Vraag
Mijn vraag is gericht aan een dominee uit de PKN (modaliteit: GB). Wij kerken al dertig jaar in de plaatselijke hervormde gemeente. De gemeente heeft drie gebouwen. De hervormde gemeente wil altijd al de eenheid bewaren. De vraag naar bijvoorbeeld gezangen leefde altijd al. In de gemeente hebben we echt Bijbelgetrouwe preken gehoord, maar de oproep tot bekering wordt nu zwakker.
Een paar jaar geleden moest de liturgie op de schop en dat heeft onze zorgen verergert. Zo zijn de gastvoorgangers nog wel wat we gewend zijn, maar beroepen ze geen dominee die een behoudend klassieke hervormd-gereformeerde koers wil varen. Ook willen ze (meest recente ontwikkeling) voor de diensten met twee gezangen, een speciale lijst van gastvoorgangers gaan maken die wel gezangen opgeven. Dus de zorgen zijn over de nog steeds veranderende liturgie (1), de koers van de te beroepen predikanten (2) en het maken van een lijst gastvoorgangers (3).
Onze vraag is: wat we moeten doen? We staan zelfs op het punt om te verhuizen naar een plaats met een behoudende hervormde gemeente en klassieke voorgangers.
Antwoord
De gang van zaken in een gemeente kan inderdaad zorgen baren. Blijkbaar bedoel je met “ze” de kerkenraad(?). Ook is niet duidelijk of met drie gebouwen drie kerkgebouwen bedoeld zijn. Dus dat er mogelijk ook drie (wijk) predikanten aan de gemeente verbonden zijn. Maar desondanks blijven er drie vragen over. Ik hoop dat je de vrijmoedigheid hebt (gehad) deze vragen aan de kerkenraad voor te leggen en/of deze op huisbezoeken ter sprake te brengen. Ook kan een gesprek met je predikant verhelderend werken. Hoewel ik de situatie niet goed kan inschatten, wil ik kort op de gestelde vragen ingaan.
1. De liturgie (kan) veranderen. In 1773 werd de “nieuwe” berijming verplicht ingevoerd en de berijming van Datheen afgeschaft. (Hoewel er nog gemeenten zijn waar deze berijming wordt gezongen!) Wij zijn gewend en verknocht aan de berijming van 1773. Maar we moeten ook eerlijk durven zijn en inzien dat deze berijming ook nadelen (en fouten) bevat. Er zijn betere berijmingen voorhanden. Het gaat erom wàt we zingen, we moeten letten op de inhoud. Dat er in de loop van de tijd veranderingen in de liturgie zullen optreden, is onvermijdelijk en is niet principieel verwerpelijk. Maar het kan wel (ongewenste) spanningen in de gemeente veroorzaken.
2. De ‘koers’ van de te beroepen predikant. Er worden onderscheidingen gemaakt van bijvoorbeeld “links en rechts” van het midden. Maar waarop zijn deze gebaseerd? Het gaat in de prediking om de Ene waarachtige God, om de twee wegen en de drie ‘stukken’. Het gaat om de verkondiging van Jezus Christus en daarom mag de oproep tot bekering niet ontbreken. De prediking van Paulus was anders dan die van Petrus. We moeten meer onder het Woord komen dan er een oordeel over hebben.
3. De gastvoorgangers: ja, iedereen is weer anders. Gastvoorgangers hebben zich m.i. aan te sluiten bij de kerkelijke gewoonten en gebruiken. Als gast ga je toch niet een eigen koers varen? Ga in gesprek met de preekvoorzieners en je zult veel moeilijkheden te horen krijgen.
Ten slotte: je bent in deze gemeente geplaatst. Het lijkt me niet de weg om te verhuizen vanwege de gesignaleerde veranderingen. Maar bidden (vooral voor de voorgangers) in de gemeente en mee te werken aan de opbouw van de gemeente. En ga vooral in gesprek.
Ds. W. C. Meeuse
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W. C. Meeuse
- Geboortedatum:12-04-1944
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Sliedrecht
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus (2011)
