(...) Ik denk eigenlijk steeds maar opnieuw: de Heere weet toch dat ik hem leuk ...

Ik ben een jonge vrouw van 25 jaar en ik ken op dit moment een leuke lieve jongen. Ik zou hem graag eens een brief sturen om hem te laten weten dat ik waardering voor hem voel en ik hoop dat ik hem iets beter kan leren kennen. Nu durf ik dit op zich wel, maar één ding houdt mij tegen. Ik denk steeds: als het van de Heere is dan zorgt HIJ er toch wel voor dat die jongen de eerste is. En dat houdt mij tegen om zelf de eerste te zijn. Ik sprak hierover met een vriendin van mij en ze zei dat dit niets met de leiding van de Heere te maken heeft. Ze zei dat ik ergens bang voor ben; maar wat? Wat kan hier dan achter zitten bij mij dat ik niet als eerste een brief durf te sturen naar die jongen? Ik denk eigenlijk steeds maar opnieuw: de Heere weet toch dat ik hem leuk vindt en als HIJ het dan goed vindt dan zorgt HIJ toch wel dat die jongen de eerste is?

Lieve verliefde,

Natuurlijk zorgt de Heere voor je en leidt Hij je leven. Mooi, dat je dat zo zegt. Maar daarin heb je zelf ook een verantwoordelijkheid: heb je de Heere al gevráágd of Hij je helpen wil? Of denk je, dat het allemaal vanzelf wel goed komt (wat je een beetje suggereert in je brief)? Mag ik het zo zeggen: aan Vaders hand mag je lopen, maar de stáppen tijdens dat lopen zet je zelf. Níét als een eigenwijs kind dat zegt “ikke kan zelf”, maar vertrouwend op Hem want Hij weet de weg. Bid er maar om!

Misschien komt er een andere mogelijkheid dan het schrijven van een brief: houd je ogen en oren open!

Het zou leuk zijn als hij de eerste stap zet, want dat wil je graag... misschien moet je gewoon ook wat geduld hebben!

Dag, hoor, een hartelijke groet,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven