Man had meerdere bedpartners

Mijn man heeft meerdere bedpartners gehad voordat we elkaar leerde kennen. Eén binnen een relatie, één met een scharrel en bij twee betaalde hij eenmalig voor seks. We kunnen hier open en eerlijk over praten. Regelmatig komt dit in ons huwelijk naar boven. Ik wist het van te voren en ben uit liefde met hem getrouwd. Ik wil voor hem zorgen, bij hem zijn en een toekomst opbouwen.

Maar ik vind het walgelijk en moeilijk als het elke keer bij mij weer in mij gedachte komt. Ik word vaak boos en verdrietig en het achtervolgt me meer dan ik zou willen. Hij heeft zijn zonden beleden naar God en naar mij. Hij heeft spijt en wie ben ik dan om hier opnieuw over te beginnen? Het voelt alsof de duivel mij hier constant mee lastig valt. Ik zou er graag met iemand over willen praten, maar vanwege schaamte naar familie en vrienden durf ik dat niet.

Beste vraagsteller,

“Ik zou er graag met iemand over willen praten, maar vanwege schaamte naar familie en vrienden durf ik dat niet.” En toen heb je maar een brief naar Refoweb geschreven. Helaas kunnen we op deze manier geen gesprek voeren. Mijn voorstel zou dan ook zijn om tóch jezelf maar te overwinnen en een gesprekspartner te zoeken. Via je huisarts kun je wel een doorverwijzing naar een ‘deskundige’ krijgen, denk ik. Of je neemt een bekende in vertrouwen. Want dáár gaat het om: iemand die jou kent en die voor jou vertrouwd is. En vind je dat toch te ‘eng’: schrijf dan je verhaal eens op, waarna je al het geschrevene in heel kleine stukjes verscheurt of eventueel verbrandt. Zo schrijf je het van je af en laat je op dit punt ‘duivelse gedachten’ je denkwereld niet meer beheersen. Want als je ‘de situatie’ niet kunt veranderen (en de geschiedenis, hoe moeilijk ook voor jou en je echtgenoot is iets wat zich niet laat terugdraaien), kun je nog wél je gedachten veranderen.

Je man heeft schuld beleden: daarmee is het verleden niet uitgewíst, maar we mogen immers allemaal van de genade leven die ons geschonken is in de vergéving van de zonden? De overwinning op de dood waar we juist deze dagen voor Pasen in gedachten mee bezig zijn, toch? Als God ons al wil vergeven, om Zijn Zoons wil, dan hoeven wíj onze misstappen toch niet steeds weer te benoemen… dan mogen wij ze loslaten! Dan mogen we in dankbaarheid mét elkaar naar de toekomst kijken. En belijden we iedere dag opnieuw voor onze God dat zonden ons willen blijven beheersen en vrágen we om Zijn nabijheid en vergeving. Beleef de komende zogenoemde stille week met aansluitend het Paasfeest eens op deze manier! Samen. 

Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven