Vraag
Waar komt de kinderdoop vandaan?
Antwoord
Vanuit de Heere, Die betuigt in Gen. 17: 11 "En gij zult het vlees uwer voorhuid besnijden tot een teken van het verbond tussen Mij en tussen u". De besnijdenis, die op de achtste dag moest geschieden, was teken van het verbond. Deze besnijdenis werd geëist. 'Iedere onbesnedene moest worden uitgeroeid. Hij had het verbond verbroken en hij mocht van het pascha niet eten.
Bekend zal zijn, dat de bloedige besnijdenis door de offerande van Christus niet meer nodig is. De besnijdenis is door de Nieuw-Testamentische kerk vervangen door de Heilige Doop. Paulus schrijft in Col. 2: 11,12: "In Welken gij ook besneden zijt met een besnijdenis, die zonder handen geschiedt, in het uittrekken van het lichaam der zonden des vleses, door de besnijdenis van Christus; zijnde met Hem begraven in de doop".
In plaats van de besnijdenis treedt de besnijdenis-zonder-handen, welke in het mede begraven worden met Christus door de doop bestaat. De doop wijst nu aan, waarop voorheen de besnijdenis doelde, namelijk het met Christus begraven zijn. De Schrift spreekt elders over de besnijdenis des harten. "En de Heere, uw God, zal uw hart besnijden en het hart van uw zaad, om de Heere uw God, lief te hebben." Dit is een Godsdaad. Hij besnijdt Zijn uitverkorenen. Hij verzoent hun schuld en Hij reinigt van de zonde. In Filip. 3: 3 lezen we: Wij zijn de besnijding; wij, die God in de Geest dienen en in Christus Jezus roemen en niet in het vlees betrouwen. In het verband met Col. 2 is duidelijk dat, waarop de doop wijst, alleen de gelovigen geldt en dat alle gedachte aan een automatische werking van de doop moet worden verworpen.
De doop is teken en zegel van deze weldaden van het verbond. Nu zegt de Schrift nergens, dat de doop aan kinderen niet mag worden toegediend. Het tegendeel is waar. De Schrift spreekt bij herhaling van de doop aan gehele gezinnen. Lydia en haar huis, de stokbewaarder en al de zijnen. Crispus met geheel zijn huis, Paulus heeft ook het huisgezin van Stefanus gedoopt, zie Handel. 16:15, 33; Hand. 18: 8; 1 Cor. 1: 16. Gelooft u nu werkelijk, dat onder al die huisgezinnen geen kinderen waren begrepen? Ik wil u wijzer hebben. De beloften gelden ook de kinderen. Petrus zegt: "Want u komt de belofte toe en uw kinderen, zovelen als er de Heere onze God toe roepen zal".
De kinderdoop is op Gods Woord gegrond en vereist! Het bestrijden van de kinderdoop is niet minder dan het verbond ontzenuwen! En dit is een schrikkelijke zaak! Het is een lamleggen van het verbond en de beloften Gods! O, dat we toch goed leren verstaan de dwaasheid van het voorstaan van de volwassendoop. Men grondt de doop op de doorleefde genade. Doch niet de genade in ons is grondslag voor de eeuwigheid. De grond der zaligheid ligt buiten ons, in het verbond en de beloften van Gods genade! En op dat verbond en haar beloften is de kinderdoop gegrond.
Helder en klaar wijst ook Calvijn in zijn institutie op die voorwerpelijke grondslag. En dat wordt nu de rijke troost van allen, die in de tijd worden wedergeboren. In de verbreking en afbreking van alle godsdienst, ja van alles wat de Heere door Zijn Woord en Geest in hen komt te werken, worden zij vastgezet op het verbond der genade, dat van geen wankelen weet.
Door met Kuyper de grondslag te leggen in de veronderstelde wedergeboorte, door de zaligheid te funderen in wat de ziel doorleeft, wordt aan het ware Sion alle waarachtige vertroosting ontnomen. Zij toch zijn dat volk, waarvan de Heere betuigt: "Ik houd Mij over een ellendig en arm volk en zij zullen op de Naam des Heeren betrouwen" .
We verwerpen daarom alle gronden buiten Christus en Zijn werk. Smartelijk is, dat 's Heeren kinderen in de weg der ontdekking hun zaligheid nog zo buiten Christus kunnen zoeken! We verstaan deze gang terdege, want er is geen Persoon zo verborgen als Christus. Daarom is armmakende en ontledigende genade zo noodzakelijk. In de majesteit van Gods gerechtigheid, in de gloed van Zijn heiligheid moet alles verbranden, opdat vrije genade in Christus alleen overblijve. En op dat plekje komt de Heere Zijn kinderen te brengen in Zijn nabijbrengend werk. Wat komen ze dan ver van God te staan in hun beleving! Zij kunnen tot God niet naderen. Zij vragen: Spreekt gij voor ons tot God, want wij kunnen tot God niet naderen en leven.
Een Middelaar, ja de Middelaar wordt noodzakelijk. En Hij komt Zich te openbaren en Zich weg te schenken in Zijn naderen met Zijn offerande voor een volk, dat in en met zichzelf omkomt om door het wonder te mogen ontkomen aan Gods toorn. Zij mogen binnenkomen in Gods verzoende gemeenschap.
Ziet vrienden, van alle deze rijke zaken is nu de doop een teken en zegel. Dit teken en dit zegel wordt nu gegeven aan de kinderen, voordat zij kunnen spreken, lopen en geloven. De Heere is in Zijn verbondstrouw de Eerste! Dit nu wordt door de ijveraars voor de volwassendoop niet verstaan. Zij gronden de doop op het geschonken geloof. De Heere gaat dan betekenen en verzegelen wat Hij geschonken heeft. Doch Wilh. à Brakel schrijft: "Niet de in de uitverkorenen reeds gewrochte wedergeboorte, maar het recht der uitverkorenen op toekomstige genade wordt in de doop verzegeld en dat het God aan hetzelve kind zal volbrengen".
Zeg nu niet, dat we dan alleen de uitverkorenen moeten dopen. Wij weten niet wie er uitverkoren zijn. Alle kinderen, die leven binnen de grenzen van de openbaring van het verbond en in de zichtbare kerk geboren worden, dienen het teken van het verbond te ontvangen. Ook Ezau moest besneden worden, hoewel Rebecca door Gods openbaring wist, dat hij geen deel zou krijgen aan de erfenis van het verbond.
Welk een rijke openbaring van Gods opzoekende liefde komt tot ons in de doop: De betekening en verzegeling van Zijn beloften, die vervuld worden in de uitverkorenen. Welk een roeping komt tot ons allen om nu de betekende zaak deelachtig te worden!
Wijlen ds. J. Catsburg
Dit artikel is beantwoord door
Redactie Refoweb
Bijzonderheden:
Mailadres: vragen@refoweb.nl
