Vraag
Mijn ouders zijn na een moeizaam huwelijk gescheiden toen ik 18 jaar was. Het was allemaal nogal een moeizaam proces. Nu, vijf jaar later, had ik eindelijk alles echt weer op de rit. Maar nu spelen er huwelijksproblemen bij mijn schoonouders, een van hen had er een punt achter gezet, maar trok dit na een dag weer in; een drama. En nu moeten we weer doen of er niks aan de hand is... Voor zolang het duurt. Het lijkt nu echter alsof ik 'geknakt' ben, ik heb zoveel boosheid en verdriet om alles. Soms heb ik buikpijn van ellende, ik droom er van en alles komt dan terug. Terwijl deze situatie niet te vergelijken is met die van ons thuis; eigenlijk is deze minder heftig en ik sta er veel verder van af. Ik walg er van om weer voor m'n gevoel mee te moeten spelen in het toneelstuk van de 'leuke' familie. Ik dacht echt alles verwerkt te hebben. Is dit iets wat vaker voorkomt als je iets vergelijkbaars voor de tweede maal meemaakt? Alvast hartelijk bedankt voor u antwoord.
Antwoord
Zwaar voor je om opnieuw met zo'n pijnlijke en verwarrende situatie geconfronteerd te worden. Je vraag is of het vaker voorkomt dat je bij een herhaling van een schokkende gebeurtenis opnieuw doormaakt wat je bij een vorige schokkende gebeurtenis ook al ervaarde.
Het antwoord daarop is tweeledig. In de eerste plaats merk ik op dat het logisch en normaal is dat een herhaalde schokkende gebeurtenis de herinneringen aan de vorige gebeurtenis weer sterk oproept, met alle emoties die er aan verbonden zijn. Herbelevingen noemen we dat. Enerzijds is dat lastig, want die herinneringen en gevoelens zijn bepaald niet prettig. Tegelijk is het wel gezond. Het geeft aan dat je die moeilijke zaken niet ontkent of verdringt. Dat geeft je in principe vat daarop en je kunt er van leren.
In de tweede plaats is het maar de vraag of je er nu net zo aan toe bent als toen. Je geeft zelf al aan dat je er verder vanaf staat en dat de situatie voor jou minder heftig is. Mijn advies is om niet al te snel ongerust te zijn over de herinneringen die boven komen. Geef het de tijd.
Meestal worden de herbelevingen al vrij snel minder. Accepteer dat dit zo loopt. Het is normaal ook al is het pijnlijk. Alleen als de herbelevingen langere tijd oncontroleerbaar worden en blijven, is het raadzaam om bijv.
bij de huisarts een advies te vragen voor evt. hulp.
Intussen lijkt me dat er een taak voor je ligt in de zorg voor je vrouw. Juist omdat je wellicht geleerd hebt van jouw eerdere ervaringen kun je haar wellicht des te beter bijstaan.
Ik wens je er wijsheid en sterkte bij!
Dr. J. van der Wal
Dit artikel is beantwoord door
dr. J. van der Wal
- Geboortedatum:31-01-1955
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Dordrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Voormalig directeur Eleos en divisiemanager De Hoop.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Als je basis zich opsplits en niet meer bestaat, hoe zou je dat moeten verwerken dan?
Uit ervaring kan ik zeggen dat het een bres slaat in je fundament van wie je bent en vanwaar je komt. Je bestaan
En hier wordt je wat ontnomen door de personen die je het meest dierbaar(horen te ) zijn. Daardoor loopt je vertrouwen ook vaak een deuk op...
Want je wilt het gewoon niet, je hebt baat bij een vaste basis
Nogmaals wat valt hier verder over te verwerken...
Vaak komt het er op neer dat je het accepteren moet, incl. een praktische manier om er mee om te gaan. En dat kost veel energie.
Ik kan me voorstellen dat je dit niet tweemaal wilt ervaren.
Bidt daarom to Hem, je mag al dit verdriet en al deze pijn aan Zijn voeten leggen. Want aan het kruis heeft hij ook DEZE pijn overwonnen
Hij wil je daarmee graag helpen, want je bent Zijn parel
en Hij wil niet dat Zijn parel aan het lijden is....
