Vraag
Ik heb een vraag over een tekst uit Spreuken 1: “Mijn zoon! Hoor de tucht uws vaders, en verlaat de leer uwer moeder niet.” In veel gevallen is het toch zo dat je over bepaalde dingen anders denkt dan bijvoorbeeld je ouders en dat je dus in bepaalde gevallen ook andere keuzes maakt/wilt maken; betekent deze tekst dat dat eigenlijk niet mag en dat je dus eigenlijk dezelfde keuzes hoort te maken als je ouders (je moeder)? Hoe moet je deze tekst nu precies zien?
Antwoord
De woorden vader en zoon of moeder hebben niet altijd betrekking op de natuurlijke relatie, maar kunnen ook gaan over een zekere vertrouwelijkheid of op een bepaalde gezagsverhouding. Mijn zoon, is ook een aanspreektitel voor een leerling t.o.v. een leraar, zegt dr. E.W. Tuinstra. in de prediking van het Oude Testament.
Is het niet vreemd, dat jongeren op school tegenover hun lera(a)r(es) vaak minder moeite met gezag schijnen te hebben, dan thuis bij de personen die hen het meeste liefhebben? Als ouders de Heere liefhebben, dan nemen zij als het goed is, de beslissingen niet alleen, maar vragen zij deze dingen in het gebed aan de Heere. Dat wil niet zeggen dat zij dus dan op voorhand altijd gelijk hebben, want ook ouders hebben te maken met de traditie waaruit zij zijn gekomen. Vaak heeft het conflict dan ook niet zozeer te maken met een Bijbels iets maar eerder met een botsing tussen twee verschillende tradities. En nu is het zaak voor ouders en dat is enorm moeilijk, om altijd weer met hun kinderen te onderzoeken of het traditionele conflict de ruzie waard is. Ik ben niet tegen tradities, maar als ze niet Bijbels zijn, dan moeten we bereid zijn om deze dingen ter discussie te stellen anders belanden we in een of andere vorm van Farizeïsme.
Dat betekent niet dat je ouders niet van je mogen vragen om hun tradities, die meestal een grotere lading hebben dan het gebruik op zich, in ere te houden zolang je onder hun dak woont. Zeker wanneer zij dat beloofd hebben toe ze je ten doop hielden. Maar als er dingen zijn die dwars tegen de Bijbel ingaan, dan mag je hen er aan de andere kant ook in liefde op wijzen dat zij een belofte aan de HEERE hebben gedaan. Het belangrijkste woorden zijn en blijven altijd weer: verdraagzaamheid en liefde! Houd ook altijd weer in je achterhoofd deze regel van wijsheid: een huis regeren lijkt eenvoudig, totdat je zelf eenmaal aan het hoofd staat en de beslissingen neemt!
1. Vraag jezelf altijd af wat Jezus zou hebben gedaan in jouw situatie (het Evangelische WWJD?).
2. Heeft het conflict zoveel waarde, dat een ruzie erover geoorloofd is?
3. Gaat het over iets wat anderen vinden of wat jij of je ouders zelf vinden?
4. Ga er altijd biddend mee om en vraag de HEERE om een wacht voor je lippen te zetten!
5. Zoek dan samen naar een alternatief of eventueel naar het compromis (de tussenweg)!
Het betekent niet, dat jij altijd dezelfde keuzes als je ouders maakt, want God heeft jou als een uniek schepsel gemaakt en de 'keuze' voor het geloof is niet een 'keuze' die je ouders voor je kunnen maken, maar dat jouw eigen persoonlijke een 'keuze'!
Laten wij God de Vader danken dat in deze moeilijke tijd nog jonge mensen zijn die naar Hem vragen. Die voor Hem, zij het met vallen en opstaan, willen leven!
Ds. J. Hoekman
Dit artikel is beantwoord door
drs. J. Hoekman
- Geboortedatum:27-01-1962
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Urk
- Status:Actief
