Mijn probleem is dat ik me afvraag hoe mijn houding moet zijn tegenover mijn kin...

Mijn probleem is dat ik me afvraag hoe mijn houding moet zijn tegenover mijn kinderen die andere wegen zijn gegaan bij de Heere vandaan. Ze leven in een zondige verhouding. Toen ze nog thuis waren hebben we gewaarschuwd, maar het had geen resultaat. We hebben jaren van heel veel verdriet en worstelingen in het gebed achter ons. Als kinderen dan toch eigen wegen gaan,weet ik dat het gebed overblijft als we niet meer met onze kinderen over de Heere kunnen spreken. Een van mijn kinderen leeft samen met een gescheiden vrouw en heeft vrijwel geen contact meer met ons. In mijn gedachten is steeds: De vader uit de geschiedenis van de verloren zoon zocht toch ook geen contact, maar stond biddend op de uitkijk naar zijn terugkeer. Is deze houding goed?

In uw mail hoor ik de pijn en de zorg van een vader en moeder over hun zoon. Bovendien proef ik het zoeken om gehoorzaam aan de Heere te zijn in alle dingen. En laat ik er duidelijk over zijn: het samenwonen met deze vrouw is niet de wil van God. Of het altijd verkeerd is om met een gescheiden vrouw te trouwen laat ik even in het midden. Dat u zorg heeft over deze situatie kan ik me indenken. Toch geloof ik dat de keuzes die uw zoon maakt zijn verantwoordelijkheid tegenover God zijn en niet die van u. Hij is een volwassen man en moet zichzelf verantwoorden tegenover God. Uit uw mail komt naar voren dat u er bang voor bent om op de een of andere manier mede-verantwoordelijk te zijn of te worden voor wat uw zoon doet. Als ik dat zo lees komt het enigszins krampachtig op me over.

U weet uw houding niet meer te bepalen, want u zit gevangen tussen uw angst medeverantwoordelijk te zijn en uw liefde voor uw zoon en het verlangen contact met hem te houden. Voor zover ik kan zien kan dat alleen doorbroken worden als u ophoudt angstig te zijn om medeverantwoordelijk te zijn. Hij is volwassen. U heeft duidelijk gezegd hoe u erover denkt, dus dat is ook klaar. Intussen zult u voor hem bidden. En van dat gebed zegt Christus: “Zo wat gij begeren zult in Mijn Naam, ik zal het doen” (Joh. 14). Op deze manier zult u veel meer ruimte krijgen om hem eenvoudigweg lief te hebben zonder waarschuwingen en dat is precies wat uw zoon zo broodnodig heeft.

U draagt zelf de gelijkenis van de verloren zoon aan. Daar is inderdaad veel van te leren. De vader in de gelijkenis laat zijn zoon gaan zonder preken en waarschuwingen. Hij laat hem eenvoudig gaan en geeft zelfs een grote zak met geld mee. Is de vader nu medeverantwoordelijk voor het feit dat die jongen zijn geld er doorbrengt met de hoeren? Ik lees niet dat de vader in de gelijkenis bang is om vuile handen te krijgen. Ik lees alleen dat hij wachtte en liefhad.

Ds. J. het Lam

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. het Lam

• Geboortedatum:
  07-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Harderwijk
• Status:
  Inactief

6 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven