Bekeer ons zoals U al Uw volk bekeert

In gebeden hoor ik vaak: “Bekeer ons zoals U al Uw volk bekeert." Maar dat kan toch eigenlijk niet. De Heere bekeert iedereen toch anders. Bijv. Paulus, Lydia, stokbewaarder, Timotheus, enz. Kunnen we niet beter vragen: “Heere, bekeer me zoals het voor mij nodig is?"

In zekere zin is allebei waar, wat er gebeden wordt en wat jij in je vraag aan de orde brengt. Als de Heere een zondaar bekeert, verandert Hij het hart van richting. Van nature hebben we ons zelf lief, zoeken de wereld en hangen aan de zonden. Door Gods’ genadig werk worden we omgekeerd en beginnen God op het hoogst lief te hebben en onze naaste als onszelf (althans, in beginsel). Iedereen die God bekeert ervaart zo'n verandering tenzij we van jongs af aan bekeerd zijn en dus niet een bewuste omkeer kunnen aanwijzen. Toch leert ieder de drie elementen die de Heidelbergse Catechismus aan duidt, ellende, verlossing en dankbaarheid. Waar God dus Zijn volk van daan haalt (de kroeg of de kerkbank) ze leren diezelfde grondstukken te ervaren en dus erkennen daarin iets van elkander. Ik denk dat in het gebed "Bekeer ons zoals U al Uw volk bekeert" bedoeld wordt dat Hij ons leert wat al Zijn volk door de eeuwen hebben geleerd. “Hij alles, wij niets; God op het hoogst, wij op het laagst; genade alleen; een gerechtigheid, namelijk van Christus; verdoemd in Adam, gered in Christus." In Matt. 5:3-9 zal elk kind van God zichzelf moeten leren erkennen of dat ze nu een Paulusbekering of een Samuelbekering hebben ervaren. De zeven zaligsprekingen zijn eender in het hart van ieder kind van God.

Toch is er groot verschil in de omstandigheden en de gebeurtenissen die de Heere wilt zegenen tot bekering. Voor Paulus was het een dramatische stopzetting; voor Lydia een geopend hart onder de prediking, voor de stokbewaarder een ijzingwekkende aardbeving waardoor alles mis ging in zijn leven, etc. Daar is verschil in de weg waarin God ieder van Zijn kinderen leidt tot de bekering en het geloof, maar uiteindelijk vinden ze elkaar in het essentiële van de bekering: de verandering van het hart en het leven naar godzaligheid. Het is fijn en interessant om te horen hoe God sommigen heeft geleid en tot verandering heeft gebracht. Maar we moeten dan niet elkaar gaan meten en wegen op het extra-ordinaire maar letten op het meest wezenlijke van de bekering van een verloren hart. En dan zijn we weer terug bij de zaligsprekingen.

Hartelijke groeten,
Ds. A. T. Vergunst