Vraag
Ik las even de nieuwe antwoorden op Refoweb door. Toen kwam ik in een antwoord tegen, dat als je willens en wetens aan een bepaalde zonde vasthoudt en tegelijk bidt om vergeving en om een rein hart, dat God dan jouw gebed niet wil horen omdat dat een onoprecht gebed is. Dus kun je bidden dan beter laten. Maar als je toch voor je gevoel niet zonder bidden kunt, wat moet je dan doen?
Antwoord
Ik ken het antwoord niet dat op Refoweb heeft gestaan, maar ik kan me in grote lijnen wel vinden in het antwoord, dat aldaar gegeven wordt. Wanneer je willens en wetens aan iets vasthoudt, wat verkeerd is en je vraagt om vergeving dan is dat niet oprecht. Wanneer je echter tegen die zonde strijdt en je alle moeite doet om er mee te breken (terwijl je toch je zwakheid kent en weet dat je in oude zonden kunt terugvallen), dan wil de Heere zeker horen. Hij kent onze strijd. Hij weet hoe zwak van moed en hoe klein we zijn van krachten en dat we stof van jongsaf zijn geweest. Hij weet hoe we aan de wereld hangen (mijn ziel kleeft aan het stof!) en dat we de zonde liefhebben. Maar dat is iets anders, dan wetens en willens aan bepaalde zonden vasthouden, terwijl we weten, dat het niet goed is. Door niet te buigen onder het Woord van God nemen we God niet serieus. En bedriegen we ook ons zelf.
Ik denk aan dat bekende woord uit Spreuken: "Die zijn overtredingen bedekt, zal niet voorspoedig zijn, maar die ze bekent en laat, zal barmhartigheid verkrijgen" (Spr.28:13). In genoemde tekst zien we een duidelijk verband tussen het belijden van de zonden en het nalaten van die zonde. Wie dat doet (allebei!) zal barmhartigheid verkrijgen. Wie ze niet laat, zal geen barmhartigheid verkrijgen.
Of je dan moet stoppen met bidden, zou ik niet direct met ja willen beantwoorden. Maar bid dan of je de kracht krijgt om daadwerkelijk met het kwade te breken. Of: en dat is in dit geval nog belangrijker: dat je wil omgebogen worden, dat je niet meer willens en wetens de zonde wil doen, maar dat je wil gekruisigd wordt door het geloof in Christus. Maar: bedenk het wel, het bidden om kracht, om een veranderde wil ed. mag er nooit toe leiden, dat je ondertussen het kwaad blijft doen en je daarachter verschuilt.
De behoefte aan bidden kan het gevolg zijn van een slecht geweten. Ons geweten zegt, dat we God niet voorbij kunnen lopen. En dat we moeten bidden, omdat het anders verkeerd met ons afloopt of dat we een ongeluk kunnen krijgen ed. Maar als het niet uit ons hart komt, dan blijft het aan de buitenkant en zal het niet verder komen dan een bepaalde vorm van behoeftenbevrediging. Dan spreken we niet echt met de Heere. En luisteren we niet naar Zijn woorden.
Daarom moet je bij jezelf nagaan, waarom je eigenlijk wil bidden. Alleen om je geweten te stillen of is het je werkelijk om God te doen? Om het reine hart, dat God wil scheppen? Als dat laatste het geval is, dan zal het gebed niet slechts in een bepaalde behoefte voorzien, maar dan zal het bovenal 'de ademtocht der ziel' zijn. Dan kun je er niet meer buiten. Omdat je je hart wilt luchten bij God. En met al je zonden tot Christus vlucht.
Dus niet stoppen met bidden, maar daadwerkelijk breken met wat God verbiedt. Daar hebben we veel gebed voor nodig. Om tegen onszelf in te bidden. Maar een andere weg is er niet. Willen we eerlijk voor God zijn. En voor onszelf. Daarom bid en werk (de zonde de deur uit!)
Hartelijke groet, ds. M. A.Kuyt
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M.A. Kuyt
- Geboortedatum:17-04-1957
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Wijk en Aalburg
- Status:Inactief
