Opent uwe mond, EIST van Mij vrijmoedig

De kinderen leren het al jong zingen: Opent uwe mond, EIST van Mij vrijmoedig, op Mijn trouwverbond... Mijn vraag is: kunnen wij als mensen wel iets eisen van de Heere? We hebben toch nergens recht op?

Een mooie vraag. Als we die aan Luther zouden stellen, zou hij, denk ik, positief hebben geantwoord. Luther ging daar heel ver in. Hij noemde “bidden” bijv. “God met Zijn beloften om de oren slaan.” Wij zijn daar in de regel wat voorzichtiger mee. God is immers de heilige God.

Abraham “onderwond zich” om tot de Heere te spreken. Hij wist dat hij zelf een zondig mens was. Hoewel hij wel van aanhouden wist. En dat is meteen een grondtrek van het ware bidden. Dat zien we ook bij iemand als Jacob: “Ik laat U niet los, tenzij Gij mij zegent.” Dat mag ons bidden stempelen. Ik denk ook aan die gelijkenis over de onrechtvaardige rechter. ‘Om zijner onbeschaamdheid wil’ werd hij verhoord. Bovendien lezen we in de Brief aan de Hebreeën dat de Heere een verse en levende weg geopend heeft tot de troon der genade. Opdat we die weg met vrijmoedigheid zouden betreden. Biddend. En “met vrijmoedigheid” betekent: met het recht om de Heere alles te vertellen. Alles te vragen!

Maar “vragen” is m.i. wel iets anders dan “eisen”. M.i. gaat dit woord, zoals het terecht gekomen is in de berijming van Ps. 81, net te ver. Zo staat het in de onberijmde tekst ook niet (“Doe uw mond wijd open, en Ik zal hem vervullen.”). Die vervulling slaat dan vooral op het verzadigd worden met het goede van Gods geboden. Denk maar aan Psalm 119 : 131. En aan Ezechiël, die een boekrol moest opeten, die in zijn buik als honing was. Zo heerlijk zoet. Ook Jeremia zegt in hoofdstuk 15 dat hij Gods Woord heeft opgegeten,  en het was hem tot vreugde en blijdschap voor zijn hart.

Laten wij zo ook maar veel onze mond open doen. Wijd open doen! Niet eisend, maar vragend. Pleitend. Aanhoudend. Bedelend. Om verzadigd te worden met het goede uit Gods Vaderlijke Hand!

Ds. H. Liefting, Delft