Nog zoveel zonden doen

Ik vind het antwoord van ds. Pieters over “Roken en drinken” zo fijn, dat ik een gevoel krijg, een soort diep verlangen om met mijn ‘drugs’ te stoppen. Voor mij een drug als verdovingsmiddel om met heel veel geleden pijn om te gaan. Dagelijks en soms de hele dag heb ik van doen met het gevoel afgeschreven te zijn. Mensen om mij heen hebben mij ook afgeschreven. Ik was en ben ook niet goed genoeg. Als ik God niet had leren kennen was ik allang dood geweest. En toch, wat is mijn geloof waard als ik nog zoveel zonden doe en zo blijf denken en ik mijzelf en de wereld zo tegenval!? Het mogen gebruiken van drugs voelt als het ware niet meer zo logisch en goed te praten vanwege de pijn die ik voel. Kunt u mij verder helpen?

De enige directe vraag in onderstaande reactie gaat niet over het aan de orde gestelde onderwerp, roken en drinken, maar luidt: “wat is mijn geloof waard als ik nog zoveel zonden doe en zo blijf denken en ik mijzelf en de wereld zo tegenval!?”

Het eeuwenoude probleem dat geslacht na geslacht terugkeert en elk oprecht gemoed bezwaart, is: ik doe nog zoveel zonden, ik val mijzelf zo tegen. Hierover zijn al heel wat preken gehouden, boeken en artikelen geschreven en pastorale gesprekken gevoerd. Iets nieuws erover schrijven lukt mij niet.

Ik schreef over dit probleem het volgende artikel in Om Sions Wil: Wat betekent Job 9 vers 30 en 31? “Als ik mij was met sneeuwwater en mijn handen zuiver met zeep, dan zult U mij in de gracht induiken en mijn klederen zullen van mij gruwen.”

Is het jou wel eens overkomen in het riool te vallen, een stank te verspreiden waarvoor iedereen zijn neus dichtknijpt? Dat is de situatie waarin God Job inleidde, en iedereen die Hij zalig maakt. Deze weg is moeilijk, onbegrijpelijk. Nog moeilijker wordt het en onbegrijpelijker, wanneer de HEERE je op deze weg leidt, nadat je Zijn liefde hebt ervaren. Om dan weer in die gracht, dat riool van je zonden, te worden gedompeld: de ervaring van Job, en min of meer van al Gods kinderen. Alle pogingen om jezelf te reinigen van je vuile zonden halen niets uit. Jij doet je best om rein en heilig voor God te leven. Dat is toch het verlangen van elke oprechte jongere! Maar het lukt je niet. Alles is (door Gods genade) tot mislukken gedoemd.

Wat ik tussen () schreef, kan jij misschien niet begrijpen. Volgens jou is dat niet waar: door Gods genade... Welnee, er klopt niets van. Je draagt juist de kenmerken van een huichelaar, in plaats van een kind van God. Je bent een mislukkend mens. Je verlangen is om voor de HEERE te leven. Daar maakte Hij je gewillig en bereid voor, maar het lukt nooit!

Waarom gaat dit zo? De HEERE doet het niet uit lust tot plagen. Hij zoekt hierin jouw nut. Wat is dan dat nut? Dat je zou leren al je hoop op het werk van Christus te stellen. En daarvoor heb je het nodig dat je opknappogingen worden afgebroken. Want jij wilt zo graag iets zijn en je vecht er zo tegen om niets te zijn.

Daarom is het belangrijk (en het is een gave van Gods genade) om in de gracht/het riool te worden ingedoken/ingedompeld, zodat zelfs je kleren een afschuw van je hebben. Dan word je wel hevig teleurgesteld, maar daardoor zal ook een grote verwondering in je hart ontstaan. Zo wordt de Knecht des HEEREN, Jezus Christus, Die voor jouw hoogmoedige en zelfrechtvaardige bestaan geen gedaante en geen heerlijkheid had en Die jij verachtte toen je Hem aanzag (Jesaja 53), je dierbaar, onmisbaar en precies gepast. O, laat dan alles van jou maar sterven, een stank worden, walgelijkheid worden. Laat dan alles van jou maar tot niet vergaan, als Christus maar verheerlijkt wordt!

Of denk jij zo niet? Wees eens eerlijk! Wil je wel graag zalig worden maar met je zonden aan de hand? Ik bedoel nu met je blinkende zonden (zoals Augustinus dat eens omschreef), namelijk je goede werken, die zonden zijn van je hoogmoedige, godsdienstige bestaan; zonden van inbeelding en zelfrechtvaardiging. Ik weet dat het niet eenvoudig is van je ongerechtigheid te worden afgebracht, maar het is nog moeilijker om van je eigengerechtigheid te worden afgebracht! Jesaja omschrijft jouw en mijn gerechtigheid of deugdzaamheid als een wegwerpelijk kleed. Kijk, daarom is het een gave van Gods genade om een ‘stinkende’ jongere te worden, zodat je eigen kleren gruwen van je zogenaamde goede werken, net als van de inhoud van een riool.

Job had deze weg van afbraak nodig om te leren wie hij, na genade te hebben ontvangen, in zichzelf was. Job, die het loffelijke getuigenis toch ontving uit Gods eigen mond tegenover satan, dat er op de hele aarde niemand zo rechtvaardig was als hij, zo oprecht, zo vroom en zo totaal afwijkend van alle kwaad. Maar juist deze heilige man getuigt over zichzelf: als ik mij al tot het uiterste zou inspannen om rein en kuis, heilig en zondeloos te zijn, dan zou de Heere mij toch, voor mijn eigen gevoel, in de gracht van stinkende drek indompelen, zodat ik er helemaal door word vervuild.

Zo zal het wonder van genade een echt wonder worden. Een wonder van Gods nooit te meten goedheid om met zulk een walgelijk en afschuwwekkend schepsel als jij, te beginnen. En nóg groter: om het met zo'n tegenvallend en teleurstellend mens als ik, vol te houden!

Wie door de HEERE in deze weg van teleurstelling wordt geleid, moet niet moedeloos worden, alsof het nu hopeloos is. God werkt altijd heen naar de verheerlijking van Zijn Zoon en naar de glorie van Zijn vrije genade. Wees er daarom mee tevreden om nooit tevreden over jezelf te zullen zijn, maar om altijd alles alleen van Christus te verwachten, van Zijn genade alleen!

Ds. W. Pieters

Dit artikel is beantwoord door

Ds. W. Pieters

• Geboortedatum:
  27-06-1957
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Elspeet
• Status:
  Actief

260 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven