Vraag
Ik ben vroeger opgegroeid met de kerkdiensten van de Gereformeerde Gemeenten. Ik werd grootgebracht met allerlei straffen die over mij heen zouden komen wanneer ik verkeerde dingen zou doen. Bijvoorbeeld, je mag niet naar de bios want dan straft God je. Het dak kan instorten. Op die manier heb ik een enorme angst voor God ontwikkeld.
Ik heb een nare jeugd gehad. Mijn vader ging er vandoor omdat mijn moeder steeds ‘geloviger’ werd, maar ik kreeg geen liefde. Nooit een knuffel. Niks. Er was alleen dreigen met straffen van God. Mijn moeder was ook altijd depressief en altijd in het zwart gekleed.
Toen ik trouwde, heb ik de kinderen laten dopen. Mijn man kwam uit een gezin van thuislezers. We zijn na ons derde kind niet meer naar de kerk geweest. Ik heb nooit de liefde in de kerk en bij mijn ouders gevonden. Ik heb haar 30 jaar niet meer gezien. Nu is mijn moeder overleden. Ik kreeg een rouwkaart. Ik wilde de dienst volgen via audio omdat ze een heel eind weg woonde. Door de dominee (Ger. Gem.) werd ik geraakt door het Woord. Ik ben daarna weer naar de kerk gegaan. Mijn man heeft hier moeite mee, evenals mijn kinderen (getrouwd en- of samenwonend). Ik heb verder niemand. Ik heb daarnaast ASS. Ik raak nu iedereen kwijt. Ik voel me zo eenzaam. Ik weet het niet meer.
Graag reactie van iemand uit de Ger. Gem.
Antwoord
Beste vraagstelster,
U hebt een levensgeschiedenis waarin een gezonde en Bijbelse betekenis en beleving van liefde, ouderschap, God, ... ernstig is beschadigd. U hebt geen goede herinneringen aan uw jeugd; het huwelijk van uw ouders is op de klippen gelopen. Er is verwijdering ontstaan tussen u en uw moeder maar ook is mede door uw opvoeding uw relatie met de kerk nooit goed geweest en in de loop van de tijd hebben u en uw man de kerk verlaten.
Bij de rouwdienst van uw moeder echter, bent u geraakt door het Woord, waardoor u weer naar de kerk bent gegaan. Deze omkeer maken uw man en kinderen niet mee, zodat u in dit opzicht het gevoel hebt dat u alleen in de wereld staat. U eindigt uw vraag met een hartenkreet. Ik voel me zo eenzaam. Ik weet het niet meer. Nu vraagt u via Refoweb een reactie van mij.
Ik vind het heel aangrijpend om uw getuigenis te lezen. Hoe kunnen verkeerde inzichten van liefde (onderling tussen ouders en kinderen, maar ook liefde van God) mensen voor het leven beschadigen! Ik kan op afstand uw persoonlijke omstandigheden natuurlijk niet in alle details peilen, maar voor de volledigheid geef ik hierbij wel de kanttekening dat in veel van dit soort situaties het overigens niet zo is dat de moederliefde er niet is of was, maar dat er sprake is van onvermogen om die liefde te uiten in de taal en behoefte van het kind.
Maar: nooit een knuffel. Niks. Hoe erg! Mij bekruipt dan het gevoel (hoewel dat via een schriftelijk antwoord natuurlijk niet kan en in het pastoraat ook niet gewenst is) om de armen om u heen te slaan en u te zeggen: U bent geliefd, U mag er zijn! Zeker bij God vandaan. Waarom zeg ik dat en weet ik dat? Omdat Gods Woord mij leert dat God Zelf bewogen is om zondaars zalig te maken. Zingt David niet in Psalm 27:10: Want mijn vader en mijn moeder hebben mij verlaten, maar de Heere zal mij aannemen?
En het is waar, God straft het volhardend en goddeloos ongeloof, God haat de overtredingen van Zijn wet. Maar we weten uit Psalm 103:10 dat de Heere niet naar onze zonden doet en ons niet vergeldt naar onze ongerechtigheden. De werkelijkheid van een straffend en oordelend God moet ons niet bang voor Hem maken, maar moet ons aansporen om ons te bekeren!
Bij dat dak van de bios dat zou neerstorten als je daar bent, dacht ik onmiddellijk aan datgene wat de Heere Jezus zei over de achttien, op welke de toren van Siloam viel (Lukas 13:4-5). De joden oordeelden dat deze achttien wel een bijzondere zonde hadden gedaan en legden een direct verband tussen dit oordeel en hun zonden. Jezus doorbreekt deze gedachte en zegt: meent gij dat dezen schuldenaars zijn geweest boven alle mensen die in Jeruzalem wonen? Ik zeg u: neen zij; maar indien gij u niet bekeert, zo zult gij allen insgelijks vergaan. Inderdaad is er de dreiging van straf op de zonde, maar Jezus legt uit dat het oordeel ons niet bang moet maken maar juist moet aansporen om ons te bekeren! God zond Zijn Zoon, zo zong Zacharias, opdat wij Hem zouden dienen zonder vrees! (Lukas 1:74)
Over angst voor een straffend God wil ik onder meer verwijzen naar twee antwoorden die eerder op Refoweb zijn gegeven: 'Bang voor straffende God' en 'Gods straffen'.
Ik ben blij en verwonderd dat u de weg naar het Woord, naar de Heere, naar de kerk weer terug gevonden hebt. Ik begrijp ook dat u daardoor met uw man en kinderen in een moeilijke situatie terecht bent gekomen. Ik weet niet of de Heere dit kruis van u zal wegnemen, maar wel weet ik dat als de Heere in je hart werkt, dat Hij alles meebrengt. Hij kan in het hart van uw man en kinderen werken of het zo maken dat u deze last kunt dragen. Echt, in de Heere zul je nooit teleurgesteld worden, want Hij stond al die jaren op de uitkijk zoals de vader van de verloren zoon om je bij terugkeer met open armen te ontvangen.
Ondertussen hebt u wel te maken met die moeilijke omstandigheden, waarbij u ook nog te maken hebt met ASS. Daarom wil ik u aanraden om echt persoonlijke pastorale hulp te zoeken. Ik weet dat u daarvoor mogelijk een drempel over moet. Wat u zou kunnen doen is om uw verhaal eens op te schrijven en te sturen naar de predikant door wiens prediking u zo aangetrokken werd in de rouwdienst van uw moeder (u kunt eventueel ook deze vraag en mijn antwoord als ingang voor dit gesprek gebruiken). Ik begrijp dat direct persoonlijk contact niet zo makkelijk zal zijn vanwege de afstand, maar wellicht kan hij u in eerste instantie in een persoonlijk contact telefonisch of schriftelijk verder helpen. U kunt de contactgegevens van die predikant vinden op www.gergeminfo.nl. Komt u er zelf niet uit, mag u de redactie van Refoweb vragen of ik met u contact wil opnemen, dan help ik u graag verder om een betrouwbare en bekwame ambtsdrager in uw omgeving te vinden. Want u hebt echt iemand nodig die naast u kan staan.
Ik wens u van harte toe dat u de Heere (meer en meer) zult leren kennen. Want Hij is, zo lezen we in artikel 1 van de Nederlandse Geloofsbelijdenis: eeuwig, onbegrijpelijk, onzienlijk, onveranderlijk, oneindig, almachtig (uit deze eigenschappen van God leren wij dat hij veel groter en hoger is dan wij mensen zijn; Hij is ook en vooral ten opzichte van ons mensen: ), volkomen wijs, rechtvaardig, goed en een zeer overvloedige Fontein van alle goed.
Merk op dat onze vaderen hier niets zeggen over God als straffende Rechter! Want Hij is (Exodus 34:6-7) HEERE, HEERE, God, barmhartig en genadig; lankmoedig en groot van goedertierenheid en waarheid; Die de weldadigheid bewaart aan vele duizenden, Die de ongerechtigheid en overtreding en zonde vergeeft! O, het is ook waar (dat staat er in deze tekst wel bij) dat Hij de schuldige geenszins onschuldig houdt, maar nu is het nog het heden van de genade, waarin Hij ons toeroept: Mijn zoon, mijn dochter, geef mij uw hart. En wie tot Hem komt, zal Hij geenszins uitwerpen!
Die God beveel ik u aan! En ik zal in mijn gebeden u bij deze God aanbevelen.
J. P. van den Brink
Dit artikel is beantwoord door
J.P. van den Brink
- Geboortedatum:10-06-1960
- Kerkelijke gezindte:Gereformeerde Gemeenten
- Woon/standplaats:Eindhoven
- Status:Inactief
