Hoe kan het dat in een gezin de schuldvraag zo'n sterk thema is? Bijvoorbeeld, a...

Hoe kan het dat in een gezin de schuldvraag zo'n sterk thema is? Bijvoorbeeld, als er iets gebeurt dat dan meteen de schuldvraag zich aandient: doe jij het fout of ik? I.p.v. dat men gewoon zonder schuldvraag en goed/fout kan kijken naar ieders stukje en dit in een sfeer van onvoorwaardelijke acceptatie en liefde en zonder persoonlijke afwijzing, veroordeling en beschuldiging? Hoe kan zoiets komen?

Beste vraagsteller,

U schrijft jammer genoeg niets over uw plaats in het gezin. Ik weet dus niet of  u in de positie bent om vragen te stellen, want een sterk besef van goed/kwaad ofwel “wie heeft de schuld?” heeft alles te maken met uw opvoeding. Hoe en wat is u geleerd? Hoe en wat leert u uw kinderen?

Het is goed om daar over na te denken. Want: inderdaad, niet álles heeft te maken met schuld (en dùs óók vergeving!). Er zijn genoeg situaties waar men uit onkunde of onzekerheid dingen doet of zegt die men beter niet had kunnen zeggen of doen en die men wellicht ook niet gezegd of gedaan had als men ingelicht of op de hoogte was (ingewikkelde zin: u kunt zelf wel een concréte situatie invullen, neem ik aan). Beschuldigen houdt altijd oordelen (lees gerust: veroordelen!) in, en voelt als afwijzing. Dat kan heel pijnlijk zijn. Daarom is het ook goed om te bedenken dat bij schuld vergeving hoort! En opnieuw acceptatie (dat is het tegenovergestelde van afwijzing)! Weet u Wie daar goed in is, en ons grote Voorbeeld? Jezus, die de Christus is! En weet u wat Zijn geheim is? Liefde, onvoorwaardelijke liefde! Hij gaf zelfs Zichzelf om ons bij God vrij te pleiten van schuld!

De enige ‘oplossing’ die ik u bieden kan bij uw vragen is dan ook: spiegel u aan Hem! Volg Hem. Én daarbij: probeer in uw gezin uw vragen bespreekbaar te maken (juist ook vanuit de liefde tot God en tot de naaste!!). Johannes 3:16 is een prachtige Bijbeltekst die u uitgewerkt vindt in de Evangeliën, waar verteld wordt hóé Jezus leefde en ons tot voorbeeld is en liefde en vergeving!

Ik weet dat dit een heel algemeen antwoord is, waar u misschien nog niet zoveel verder mee komt: schrijft u dan gerust nog eens! 

Een hartelijke groet, Gode bevolen,
Marijke Rots