op dergelijke situaties, waar de boze misbruik van maakt. Christus roept niet voor niets op, wanneer Hij ons waarschuwt voor deze gevaren, om een radicale keuze te maken. Anders gaat er nog veel meer stuk.
Als u aangeeft dat er vroeger moeilijke omstandigheden zijn geweest die parten spelen, is het goed om daarvoor professionele hulp te zoeken en liefst samen met uw eigen vrouw. Die hulp is er gelukkig en biedt meer perspectief dan de route die u nu met een ander gaat en die zowel haar gezin als uw gezin onheil bezorgt.
Met groet,
Ds. P. Koeman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Koeman
- Geboortedatum:16-04-1941
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Inactief
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Alleen dat wil God zegenen, richt je op haar, neem eens een bloemetje mee, maar breek met die andere radikaal!
Een wijs advies..., en of het een keer fout gaat....., zal wel, als vragensteller net zoveel van zijn hond houdt als ik, dan gaat er nooit iets mis.
We sliepen samen op Terschelling, we hebben samen door Normandië gelopen, samen met vrouw en kinderen, mooier kan het niet zijn.
Ik wens vragensteller veel sterkte.
Echtscheiding is niet Gods bedoeling en geeft dus geen zegen, ook is het niet goed voor de kinderen...
Dus inderdaad stop het contact en werk aan je eigen huwelijk! Je mag ook bidden of God de gevoelens naar de eigen partner terug wil geven en naar de niet-eigen partner weg wil nemen.
Sterkte!!!!
het is net als een cafe, je ontmoet er je vrienden, maar ook het drank aanbod. als je een drink-probleem heb dan doe je er beter aan om niet naar het cafe te gaan, ondanks je vrienden die je daar kan ontmoeten. echte vrienden willen je ook op een ander plek ontmoeten.
facebook en andere sociale media maakt contact hebben eenvoudig en redelijk verborgen. jij, je computer en de ander.
wat mag je huwelijk en het welzijn van je huwelijkspartner en je kinderen jou kosten? wat wil je ervoor opofferen?
laat je partner je paswoord verandrren en laat hem je mail etc een maandje of zo bij houden. dwing je zelf tot onthouding. als je zwak ben dan zoek je hulp en aanvaard je hulp ook al doet het pijn.
'omdat ik een moeilijke jeugd heb gehad ga ik vreemd', omdat ik een moeilijke jeugd heb gehad sla ik de grensrechter kapot.
mijn vader is overleden toen ik vier jaar was, mijn moeder toen ik twintig was. Daarom ben ik niet zielig en daarom ga ik niet vreemd.
de liefste vrouw van de wereld houdt van mij, daar dank ik God iedere dag voor.
Maar laat je verdriet, gemis enz toe. Als je iemand die je dierbaar is verliest mag je ook verdrietig zijn toch?
Omdat je verliefd bent lijkt alles rooskleurig, maar als het idd een keer goed fout gaat kom je met een harde smak op de grond. En gelukkig, verliefdheid kan weer overgaan:-)
Sterkte!
