Oude en nieuwe natuur

Aan ds. Simons, We lezen in de volgende schriftgedeelten het volgende: "1 In den beginne schiep God de hemel en de aarde. 2 De aarde nu was woest en ledig, en duisternis lag op de vloed, en de Geest Gods zweefde over de wateren." (Genesis 1:1-17). “Zo is dan wie in Christus is een nieuwe schepping; het oude is voorbijgegaan, zie, het nieuwe is gekomen." (2 Korintiërs 5:17) 2 Korinte 4:6: "De God die heeft gezegd: “Uit de duisternis zal licht schijnen," heeft in ons hart het licht doen schijnen om ons te verlichten met de kennis van zijn luister, die afstraalt van het gezicht van Jezus Christus." Ik mag weten dat God mij levend gemaakt heeft. Dat is een groot wonder voor mij. Nu volg ik een cursus en daarin stond onder andere dat ik eerst in de zonde leefde en het toen eigenlijk ook: woest/onbewoonbaar, ledig, duister, en bedolven onder het water/de zee van de zonde lag (dit was met de gewone schepping ook zo). In 2 Kor 5:17 lees ik dat ik een nieuw schepsel ben. Is het geen inlegkunde om te zeggen dat ik eerst woest, leeg, duister en bedekt onder de zonde was? In de cursus stond ook dit: Wat een heerlijke waarheid dat we nieuwe schepselen in Christus zijn. Er leven niet twee personen in ons: een "oude mens" en een "nieuwe mens". Dat zou betekenen dat onze verlossing ons iets "extra's" heeft gegeven, in plaats van dat zij ons getransformeerd heeft. Ja, we zondigen nog wel, maar wij zijn het niet die zondigen; het is de zonde die in ons leeft. Zie je het verschil? We zijn geen zondaren meer, maar heiligen die soms nog zondigen. Dit heeft alles te maken met onze identiteit als christen. "U bent immers gestorven, en uw leven ligt met Christus verborgen in God." (Kolossenzen 3:3) Bent u het hiermee eens? In onze kringen hoor je zoveel over de oude en de nieuwe mens, ook over de oude mens. Maar staat dat eigenlijk wel in de Bijbel, dat als je wedergeboren bent, dat je dan nog steeds je oude natuur hebt? Of zijn we geen zondaren meer, maar heiligen die soms nog zondigen? Ik zie uit naar uw reactie. Hartelijk dank.

Vriend, volgens mij stel je twee vragen. Vraag 1: Is het geen inlegkunde om te zeggen dat ik eerst woest, leeg, duister en bedekt onder de zonde was? De tweede vraag is: Waar staat in de Bijbel dat als je wedergeboren bent dat je dan nog steeds een oude natuur hebt.
 
Goed, ik begin met vraag 1. Het is denk ik bijbels om lijnen te trekken van de schepping naar de herschepping. Paulus doet dit ook in 2 Korinthe 4 waar hij zegt: (6) “Want God, Die gezegd heeft, dat het licht uit de duisternis zou schijnen, is Degene, Die in onze harten geschenen heeft, om te geven verlichting der kennis der heerlijkheid Gods in het aangezicht van Jezus Christus.” Wij zijn aarde vaten. In die vaten ontsteekt God licht. Het was van nature aardedonker, net als in de schepping. Maar Het Licht plant God in de duisternis van ons leven en God slaat op dit aarde vat (het lichaam) zodat door de barsten en scheuren het licht naar buiten komt (Richteren 7:19). Lijnen van de schepping naar de herschepping zoals je schrijft; in Christus is een nieuwe schepping (2 Kor. 5:17/1 Kor. 1:30/Gal.6:15/Efeze 2:15). Het oude is voorbijm het is alles nieuw geworden in Christus. Nee, niet in eigen oog. Maar in Gods oog, in Christus totaal nieuw. God ziet geen onvolkomenheid meer in Christus in Zijn schepping. Hoe weet Gods kind dit? Omdat het Woord het zegt!

De tweede vraag: Vriend, al is het dat mijn geweten mij aanklaagt (terecht) dat ik tegen al de geboden van God gezondigd hebt en geen daarvan gehouden hebt, nochtans desniettegenstaande ben ik in Christus rechtvaardig voor God (H.C. Zondag 23). Eeuwig wonder. Groter wordt het wonder wanneer ik meer en meer bewust word dat mijn vlees (oude mens/lichaam der zonde/mijn leden niet bekeerd worden en dat ik nochtans om Christus wil voor God rechtvaardig ben. Nieuw in Gods ogen, terwijl er in de praktijk nog zoveel ‘oud’ schijnt te leven. Op de ene plaats wordt het genoemd de oude mens, op een andere plaats: leden (Rom. 7:23). Op weer een andere plaats het lichaam der zonde of de oude mens (Efeze 4:22). Of de zonde die nog in mij woont (Rom. 7:17) of zoals in Romeinen 7:25: Ik zelf dien wel met het gemoed de wet van God, maar met het vlees de wet der zonde.

Hoe je het ook wil benoemen, Gods kind is in Christus volmaakt en rechtvaardig en heilig en volkomen verlost (1 Kor. 1:30/Kol. 2:10). Toch is dat maar één zijde van de medaille. Een zijde die door het geloof aanbeden wordt. Maar er is een keerzijde; het is ook een levenslang proces (Rom. 6:6: De zonde te niet gedaan “worde”). De Heidelberger noemt het een “afsterven” (H.C. Zondag 33). Het is gestorven zegt Paulus (Gal.2:20) en het sterft af, zegt diezelfde Paulus (Rom. 6:6). Het is voltooid verleden tijd en het is een dagelijks proces. Een strijd, een worsteling tussen Romeinen 6-7-8. Toch staan ze naast elkaar en niet tegenover elkaar.

Als laatste nog een woord van Paulus uit Kol. 3:5: Doodt dan uw leden, die op de aarde zijn, namelijk hoererij, onreinigheid, schandelijke beweging, kwade begeerlijkheid, en de gierigheid, welke is afgodendienst. Gedood en nog gedood worden. Met deze paradox wil ik besluiten.

Een grote les in het koninkrijk van God is dat er weinig mensen met twee woorden spreken. Sommigen hebben het altijd over het stervend leven en hebben het nooit over het wonder van het gestorven zijn. Anderen willen niet meer weten van sterven, ze hebben het alleen over het gestorven zijn. Ze zijn alles schijnbaar te boven. Het lijkt tenminste of zij alles te boven zijn. Het is nog waar ook, in het geloof is Gods kind alles te boven. Ach, zei Luther, kon ik volmaakt geloven dan was ik volmaakt vrij. Is Gods kind in Christus niet volmaakt vrij? (Joh. 8:36). Jazeker en in de mate dat het geloof werkzaam is, is er ook de troost.

Gods zegen toegebeden,
Ds. A. Simons, Vinkeveen

Dit artikel is beantwoord door

Ds. A. Simons

• Geboortedatum:
  07-05-1958
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Valburg-Homoet
• Status:
  Actief

162 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven