HEERE met vijf hoofdletters

Waarom schrijven wij de naam HEERE met vijf hoofdletters? Is het af te wijzen als dit niet gebeurt, zoals b.v. in bepaalde boeken. Moet je deze boeken dan afkeuren, omdat... of toch niet?

Beste vraagsteller,

De naam HEERE is de vertaling van het hebreeuwse JAHWEH. Dat is de eigen Naam van de HEERE God. En betekent: “Ik zal zijn, die Ik zijn zal”. Zo maakte de HEERE Zichzelf aan Mozes bekend als de God van het Verbond. Als de God van Zijn volk Israël. Exodus 3: 13-15. “Ik zal zijn, die Ik zijn zal”: Ik ben God de HEERE die Mijn Woord bewaart en doe wat Ik gesproken heb. Ik blijf Mijn volk trouw! In Mijn grote goedheid en rijke genade in de Heere Jezus Christus. Door het geloof in de Heere Jezus kunnen en mogen we zo de HEERE leren kennen. Het geloof waartoe de HEERE oproept en dat Hij tegelijk ook wil schenken door de Heilige Geest. Tegelijk drukt dit uit dat de HEERE groot en heilig, verheven en rechtvaardig is.

De Statenvertalers hebben deze Godsnaam dus met vijf hoofdletters geschreven. We kennen ook de Naam van God geschreven als: “Heere” (Eigenaar, Gebieder). Met één hoofdletter en vier kleine letters. Dit onderscheid maakten zij om de verschillende betekenissen van de Godsnamen uit te drukken. Onze God en HEERE is zo groot, rijk en wijs, dat Hij Zich daarom met vele namen aan ons heeft bekend gemaakt in de Bijbel. Als wij in de Statenvertaling lezen: HEERE Heere, dan drukt de Lutherse vertaling dat als volgt uit: “Jehova Herr!”.

Je vraagt: moeten we het afwijzen als de Godsnaam anders wordt geschreven? We moeten het dus soms anders schrijven omdat het zo in de grondtaal staat. Dan moeten we dus schrijven Heere of God. De Almachtige of de Allerhoogste.

En inderdaad kiest men soms in een bijbelvertaling of in een boek ervoor om in plaats van HEERE, te schrijven: “HERE” (Vertaling 1951) “Heer” (Nieuwe Bijbelvertaling) of “Enige” (De Naardense Bijbel). Het zijn dus allemaal vertalingen van het hebreeuwse JAHWEH. Men maakt een keus. Wat dat betreft is elke vertaling een keus. En met iedere vertaling lijkt men een nieuwe keus te willen maken. Zo in de zin van: “kijk, dit is de oplossing die wij bedacht hebben!”. Hoe moet je daar nu tegenover staan. Persoonlijk pleit ik er van harte voor om “HEERE”  te handhaven. Omdat achter die andere keuzes soms theologische motieven zitten die meer of minder afwijken van de diepe en rijke boodschap van zonde en genade. Van het alleen en volkomen zalig worden door de Heere Jezus Christus. Door het geloof in Christus. Als een rijk geschenk van God voor een arme en schuldige zondaar.

Met andere theologische motieven bedoel ik dan: dat je bijvoorbeeld zelf maar moet oppikken uit de Bijbel wat de boodschap is. Dat kan voor meneer X een hele andere zijn dan voor mevrouw Y. Of dat de nadruk ligt op de gelovige en kiezende mens. I.p.v. op de reddende, genadige en trouwe God. Of dat de Bijbel niet meer is dan een bundel mooie verhalen die ons inspireren tot een sociaal leven. Die ons heel veel hebben te zeggen, maar nou net niet dat ene: “En zij zal een Zoon baren, en gij zult Zijn naam heten JEZUS; want Hij zal Zijn volk zalig maken van hun zonden. En dit alles is geschied, opdat vervuld zou worden, hetgeen door de Heere gesproken is, door de profeet, zeggende: Ziet, de maagd zal zwanger worden, en een Zoon baren, en gij zult Zijn naam heten Emmanuel; hetwelk is, overgezet zijnde, God met ons!”. Mattheüs 1.

Ik hoop zo antwoord op je vraag gegeven te hebben. Mocht je er nog meer op in willen gaan, dan hoor ik dat graag. Van harte de zegen van de HEERE in Christus toegebeden.

Met vriendelijke groet,
Ds. J. Prins

Dit artikel is beantwoord door

Ds. J. Prins

• Geboortedatum:
  04-10-1956
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Ederveen
• Status:
  Inactief

45 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven