Vraag
Mijn hele leven wordt beheerst door angst om mijn moeder te moeten verliezen. Ik had deze angst al als kind, nu ben ik gekomen op middelbare leeftijd en is mijn moeder hoog bejaard. Ik ben bang dat ik straks dit verlies niet kan verwerken. Temeer ook omdat ik alleenstaand ben. Wat moet ik hiertegen doen?
Antwoord
Beste alleenstaande zoon/dochter,
Het is nogal wat als je hele leven beheerst wordt door angst. Angst om je moeder te verliezen. Ik vraag me af of je nog thuis woont. Het maakt nogal verschil of je op jezelf woont, of dat je thuis woont. Als je nog thuis woont, maak je alles wat je moeder meemaakt van heel dichtbij mee. Als je op jezelf woont heb je als het goed is een eigen ‘thuis’.
Je vraag is: wat kan ik tegen de angst, om een verlieservaring mee te maken doen! Ik weet niet of je vader nog leeft? Als hij niet meer leeft, hoe heb je dit dan ervaren en verwerkt?
Ik wil je een persoonlijke ervaring niet onthouden. Mijn vader is twee jaar geleden overleden als gevolg van kanker. Twee jaar lang hebben we als gezin en familie geleefd tussen hoop en vrees. Heel vaak heb ik me afgevraagd hoe het zou zijn als hij er niet meer zou zijn. Maar het antwoord moest ik mezelf schuldig blijven, hij was er immers nog. Hij leefde nog, ik hoorde zijn stem, etc. Toen ik het bericht hoorde dat mijn vader gestorven was, begon mijn rouwproces. En ik had dit proces nooit kunnen voorbereiden.
Je nu al voorbereiden op het gemis wat je straks gaat meemaken is heel moeilijk. Waarschijnlijk is de band die je hebt met je moeder heel intiem en teer. Geniet van alle momenten die je hebt met je moeder. Als het mogelijk is, bespreek ook dit met je moeder. Dit maakt de band wellicht nog intiemer. Ook is het goed om je te realiseren welke sociale contacten je nog meer hebt en deze angst ook met hen te delen. Een paar goede vrienden/familieleden om je heen kunnen je wellicht steunen en bijstaan. Sociaal netwerk is van groot belang, zeker in dergelijke situaties.
Tenslotte wil ik je wijzen op het Woord van God. Dat is onze enige troost en houvast. Door de hele Bijbel heen wordt ons rouw, rampspoed en ellende toegezegd. Wat een wonder! In Openbaringen staat: “En God zal alle tranen van hun ogen afwissen; en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch gekrijt, noch moeite zal meer zijn; want de eerste dingen zijn weggegaan,” Openbaring 21:4. Ik hoop dat je ook troost en houvast mag vinden in het Woord van onze God.
Met vriendelijke groet,
Willem Nijhof
Dit artikel is beantwoord door
W.T. Nijhof
- Geboortedatum:07-09-1985
- Kerkelijke gezindte:Hersteld Hervormd
- Woon/standplaats:Berkenwoude
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Maatschappelijk werker met eigen praktijk voor maatschappelijk werk en psychosociale hulpverlening www.praktijkcompass.nl
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
"Angst is een slechte raadgever", je kent die spreuk wel.
De dood hoort nu eenmaal bij dit leven.
God zal binnenkort "de dood vernietigen" (Jesaja 25:8 en Openbaring 21:4).
Angst verlamd, verstikt maar de Bijbelse Waarheid bevrijdt, maakt je vrij.
Juiste kennis van het "werkelijke" leven maakt gelukkig omdat je weet wat God gaat doen nadat Hij satan en zijn wereld heeft vernietigd en het paradijs op aarde zal herstellen.
Jezus gaf ons ook de hoop dat de doden tot leven gebracht zullen worden .
Lees maar in Johannes 5:28-29 ..
Verbaas je daar niet over, want de tijd komt dat alle mensen die in de graven zijn, zijn (Jezus) stem zullen horen 29 en tevoorschijn zullen komen ..
Dus jij hebt de hoop om (als ze is gestorven) weer verenigd te kunnen worden met jouw moeder.
Vind je dat geen prachtige toekomstbeeld.
Hoe kan je daar geloof in stellen?
Het is een belofte van onze hemelse Vader Jahweh, de Schepper van hemel en aarde.
Hij kan niet liegen ...
(Titus 1:2) de hoop op het eeuwige leven dat God, die niet kan liegen, lang geleden heeft beloofd.
Lees de BIjbel en raak vertrouwd met Gods Woord. Het geeft echte hoop.
Verder, vragensteller: ik denk dat u ook de kant van uw zegeningen eens moet tellen. Want hoeveel mensen hebben op middelbare leeftijd nog een moeder? Hoeveel kinderen verliezen niet al heel jong hun moeder, die ze dan vooral nog zo hoognodig hebben?
Mijn eigen moeder leeft al meer dan 13 jaar niet meer en 'wennen' doet het nooit. Ik had haar ook nog zo nodig. Dan kan ik weleens met jaloezie kijken naar vrouwen die wél met hun moeder kunnen winkelen, 'gewoon' een bakje koffie drinken, kletsen, een stukje wandelen..
Geniet ervan, praat met haar, doe leuke dingen met haar als dat nog kan, zodat u straks de herinneringen nog hebt. Een moeder kan nooit gemist worden, maar ook moeders hebben nu eenmaal niet het eeuwige leven.
Heeft God al jouw hoofdharen en die van je moeder niet geteld? Is het niet zo dat Hij niemand boven vermogen beproefd? Kent Hij niet al de mussen- en jouw- en je moeders levensdagen? Is God dan niet je (hemelse) Vader? Werkt dan niet alles mede ten goede voor hen die God liefhebben zodat zij daardoor gevormd worden naar Zijn Beeld?
Ik gunde hem de hemelse heerlijkheid zo graag dat ik hem graag heb laten gaan. Natuurlijk mis ik hem als mens en als leermeester want hij heeft mij veel laten zien wat een leven met God is.
Ik hoop dat topic starter dit ook mag weten van zijn moeder, als je weet dat je vader of moeder opgenomen mag worden in de hemelse heerlijkheid wordt het een afscheid nemen met de wetenschap dat hij/zij het oneindig veel beter krijgt dan hier beneden. Verlang ook naar dat leven met Hem en je zult je moeder eens terug zien.
