Bemoeizuchtige vader

Mijn man is opgevoed door een erg bemoeizuchtige vader die liefst zelf de keuzes voor zijn kinderen maakte en het altijd beter wist wat ze wel en niet moesten doen. Nu is mijn man ruim volwassenen en het gebeurt nog steeds. Het is alleen zo dat hij het steeds minder kan accepteren, maar hij durft er ook niet veel tegen in te brengen vanwege zijn goedige karakter.

Dit begint in ons huwelijk ook strubbelingen te geven. Hij kan van mij steeds minder hebben als ik het ‘beter’ weet. Soms is dat ook zo. En in elk huwelijk mag je elkaar toch corrigeren in liefde? Hij vindt dat hij recht heeft om zijn eigen leven te leven en wordt snel daardoor geïrriteerd. Hoe kan ik hier het beste mee omgaan?

Beste mevrouw,

Uw man is ruim volwassen en het gebeurt nog steeds... bedoelt u daarmee te zeggen dat de invloed van zijn vader nog altijd bepalend is voor de keuzes die uw man maakt? En dat hij daar wel tegen in gaat, maar dat dan ook weer niet zo goed durft te doen? Over welke zaken gaat het dan precies? Beseft hij zelf onder welke invloed hij beslissingen neemt? Die soms ‘goed’ zullen zijn (lees: waar u het ook mee eens kunt zijn), terwijl ze andere keren u tegen de haren instrijken. U komt waarschijnlijk uit een heel ander gezin, met andere manieren, regels en afspraken? Allemaal vragen, die eigenlijk een antwoord behoeven voordat ik iets zinnigs kan zeggen. Maar ja, verder lezend in uw brief kom ik iets van uw eigen visie tegen, namelijk dat je elkaar in een huwelijk in liefde mag corrigeren. En dáár gaat het dan ook om. Niet zozeer over de ziens- en handelswijze van uw echtgenoot, maar over die van u! 

In principe hebt u natuurlijk volkomen gelijk als u zegt dat in liefde correctie van elkaar mogelijk zou moeten kunnen zijn. Ik formuleer het voorzichtig, want helaas is zo’n algemene stelling niet zomaar toepasbaar op iedere relatie. Op úw relatie. Dat blijkt wel uit het feit dat u het soms beter weet, terwijl uw man zich dan misschien wel aangevallen voelt. Ook dat roept eerst bij mij de vraag op: waar gaat het bijvoorbeeld over? Helaas schrijft u dat niet. 

Het vergt tact om met elkaar om te gaan, juist ook in een verhouding van liefde! Het vergt eveneens inzicht in elkaars karakter, kennis van de vroegere thuissituatie, enzovoort. Elkaar goed leren kennen is dan ook een vereiste bij elke voorbereiding op een huwelijk. 

Nu uw vraag “hoe hiermee om te gaan.” Wijsheid, tact, weten op welk moment iets gezegd kan worden of liever gezwegen. En de toon waarop een en ander (betweterig?) gezegd wordt is van cruciaal belang. Bespreek eens met uw echtgenoot hoe hij tegen ‘kritiek’ aankijkt. Kritiek in het algemeen. Kritiek in woorden van u. Wat het met hem doet, als u daadwerkelijk iets beter weet. Wat dat kan natuurlijk. Herinnert dit hem bijvoorbeeld aan zijn vader, aan de manier of de toon van zijn vader. Waar precies zit dan die moeite die hij misschien toch ervaart? Wat zegt dit dat over volwassenheid met bijbehorende eigen verantwoordelijkheid? Ook die van u, trouwens! Beide echtelieden hebben een éigen leven, zeker. Maar door het huwelijk hebben ze ook een gezamenlijk leven, met alle verantwoordelijkheden voor een ‘goede’ relatie die daarbij horen waarbij het accepteren van ieders eigenheid dan weer een levenskunst is! Hard werken dus!

Een goed boek over “omgaan met kritiek” kan eventueel een leidraad zijn: via internet vindt u meerdere titels en dus ongetwijfeld iets dat bij u past. Ik geef u hierbij twee titels van boeken over omgang met elkaar en die erg leerzaam kunnen zijn, ook in uw situatie. Gary Chapman schreef o.a. “Liefde helpt” en “Als sorry niet meer helpt”. Leest u ze: wellicht staan er bruikbare communicatietips in!

Ik hoop, dat ik u hiermee op weg heb kunnen helpen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1503 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven