Vraag
De laatste tijd worstel ik enorm met gezinsplanning. Wij hebben al twee kinderen maar bij mij is het verlangen gegroeid voor meer kinderen. Ik geloof dat God mij dit gevoel geeft en wil er op vertrouwen dat alles goed komt met Zijn hulp. Ik vind het namelijk best wel spannend om nog meer drukte in huis te krijgen. Daarom wil ik graag meer naar de zegening kijken en niet naar mijn praktische en materiële zorgen.
Mijn man wil geen kinderen meer. Hij is blij met onze twee kinderen en geniet ervan dat ze steeds meer zelf kunnen. Hij heeft geen zin om weer opnieuw de slapeloze nachten in te duiken en ziet ook op tegen andere praktische zaken. Ik vind praktische zaken geen valide reden, maar hij wel. Daarbij is hij ook bang dat als hij nu ‘toegeeft’ dat het dan een tweeling wordt of dat de baby iets mankeert. Hij kan zich niet zo goed voorstellen dat ons nog een keer een gezond kind gegeven zou worden omdat het bij anderen om ons heen veel mis gaat.
Mijn vraag is hoe hier bijbels mee om te gaan. Ik wil hem niet overhalen met gesmeek, maar ben ook bang dat als ik hem niet overhaal dat het verlangen nooit vanzelf bij hem groeit. Ook twijfel ik aan mijn gevoel en of het echt door God zo in mij gegeven is omdat hij er zo anders instaat...
Antwoord
Beste mensen,
Je vraagt je af of je verlangen naar (nog) een kind een goede reden is om te denken aan gezinsuitbreiding. Zou je er niet aan kunnen denken dat God dit verlangen legt in het hart van een (a.s.) moeder? Daar is toch niets mis mee? Het verlangen alleen is niet de enige reden om te denken aan gezinsuitbreiding. God heeft ons in de scheppingsopdracht (Gen. 1:28 en 2:15) immers de verantwoordelijkheid toevertrouwd om de aarde te vervullen met mensen die in priesterlijke toewijding aan God Hem zullen dienen! Dat hoge doel is door de zonde wel verduisterd. Maar God houdt er aan vast en wil in de weg van menselijke voortplanting Zijn Koninkrijk uitbreiden. Daarbij hoeven we niet als dieren te werk te gaan, die zonder nadenken paren en voor instandhouding van de soort zorgen. Met andere woorden: je mag bij gezinsvorming rekening houden met allerlei soorten van draagkracht: lichamelijke (wat betreft gezondheid), psychische, financiële e.d. Maar dit moet alles worden afgezet tegen de opdracht die ik al noemde.
De vraag is of de argumenten van je man in het licht van de scheppingsopdracht standhouden. Is het ‘offer’ van een paar weken gestoorde nachtrust (misschien is dat niet eens het geval!) niet op te brengen als je nog redelijk jong en gezond bent? Doorgaans (zo weet ik uit ervaring) is dat met ongeveer zes weken wel voorbij. En de zorg om een kind dat iets mankeert, bekruipt elk a.s. ouderpaar bij vlagen. Maar waar is dan ons vertrouwen op God die zorgt? Kortom: als je gezond bent en financieel enige ruimte hebt en nog betrekkelijk jong bent, kun je afvragen of de bezwaren van je man standhouden tegenover God. Ja, je mag je afvragen of je met deze bezwaren voor God wel durft komen. Veel wijsheid, liefde en tact toegewenst, vooral veel gebed.
Ds. P. van der Kraan
Dit artikel is beantwoord door
Ds. P. van der Kraan
- Geboortedatum:06-02-1948
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Arnemuiden
- Status:Actief
