Vraag
Misschien een rare vraag, maar ik vraag me af of dit goed is. Meestal heb ik gedurende de hele dag een aantal liederen of teksten in mijn hoofd. Dit gaat de hele tijd door en overal, ongemerkt ook. Meestal zijn het de volgende lied/tekstgedeelten: de liedregel: "Heer, U bent mijn leven de grond waarop ik sta, Heer, U bent mijn weg de waarheid die mij leidt", "machtig God, sterkte Rots, U alleen bent waardig, stralend licht, morgenster, niemand is als U" en "U daalde neer van Uw troon, om mens te zijn. Van de stal naar het kruis droeg U mijn pijn. Van het kruis naar het graf. Uit het graf weer opgestaan. Heer, ik prijs Uw grote naam." Of "Vader U bent goed, U bent heilig, U bent liefde. Jezus U bent groot, U bent sterker dan de dood."
Vaak besef ik niet eens wat ik zing/denk en haal ik allerlei teksten door elkaar en komen er ook allerlei andere gedachten over alles doorheen. Ben het me niet bewust, het gaat vaak vanzelf, realiseerde het me pas. Ik vraag me af of het wel goed is of dat dit ook onder het ijdel gebruiken van Gods naam valt. Soms wel bewust als ik blij ben of als ik gestrest ben spreek ik mezelf toe met bijvoorbeeld: "De Heer is mijn herder, het ontbreekt mij aan niets." Ik ben bang dat het een soort mantra's zijn geworden en dat ik Gods Naam hiermee ijdel gebruik en zo een stuk eerbied voor God en besef van Gods heiligheid weg is. Hoe kan ik het dan stoppen?
Ik vraag me dan ook vaak af: wat zing ik eigenlijk en wat huichelachtig. Ja, ik geloof dat ik door de genade van de Heere Jezus gered ben, maar als ik elke dag meerdere keren per dag zeg/denk "Heer u bent mijn leven, de grond waarop ik sta", dat houd nogal wat in. Is Hij inderdaad echt mijn leven, mijn alles, mijn diepste basis, mijn grote doel en focus? Vaak heb ik Hem helemaal niet als grootste doel of besef ik God niet als basis van mijn leven en vind ik het heel moeilijk om Hem te vertrouwen.
Antwoord
Beste vriend(in),
Dankjewel voor je vraag. In mijn ogen zeker geen rare vraag. Ik wil graag proberen je een beetje te helpen.
Allereerst denk ik dat je dankbaar mag zijn voor de 'ingevingen' van zulke mooie liederen. Er zijn kinderen van God, dus mensen die echt met Jezus leven, die soms last hebben van ingeblazen twijfels of zelfs vloeken in hun gedachten. Iemand die daar weet van heeft, zal met jaloezie jouw vraag lezen... Weet je dus gezegend met zulke mooie gedachten.
Daarnaast geef je aan dat je door genade gered bent, een nog grotere zegen. Je bent een bevoorrecht mens!
Tegelijk heb je je vragen. De liederen die je ingegeven worden, kan je die eigenlijk wel zingen? Inderdaad de teksten spreken over grote dingen en je leven is (soms) onder de maat.
Als ik die vraag wat uitbreid, kan ik hetzelfde vragen over liederen in de kerk: “God heb ik lief”, “Ik zal met mijn ganse hart uw eer, vermelden Heer.” We zingen het uit volle borst mee. De taal van onze mond, is die altijd de taal van ons hart? Soms zeggen mensen zelfs, “dat kan ik niet meezingen, daar ben ik nog niet aan toe.”
Ik kwam ooit de volgende tekst tegen in een kerkblad, heb het uitgeknipt en in mijn Bijbel gelegd: “Je moet juist zingen om er aan toe te komen, zingen op je tenen, alsof je leven ervan afhangt, je het geloof zingend toe-eigenen.”
Calvijn wist ervan. Hij zegt: “Bij de woorden die je hoort of leest, komt in eerste plaats het verstand in actie. Maar een tekst die je zingt wordt door de werking van de melodie als door een trechter rechtstreeks in het hart gedruppeld” (voorwoord Franse Psalmboek).
De liederen die je waar dan ook zingt en die in je gedachten komen, bid maar dat ze zo gezegend worden dat het hoe langer hoe meer werkelijkheid wordt in je leven. Uiteindelijk krijg je de woorden ingegeven, de Heilige Geest zorgt ervoor dat jij wat je ooit zong, later in je gedachten krijgt. Misschien wel als een belofte dat Hij jouw leven steeds meer wil maken zoals die liederen verwoorden.
Hartelijke groeten,
Michel van Heijningen
Dit artikel is beantwoord door
Ds. M. (Michel) van Heijningen
- Geboortedatum:08-06-1976
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Alblasserdam
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
Ik dus ook.
En al heel lang.
Vooral in tijden van verdriet, pijn, spanning, aanvechting en woede.
De laatste jaren deze;
''Nun komm der Heiden Heilandt'' (J.S. Bach)
''Dank sie dir Herr.'' (G.F. Handel, gezongen door Aafje Heynis)
''U woninge, hoe lieflik.'' (Zuid Afrikaans gezang)
''Daar was `n houtkruis.'' (Zuid Afrikaans gezang)
Ps. 147:2 (Hij heelt verbrokenen van harte)
Ps. 116:1 (God heb ik lief)
Gez. 111, liedboek 1938 (De dorre vlakten der woestijnen)
En nog wel een paar.
Er vroeger als kind bang voor.
Want wanneer een schoolmeester je de hele gang van de school door schopte en je een bloedneus sloeg, of wanneer je voor het eerst in je leven met de dood werd geconfronteerd, was het een nogal een vreemde en beangstigende gewaarwording als je dan opeens ''Het ruw houten kruis'' en ''U zij de glorie'' in je hoofd hoorde zingen.
Maar nu niet meer.
Beschouw het als een vertroostende gave en een geschenk.
