(...) Elke keer kap ik het af. Recent is dit ook gebeurd. Ik wil niet dat er een...

Ik ben een meisje van bijna twintig. Best vaak is er een jongen gek op mij geweest. Elke keer kap ik het af. Recent is dit ook gebeurd. Ik wil niet dat er een jongen aan me zit. Als hij mijn hand gewoon vriendschappelijk wil pakken krijg ik een schrikreactie, dit voelt en merkt hij ook. Zo heeft er ook wel eens een jongen aan mij gevraagd of ik niet seksueel misbruikt wordt. Dit is zeker niet het geval. Wel heb ik constant angst dat ik nooit een relatie aandurf. Alleen al om het feit dat ik angst heb voor het intieme, de gemeenschap met een man. Is dit normaal?

Kun je dan toch niet voor jezelf nagaan waarom je van een toenadering van een jongen zo schrikt? Als iemand je aanraakt, moet je ook niet meteen aan gemeenschap denken. Zoiets moet natuurlijk ook groeien. Tussen een aanraking en gemeenschap in het huwelijk zit een heel lang traject. Dat heeft echt tijd nodig. Als je net verkering hebt, vind je het vasthouden van elkaars hand al heel bijzonder. Misschien moet je wel niet te ver vooruit denken. Maar als die angst wel blijft bestaan, dan zou ik er echt hulp voor zoeken om dit eens door te spreken.

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

---

---

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven