Vraag
Het sterkste argument wat vaak geopperd wordt door niet-christenen tegen tegen het christelijk geloof is de versplintering van de kerk en de grote hoeveelheid aftakkingen/afsplitsingen. Het ontstaan van cults zoals Mormonisme en Jehovagetuigen kan ik nog wel bijbels verklaren, immers er zouden valse profeten en leraars komen die mensen misleiden. Maar zij hebben ook de Heilige Geest niet, dus dat is niet zo vreemd dat ze tot die leringen komen. Maar hoe kan het dat er binnen de kerk van God nog zoveel versplintering is? Hoe kan er onder christenen die elkaar broeders en zusters noemen, daarin erkennend beiden de Heilige Geest te bezitten, nog zo’n grote onenigheid zijn tussen best wel grote zaken als doopvisie, bepaalde leringen omtrent de uitverkiezing, vrije wil etc.
Als God de reformatie heeft gewerkt door Zijn Geest dan zou je toch een geweldige eenheid van geloof verwachten onder christenen, maar in contrast daarmee zien we dat de reformatie tot alleen maar meer en meer versplintering en afsplitsingen heeft geleid en blijft leiden. Waarom leidt Gods Geest ons niet allemaal naar dezelfde waarheid? We proclameren dat God ons geloof werkt, maar waarom werkt Hij dat dan niet tot eendracht en dezelfde doctrines in ieders hart?
Tenzij je elke christen die ook maar iets andere opvattingen heeft afschrijft als valse broeder, maar dan wordt de kerk wel heel klein. Nu zou je kunnen zeggen “mensen zijn niet onfeilbaar en maken fouten”, maar wij zeggen te worden geleid door Gods Geest. Die zou ons daarvoor moeten behoeden. Dit vind ik echt de moeilijkste vraag om te beantwoorden en ik kan er maar niet uit komen.
Antwoord
(Kerkelijke) verdeeldheid heeft niets met de Reformatie te maken, maar is al zo oud als de mensheid. Het zelfs niet alleen voorbehouden aan religieuze groepen. Ons opstandige hart, ook na ontvangen genade volgens Romeinen 7, is er vaak de oorzaak van. We kunnen niet alleen door ongeloof de Heilige Geest wederstaan (Handelingen 7:51) maar in het geloof ook bedroeven (Efeze 4:30), want inderdaad roept Christus ons als gelovigen op tot eenheid (Johannes 17:21). Die eenheid is er gelukkig ook wel over kerkmuren heen. Zij die Zich met elkaar verbonden weten door het geloof in Christus, (her)kennen die eenheid en verbondenheid en ze zoeken elkaar ook op. Denk ook aan de prachtige nieuwe ontwikkeling als kanselruil tussen HHK, CGK en (een deel van) de GB.
Maar we moeten ook eerlijk zijn. Iedere gemeente of kerkgenootschap, zowel ter linker- als ter rechterzijde, telt leden die niet door geloof en bekering met de Heere Jezus Christus zijn verbonden. Dat betekent dat ze in de praktijk satan nog als koning hebben, ook al dragen ze aan de buitenkant een keurig jasje. Ook het smalle paadje aan de rechterkant van de brede weg is nog steeds de brede weg. Een derde weg is er immers niet. Vergeet bovendien niet dat satan zijn uiterste best doet om verdeeldheid te zaaien op plekken waar juist het Woord vrucht draagt. Er is dus niet alleen een Heilige Geest, maar ook een boze geest. Dan zijn er vervolgens nog de hypocrieten (o.a. Mattheüs 23:28). Zelfs binnen één en dezelfde kerkelijke gemeente is eenheid dus al ondenkbaar, laat staan in de christenheid als geheel.
Kortom, door het werk van satan en ons eigen opstandige hart is er al vanaf het ontstaan van de eerste christelijke gemeenten verdeeldheid geweest en zal dat tot de wederkomst van Christus ook blijven. Paulus moest Petrus om die reden bestraffen (Galaten 2:14). Denk ook aan de scheiding tussen Paulus en Barnabas (Handelingen 15:37-40) en scheuringen en ketterijen in de gemeente van Korinthe (1 Korinthe 11:19). Daarom zal een wedergeboren christen met een groot verlangen uitzien naar de dag van de wederkomst om zo voor eeuwig en in alle volmaaktheid met de gelovigen van alle eeuwen God te loven en te prijzen.
P.S. Lees ook de vragen en antwoorden met de tag 'Verdeeldheid'.
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Dit argument is echter totaal niet sterk, maar een heel zwak excuusje om niet te hoeven te geloven.
Als een wereldling aan jou de vraag stelt:
Zit je op voetballen? En jij antwoordt: nee joh, kom nou, want er zijn zoveel verschillende clubs…
Overtuigend…?
Natuurlijk niet, jij wilt gewoon niet voetballen!
Zie je hoe zwak het argument is?
Beetje ironisch misschien, maar ernstig bedoeld: Dat doen de verschillende christen-groeperingen toch precies hetzelfde…?
Mensen kunnen soms als argument om niet te geloven aangeven: Ik geloof niet, omdat er zoveel verschillende groeperingen zijn.
Maar zou dat werkelijk de échte reden is?
Ik denk het niet. Men wil gewoon niet geloven.
Jezus zegt: U hebt niet gewild…
Duidelijk?
De persoon in kwestie kan zelf misschien DENKEN dat dit een geldige reden is.
Maar denk je dat dit volgens het Woord echt een geldige reden IS?
Of zou de echte reden zijn, om niet als zondaar te willen buigen voor God?
Hem alles te belijden en vergeving te ontvangen?
Hem te eren als hoogste Koning, de eer die Hem toekomt?
