Vraag
Kind van God zijn maar niet bij jezelf de vruchten zien. Klopt het dan wel of praat je het jezelf aan?
Antwoord
Inderdaad heeft Jezus gezegd, dat we aan de vruchten de boom kennen. Een goede boom brengt goede vruchten voort en een kwade boom brengt kwade vruchten voort. Daarop heeft de Heere Jezus vele malen gewezen. Duidelijk is wel dat inderdaad het geloof zonder vruchten is dood. Zonder heiligmaking zal niemand God zien. Daarop heeft de Bijbel vaak gewezen. Geloof zonder vruchten is een dood geloof. De Psalmen zijn daar ook vol van. Heeft de Heere Jezus niet gezegd dat het nodig is vruchten van geloof en bekering voort te brengen?
In onze tijd wordt echter nog wel eens nadruk op de vruchten van het geloof gelegd, alsof het een eigen daadkracht is. Zo wordt vaak daarbij vergeten dat we alleen door het geloof gerechtvaardigd worden door het werk van Christus, zonder dat er iets van onze werken in aanmerking komt. Niet uit de werken zegt immers Paulus, opdat niemand roemt. Maar soms wordt veel nadruk gelegd op eigen geloofsweken. Zo wordt er soms in kerkdiensten gevraagd of we al gegroeid zijn in het geloof. Daarbij worden vaak allerlei dingen genoemd, waaraan de christen moet voldoen. Vaak krijgt zo’n dienst een wettische of activistische inslag. De Heere Jezus heeft duidelijk erop gewezen dat de geloofsvrucht nooit van de christen zelf is. Dat zien wel heel duidelijk in Johannes 15, het hoofdstuk waarin Jezus zegt de ware Wijnstok te zijn. De ranken zijn vast in een levende band verbonden met de wijnstok. Zo vloeien alle sappen uit de wijnstok naar de ranken toe. “Zonder Mij kunt ge niets doen”, zo heeft Jezus gezegd.
Nu stel je de vraag: “Kind van God en niet bij jezelf vruchten zien?” De vraag die we steeds mogen stellen is, waarom het gaat in ons leven? Ons leven moet gericht zijn op de eer van God. Dat is niet, wat nog wel eens voorkomt, een overspannen gedachte over de heiligmaking waarbij het uitdrukkelijk om jezelf gaat: groei ik in het geloof? Laten we liever het voorbeeld van Johannes de Doper volgen. Hij gaf het juiste voorbeeld toen hij Jezus aanwees en zei: Hij (Jezus) moet wassen, meer worden dus, en ik moet minder worden! Het gaat erom dat Jezus inderdaad meer wordt in mijn leven en ik minder word. Dat is echte groei in het geloof.
Dat is ook bekering, zoals onze Heidelbergse catechismus ook aangeeft: “Afsterving van de oude mens en opstanding van de nieuwe mens.” Dat is echte vrucht van geloof. We kunnen het vergelijken met een appelboom en of druiven aan een wijnstok: als een appelboom veel vruchten geeft, dan doet die boom de zwaarst beladen takken met appels naar beneden buigen. Die zwaarbeladen takken gaan nooit naar boven, maar buigen altijd naar beneden. Zo is het ook in het geloofsleven. Geloof met weinig vruchten lijken op takken van een appelboom die recht omhoog staan. Ze buigen niet, maar verheffen zich. Zo is het ook geestelijk. Als we geen vrucht dragen, dan staan we recht overeind met al onze goede werken. Maar wanneer we vrucht dragen, buigen we net als die takken van de vruchtbomen.
Gods kind kent geen leven van wat we enkele jaren geleden lazen van de heiliging voor onze jongeren in een blad: “Oei, ik groei!” Dit is niet Bijbels. Christus moet meer worden in ons leven en ik moet minder worden! Dan is het wat Paulus zei: “Niet meer ik leef, maar Hij leeft in mij!”
Nu is er nog een kant wat het vrucht dragen in het geloof. Daarvan geeft onze Heidelbergse Catechismus een prachtig antwoord. In zondag 32 kunnen we een duidelijk antwoord lezen over de noodzaak van goede werken: o.a. wordt daarin gezegd: dat we met ons hele leven God dankbaar moeten zijn en dat Hij door ons geprezen wordt, maar ook dat elk bij zichzelf van zijn geloof uit de vruchten verzekerd wordt en dat door onze godzalige wandel onze naaste ook voor Christus gewonnen wordt. Het woord “elk bij zichzelf van zijn geloof uit de vruchten verzekerd worden” betekent vooral, dat een nabij leven in gebed tot de Heere blijdschap en ook zekerheid geeft het hart van de gelovigen. De Psalmen zijn er immers vol van: “Ik, Heere, die al mijn blijdschap in U vind.”
Er is geen heerlijker leven dan verbonden te zijn met Hem in handel en wandel. Dan gaat Psalm 119 echt leven in de praktijk van alle dag. Dat is een leven van echte heiligmaking en dat, dag en nacht. Psalm 119 spreekt niet van een gearriveerde gelovige, maar wel een gelovige, die in een weg van missen, zoeken en vinden vol mag worden van de liefde van God en tot God. Ten volle mag Psalm 119 in vervulling gaan in en door het werk van Christus, Die heel de wet Gods op een heerlijke wijze heeft volbracht, en dat voor zondaren, die in alles tekort schoten, maar door de verzoening van Christus’ bloed en door de vernieuwing van de Heilige Geest een leven van heiliging mogen beoefenen. Laten we daarom maar veel bidden! Een teer gebedsleven geeft echte heiligmaking! We kunnen de Heere niet missen. We hebben Hem nodig om ons steeds opnieuw alles te leren.
Ds. P. Molenaar
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. Molenaar
- Geboortedatum:22-05-1945
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Lunteren
- Status:Actief
Bijzonderheden:
EmeritusDit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Je hoeft jezelf niets aan te praten. Volgens mij weet en beseft ieder persoon of hij/zij zich laat leiden door het vlees of door de Geest.
Ofwel Gal. 5:19-21 tegenover Gal. 5:22-25.
Ofwel werken van het vlees of vrucht van de Geest.
Ik neem aan dat u van jongs af aan opgegroeid bent met het geloof en meermalen de theoretische uitleg hebt gehoord. Dat ministukje onderwijs mag u beschouwen als zaden die bij het ouder worden meer en meer begrepen worden. Ik zeg wel eens: "schoffelen verboden". Dan wordt het proces van groei verstoord. Maar ook de nieuwsgierigheid: ben ik echt een kind van de Eeuwige? Ik zie er zo weinig van en ik merk het niet.
Welke vruchten zou u willen zien? Er zijn er zoveel om op te noemen. Ik stel u zomaar een vraag: bent u een betrouwbaar persoon voor uw omgeving? Kunnen zij altijd op u rekenen als er iets gevraagd wordt. Als uw reactie daarop positief is zijn dat ook vruchten van de talenten die de Eeuwige aan u heeft gegeven. De werkelijke praktijk van het leven is zo heel anders dan de verkondigde theorie. Mijn vraag aan u is: is dat wel eerlijk naar uzelf, daarmee bedoel ik dat u uzelf een waarderingscijfer zou willen toekennen.
Waar kijkt de Eeuwige naar? Hoe heeft de mens geleefd en hoe is die omgegaan met zijn naaste? Heeft die persoon gewoekerd met zijn/haar talenten en heeft dat vruchten opgeleverd. Soms blijven veel zaken onder de oppervlakte. Hierbij denk ik aan de woorden van de Messias (Mattheus 25:34-40) ook over de vruchten van het handelen en werken gaat. Kijk vooral naar de reactie: maar wanneer hebben wij dan (onze vruchten) gezien? Het is de Eeuwige die uw hart kent en zeer rechtvaardig mee zal omgaan. Soms zijn er sporen in ons leven die eeuwigheidswaarde bevatten.
Klopt zo mooi verwoord in:
Matteüs 22
37 En Jezus zeide tot hem: Gij zult liefhebben den Heere, uw God, met geheel uw hart, en met geheel uw ziel, en met geheel uw verstand. 38 Dit is het eerste en het grote gebod. 39 En het tweede aan dit gelijk, is: Gij zult uw naaste liefhebben als uzelven. 40 Aan deze twee geboden hangt de ganse wet en de profeten.
Geloof zonder de werken is dood..Ben je dan ook niet (meer?) gered of kan het een week later weer opleven? De Heilig Geest kan ook uitgeblust wordt worden (1 test 5:19) ben je op dat moment niet meer gered?(maar je was toch een nieuwe schepping toen je tot geloof kwam? (1 joh. 5. 1)
Misschien haal je iets door elkaar, geloof zonder werken is dood, dat betekent dat dat geloof er niet is, iemand die net geloofd heeft de werken meteen in een uitgaande daad naar Jezus toe, dat weet je, dat voel je, dat zie je.
De Geest uit blussen gaat niet in de eerste plaats om de vruchten, dat is als iemand bijvoorbeeld de preek heeft ingedronken en geraakt is en een ander zegt dat: het was weer niks vandaag...
Volgens de kt gaat dit nog dieper:
19 q40Blust den Geest niet uit;
q 1 Kor. 14:30. verwijsteksten
1 Kor. 14:30 Doch indien een ander die er zit, iets geopenbaard is, dat de eerste zwijge.
40 Dit kan verstaan worden óf van de verlichting en andere gaven des Geestes die in de gelovigen zelven zijn, en die door de middelen daartoe geordineerd, geduriglijk moeten opgewekt worden, gelijk Paulus vermaant 2 Tim. 1:6, 7, en door welker middelen verzuim de Geest in ons wordt bedroefd, en Zijn gaven als uitgeblust, Ef. 4:30; óf van de geestelijke gaven die in anderen zijn, die door verachting en tegenspreking somwijlen onderdrukt worden. Dit laatste schijnt met hetgeen volgt best overeen te komen. verwijsteksten
2 Tim. 1:6 Om welke oorzaak ik u indachtig maak, dat gij opwekt de gave Gods, die in u is door de oplegging mijner handen.
2 Tim. 1:7 Want God heeft ons niet gegeven een geest der vreesachtigheid, maar der kracht en der liefde en der gematigdheid.
Ef. 4:30 En bedroeft den Heiligen Geest Gods niet, door Welken gij verzegeld zijt tot den dag der verlossing.
Vruchten bij jezelf zien is geen optelsom, het kan zijn dat je op een ogenblik teveel in jezelf graaft of slordig leeft, als je die vruchten dan niet opmerkt is dat schuld, het is dus ook een oproep om op Jezus te blijven zien, bidden om de Geest dat Die je te hulp komt in je zwakheden. Oh ja ook Paulus roept ik ellendig mens, maar met: ik dank God (...)
De vraagsteller is heel duidelijk geweest. Als eerste stelt deze vast dat hij een kind is van God. Vervolgens zou deze meer van de vruchten van het geloof willen zien. En ja, je mag je twijfel uiten.
Wij mensen krijgen geen programmaboekje hoe ons leven zal verlopen. Dat zorgt voor onzekerheid en voor menigeen is het een avontuur met een onbekend verloop.
Het luistert heel nauw om een Bijbeltekst op de juiste waarde te schatten. Eens kreeg ik van een kind de vraag voorgelegd: hoe moet ik mijn ouders eren? Ik ben het lang niet altijd met hun eens. En toch staat het in de Bijbel.
Er volgde een stilte. Toen reageerde ik daar als volgt op: Eva heeft van de verboden vrucht gegeten. Je kan daar op twee manieren mee omgaan: boos worden op Eva is haar onteren, want in jouw boosheid zit een veroordeling. Je kunt er ook verdrietig van worden om de daad van Eva. Jouw verdriet is gelijk aan het verdriet wat Adam en Eva hun hele leven met zich mee hebben gedragen. Op deze wijze moet je hun verkeerde beslissing respecteren. Natuurlijk is het niet goed te praten, maar het is wel het principe van het Bijbelse gebod: je ouders te eren.
Boosheid verbittert het hart. Verdriet is anders: je zoekt naar vertroosting en wijze raad. Zo gaat het ook met twijfel en onzekerheid. Natuurlijk kunnen wij daar heel veel Bijbelse teksten op los laten om onze twijfel en vruchten van geloof te toetsen.
