Twijfels na verloving

Ik ben 19 jaar en heb nu bijna drie jaar verkering met een lieve jongen van 21 jaar. Twee maanden geleden hebben wij ons verloofd. Ik wilde dit toen zelf heel graag, om zo onze liefde voor elkaar te bezegelen en te bewijzen dat wij voor altijd bij elkaar horen. Het was voor ons een heel bijzonder moment, omdat wij een heel roerige verkeringstijd hadden. We hebben beiden vaak op het punt gestaan om onze verkering uit te maken, omdat we het niet meer zagen zitten met elkaar. Mijn vriend zat vaak met zichzelf in de knoop. We worstelden beiden met elkaars karakters en mijn vriend zat zó aan zijn 'oude' leven vast (flirten met meisjes, gezellig naar een café, bier drinken). Deze dingen was ik helemaal niet gewend.

Nu zijn we dus verloofd. Het ging even goed, maar nu zijn we weer terug bij af. Onze liefde en aantrekkingskracht is nog even sterk, of sterker, maar de problemen worden erger. We praten vaak over de toekomst met elkaar, waar we allebei naar verlangen, en over onderwerpen als inrichting van huis en opvoeding van kinderen zijn we het zo met elkaar eens. Maar mijn vriend laat ook steeds meer los over zijn problemen die steeds concretere vorm gaan aannemen, nl. drankverslaving (gevolg van de problemen) en ‘seksverslaving’. (Dit laatste zet ik bewust tussen aanhalingstekens omdat het geen echte verslaving is. Meer een steeds opkomend verlangen naar seks. Gelukkig zijn wij samen nog niet te ver gegaan, maar zonder kunnen we niet. Ik ook niet.)

Ik heb nog nooit zo aan onze relatie getwijfeld als nu. Juist nu wij verloofd zijn. Soms zou ik zo graag willen dat ik een 'geldige' reden krijg om het uit te maken, maar als ik daar aan denk, denk ik ook dat ik mijn vriend nooit meer zal kunnen missen. En ik weet dat het andersom ook zo is, want we praten er samen vaak over.

U zult denken: dan kom je er toch samen wel uit? Maar ik ben zo bang dat die karakters van ons altijd in de weg zullen blijven zitten, accepteren en respecteren is zo moeilijk. En dat onze problemen terugkerend zijn, waardoor mijn vriend gaat drinken, en wij in de negatieve spiraal blijven zitten. Ik durf het nu niet meer aan om met hem te trouwen. We passen dus eigenlijk niet bij elkaar, maar we kunnen elkaar niet missen. Wat geeft u ons voor advies, naast bidden?

Wat moet dit moeilijk voor je zijn. Aan de ene kant houd je heel erg veel van je vriend, zijn jullie het in heel veel dingen met elkaar eens en aan de andere kant zie je ook best grote problemen voor de toekomst. Hoe erg is die drankverslaving? Drinkt hij nog steeds om zijn problemen weg te drinken en hoe zit het met die seksverslaving? Dat hij op zich een steeds opkomend verlangen naar seks heeft, is op zich niet raar. Maar het gaat erom hoe hij daar mee omgaat. Je schrijft dat je nog geen gemeenschap hebt gehad, dus houden jullie de grenzen kennelijk wel in acht. Eerlijk gezegd is mij die seksverslaving niet helemaal duidelijk. Wat versta je daar precies onder?

Jullie houden veel van elkaar, maar je hebt toch nog al eens het gevoel dat jullie niet echt bij elkaar passen. Ik denk dat het in jullie situatie goed zou zijn om daar eens met een deskundige over te praten om zo samen alles eens helder te krijgen, want samen komen jullie er zo niet uit.

Alie Hoek-van Kooten