Pro ana sites

Ik ben een meisje van net 14 en loop bij een psychiater. Ik heb eigenlijk een soort eetstoornis ontwikkelt. Nu zit ik met een vraag: ik kijk regelmatig op pro ana sites. Is dat fout? Onbijbels? Ik weet het niet.

Beste...

Je hebt een duidelijke vraag en ik ga je een antwoord geven dat hoop ik ook klip en klaar is. Misschien vind je dat niet gemakkelijk maar met pro-ana begeef je je op levensgevaarlijk en onbijbels terrein. Op pro-ana websites en weblogs maken meisjes elkaar wijs dat hun ziekte anorexia een levensstijl is en geen ziekte. Op de sites moedigen de meisjes elkaar aan om vol te houden en zo weinig mogelijk te eten. Ze houden er in dagboeken hun gewicht en streefdoel bij. Daarbij zijn streefdoelen van 30 kg. geen uitzondering!

De beweging begint een nieuwe campagne waarvan het thema/de naam nog niet bekend is maar die wel streeft naar het volgende (lees en huiver!): uitgemergelde-kindertjes-in-Afrika-moeten-niet-geholpen-worden-want-het-zijn-kunstobjecten-geworden. De uitgemergelde en uitgehongerde lichamen als doel op zichzelf! Afschuwelijk! Oorzaken en gevolgen van hongersnood laten bestaan omdat uitgemergelde lichamen gezien worden als kunst! En in het welvarende westen ontmoeten meisjes elkaar op internet en stimuleren elkaar om zoveel mogelijk af te vallen, tot de dood er soms op volgt, als een nieuwe en onthutsende trend op internet. Een ziekte, een psychiatrische aandoening wordt verheerlijkt met alle gevolgen van dien. Vreselijk vind ik dat.

Anorexia kan op lange termijn dodelijk zijn en heeft ernstige lichamelijke en psychische gevolgen. De pro-ana meisjes zien “Ana” als een leidster, een denkbeeldige vriendin die helpt om af te vallen. Op veel sites staat dezelfde geloofsbelijdenis, een brief van “Ana” met daarin de tekst: “Anorexia is mijn naam, maar je mag mij Ana noemen. In de komende tijd zal ik veel tijd in je investeren en ik verwacht hetzelfde van jou. Je bent niet toegestaan veel te eten. Je glimlacht wanneer je botten ziet.”

Een meisje met de schuilnaam “fabelachtig dun” schrijft: “ik zie dit als een levenswijze, maar ik weet ook dat ik er niet meer uitkom. Mijn verstand zegt dat ik hulp moet zoeken, maar mijn gevoel om hiermee door te gaan overheerst.” Ze ziet veel jonge meisjes op haar website voorbij komen. Daar maakt ze zich zorgen over. “Die willen wat afvallen maar raken geïnspireerd. Ik adviseer ze om het niet te doen. Voor je het weet zit je er zo diep in dat je er niet meer uitkomt.”

Kijk, je lichaam is geen doel op zichzelf en ook niet een object waarover je mag heersen. Het is je woning, je huis dat door de Heere God op een wonderbaarlijke manier is gemaakt. Lees Psalm 139 er maar eens op na. David dankt zijn Schepper voor het wonderbaarlijke werk van God dat hij mag zijn. Voor dat lichaam, dat huis mogen/moeten we ook goed zorgen. Als we dat namelijk doen, zijn we ook in staat om te doen waarvoor we geschapen zijn en hebben we daar dan ook de juiste energie voor. Hier in het Westen leven we in een welvaartsmaatschappij waar we over voldoende gezond voedsel kunnen beschikken zodat we ons lichaam in stand kunnen houden. Ook daar mogen we dankbaar gebruik van maken. Dat moet niet doorschieten in overdaad maar het mag ook niet het andere uiterste worden: jezelf uithongeren. En het mag al helemaal niet leiden tot de zogenaamde levensstijl dat een uitgemergeld en uitgehongerd lichaam als een kunstobject wordt gezien! Ga dat eens vragen aan mensen die weten wat echte honger is omdat er op grote schaal gebrek aan voedsel is! Vraag het aan de moeders die meemaken dat hun kinderen in hun armen sterven van de honger! Kunstobjecten? Welnee, diep onbegrijpelijk verdriet.

Ik weet dat er voor anorexia allerlei diep psychische oorzaken aan te wijzen zijn en dat dit voor elk persoon weer anders is. Soms heeft het ook te maken met het willen voldoen aan het schoonheidsideaal dat in onze samenleving neergezet wordt. Maar zolang je lichaam je obsessie is en je een eetstoornis hebt, is dringend hulp geboden. Daarom ben ik ook blij te lezen dat je inmiddels hulp hebt. Ik hoop ook dat je met ‘geestelijke’ ogen leert te kijken naar je lichaam. Nogmaals: het is je woning en het is zelfs zo dat het de tempel van de Heilige Geest mag zijn. Als we hoog bezoek krijgen, hebben we de neiging ons huis op te poetsen en de boel in orde te maken. Jij mag hoog bezoek verwachten. Zorg dan ook alsjeblieft dat je geestelijk en psychisch schoon en gezond wordt.
Houd je daarvoor alsjeblieft verre van pro-ana! Want als je je daarmee inlaat, speel je met vuur!

Ik wens je toe dat je weer gezond tegen jezelf, je lichaam en het leven leert aan te kijken! En dat je zelfs op het punt terecht komt dat je God leert danken voor wat Hij jou in je lichaam (en natuurlijk ook in het overige van je bestaan) heeft gegeven.

Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven