Vraag
Wij zijn een ouder stel en zitten met het volgende. Afgelopen jaren hebben wij regelmatig een man bezocht die ernstig ziek was. Toen deze is komen te overlijden, ongeveer een jaar terug, hebben wij geen kaart gekregen! Wij zijn hier erg van in de war. Waarom waren wij niet welkom? Kan er een reden zijn dat we niet welkom waren? Hoe denkt u hier over?
Antwoord
Beste mensen,
U loopt al een jaar rond met de vraag hoe het komt dat u niet welkom was op de begrafenis van een goede kennis? Als ik u was, zou ik de familie eens een brief schrijven met de vraag...
Er kùnnen heel pragmatische oorzaken voor zijn die u niet kent zoals:
-de post is zoek geraakt;
-men kent (kende) uw adres niet;
-de begrafenis was in een zeer besloten kring;
-u kende de overledene, maar de familie kende ú nauwelijks...
En zo kan ik nog wel een rijtje bedenken. Misschien zat het gewoonweg in úw hoofd, dat u niet welkom was... Een kaart krijgen -of niet- is toch geen voorwaarde om een begrafenis bij te wonen om medeleven te betonen? Het is fijn, dat u regelmatig bij de ernstig zieke man op bezoek hebt kunnen gaan. Dát was waardevol, voor hèm. En daarin waarschijnlijk ook voor u. Maar geeft dat een soort van recht (of hoe moet ik het zeggen) om zijn begrafenis bij te wonen?
Nogmaals: schrijf de familie. Mèt excuses dat u niet geweest bent, de reden daarvoor en de vraag of het een nog uit te praten oorzaak had. Ga ook naar de begraafplaats om daar op uw manier -alsnog- afscheid te gaan nemen! Zodat u uw ‘verwarring’ de baas wordt, want daar heeft noch de familie noch de overledene, maar alleen u zélf last van!
Marijke Rots
Dit artikel is beantwoord door
C. M. Chr. Rots - de Weger
- Geboortedatum:18-02-1947
- Kerkelijke gezindte:Christelijk Gereformeerd
- Woon/standplaats:Aalten
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Marijke leverde op 25-05-2017 haar 1000ste antwoord in de vragenrubriek af.
Lees hier het jubileuminterview.
Bekijk ook:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Vaak staat er ook een advertentie in regionale of landelijke krant.
Maar voor je eigen afsluiten van de situatie is een rouwdienst zo helpend!
Je hebt je ingezet voor de persoon en dan zou je niet bij het afscheid zijn… dat is onaf en roept vragen op.
Persoonlijk zou ik er dan vervolgens niet een jaar mee lopen, je hebt geen idee van de reden en kwelt jezelf met allerlei gedachten.
Heb zelf afgelopen maand een vergelijkbare situatie meegemaakt.
Oude mevrouw die ik trouw jaren bezocht en van kaartjes voorzag is plotseling gestorven. Rouwkaart werd verstuurd naar mijn oude adres (woon daar al ruim 2 jaar niet meer maar mevrouw had vermoedelijk het adressenbestand niet op orde). Net te laat bereikte mij het bericht, heb de uitvaart dus gemist.
Wat voelde ik me boos en verdrietig!
Omdat ik mevrouw niet meer levend gezien en op t laatst gesteund heb, omdat ik het laatste afscheid gemist heb, omdat ik nabestaanden niet heb kunnen treffen…
Het betreft een wat aparte situatie, vrijwel geen betrokken of capabele familie dus een mantelzorger die jaren de belangen van mevrouw heeft behartigd. Hij was dan ook het aanspreekpunt onderaan de rouwkaart. Met alleen een postadres. Hij heeft wel mijn nummer, ik niet de zijne. Ik heb hem dus een brief geschreven met de vraag om te reageren.
Geen boze brief uiteraard, maar een respectvolle uiting van mijn beleving. En dat ik graag zou horen wat er is gebeurd.
Tot op heden nog geen reactie, de man ja vast op vakantie of denkt er over na…
Binnenkort wil ik eens naar het graf zoeken om daar deze jaren van lieddebetoon aan de mevrouw af te sluiten.
