Vraag
Ik lees veel vragen en antwoorden op deze site en doe dat met plezier. Met name de vragen omtrent muziek hebben me bezig gehouden. Ik vind de bijbelse gronden die door Johan Vreugdenhil worden aangedragen voor het al dan niet luisteren naar main stream of gospelmuziek over het algemeen acceptabel en ik kan er heel ver in meegaan.
Waar ik echter mee zit is het gebruik van 1 Korinthe 10:31: "Hetzij dan dat gij eet, hetzij dat gij drinkt, hetzij dat gij iets anders doet, doet het al ter ere van God". Nu gaat mijn vraag dan ook niet over muziek, maar over andere bezigheden in de vrije tijd. Zoals bijvoorbeeld een potje dammen tegen een vriend. Ik doe dit naar mijn gevoel niet ter ere van God. Is het dan ook gevaarlijk of onacceptabel om een potje te dammen in vergelijking met het luisteren naar muziek? Wat is dan handelen ter ere van God en is het mogelijk om alles ter ere van God te doen?
Antwoord
Het is inderdaad dat wij in ons leven in alles de eer van God op het oog moeten hebben en niet onze eigen eer. We zoeken onze eigen eer evenwel maar al te zeer, waarom we wel "eerrovers" worden genoemd. Nu heeft de vraagsteller er begrip voor dat we dit moeten laten wegen bij het luisteren naar muziek. Wellicht ook bij het componeren van muziek of het musiceren, of ook bij het zingen. Bij dit alle moesten we niet onze eigen eer beogen maar de eer van God. Wie kan evenwel weer opklimmen tot die hoogte...?
De vraag die naar aanleiding hiervan gerezen is, betreft o.a. bezigheden in onze (zogenaamde) "vrije tijd". Het is toch niet mogelijk om alles tot eer van God te doen?, zo is de vraag, die dan als voorbeeld meekrijgt "een potje dammen". Ik denk dat we "een potje dammen" of ook andere spelen een plaats mogen geven of bij de opvoeding, of bij de ontspanning. Persoonlijk ben ik er van overtuigd dat ze daar een geoorloofde plaats mogen krijgen, hoewel dan nog blijft gelden: niemand klimt tot die hoogte dat hij kan zeggen: daar hen ik God mee verheerlijkt.
Laat ik van alle drie deze zaken iets zeggen.
1. Bij de opvoeding heeft het spel een legitieme plaats. Het is een oefenschool voor het omgaan met elkaar; daarvoor kennen we imitatiespelen, waarbij de volwassen wereld nagespeeld wordt. In de Bijbel wordt in die zin gesproken van het spelen van bruiloftje ("op de fluit gespeeld en niet gedanst") of begrafenisje ("klaagliederen gezongen en niet geweend"). Bij andere spelen is er een wedstrijdelement; dit heeft opvoedkundige waarde, maar dan vooral ten aanzien van het leren verliezen, leren een andere te waarderen, etc.
2. Voor ontspanning kan het zijn dat, zoals Luther het zei, men "heilig luiert voor het aangezicht des Heeren". De boog kan niet altijd gespannen zijn en het kan nuttig zijn dat ouders b.v. in die tijd zich ontspannen met hun kinderen en eens een spelletje met hen doen. Persoonlijk vind ik wel dat er groot gevaar is, namelijk als volwassenen opgaan in het spel zoals dat gebeurt in de wereld van sport en spel. Dat gaat alle perken te buiten. Dan schijnt men het leven als een spel te zien, of geeft men toe aan zondige begeerten naar eer en roem.
3. Zoekt men deze zaken voor Gods aangezicht te beoefenen, dan kan nog niemand zeggen het alles goed te doen en daarin slechts Gods eer te bedoelen. Hoewel Luther spreekt over "voor het aangezicht des Heeren", dan nog zitten we er zelf altijd tussen en hebben we bij als ons doen en laten verzoening nodig
Hopelijk zijn deze overwegingen wat verduidelijkend voor de vraagsteller.
Ds. C. J. Meeuse
Dit artikel is beantwoord door
Ds. C.J. Meeuse
- Geboortedatum:05-10-1945
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Apeldoorn
- Status:Inactief
