Vraag
Ik ben nu elf jaar getrouwd met een man die ASS heeft. De uitdaging is de seksualiteit. Ik zou zo graag meer genieten van het vrijen. Maar doordat mijn man vaak met zijn eigen dingen (hobby's, klussen enz.) bezig is, heeft hij weinig aandacht voor mij. Dit gaat niet veranderen. We hebben er de laatste jaren aardig een weg in gevonden in de ASS, maar ik blijf het moeilijk vinden om zonder werkelijke aandacht van mijn man opgewonden te raken en me helemaal aan hem te geven. In de meeste boeken ed. is het advies communiceren met elkaar, maar dat is bij ASS nu juist het probleem om op gevoelsniveau te communiceren. Toch verlang ik wel naar seksualiteit en eenheid met mijn man, maar het is toch vaak een teleurstelling. God heeft de seksualiteit gegeven aan man en vrouw om één te zijn, maar in ons huwelijk werkt dat niet op die manier. Mijn man dwingt mij niet en doet ook echt wel zijn best, maar mist inlevingsvermogen. Mijn man doet zijn best om mee te draaien in het gezin en hij werkt hard. Maar hij komt in zijn wereld op de eerste plek. Hoe kan ik er voor zorgen dat we een beter seksleven krijgen en dat het niet voelt als verplichting? Een getrouwde vrouw.
Antwoord
Dat is best lastig! Inderdaad zijn er bij iemand met een stoornis in het autisme-spectrum problemen met de onderlinge afstemming te verwachten. Doordat het aanvoelen van de ander anders gaat dan gemiddeld. Vandaar ook dat zo iemand vaak als egocentrisch wordt ervaren. En die problemen in de omgang zijn ook lastig voor de seksualiteit.
Bij een seksuele relatie tussen twee mensen zijn beide personen betrokken. En wat die ieder voor zich kunnen doen is zelf een zo goed mogelijke partner worden. Daar kunt u zich ook op richten. Namelijk zelf uw seksualiteit blijven ontwikkelen, uw eigen mogelijkheden om opgewonden te raken, uw sensitiviteit, uw vermogen om uw man aan te voelen en op hem te reageren. Dat zal helpen bij het vrijen. Omdat u dan minder op hem aangewezen bent en zelf meer in te brengen hebt. En dat is weer goed voor hem. Omdat dit ook voor hem de seksuele ervaring zal verbeteren. Op deze manier is de seksuele omgang voor beiden vormend. Door je te richten op je eigen gevoel, met de bedoeling om de ander hier in te laten delen. Dit stelt beiden voor de uitdaging om je bloot te geven aan de ander op zo'n manier dat de ander daarop kan reageren. Daarbij brengt ieder eigen mogelijkheden mee maar ook eigen beperkingen. Zoals u die ook noemt van uw man. Ik hoop dat het u gaat lukken om het niet op te geven, uzelf te blijven ontwikkelen en te blijven zoeken naar de aansluiting daarvoor bij uw man.
Daar hebt u waarschijnlijk wel meer support voor nodig dan die ik u in deze reactie geef. Maar ik zou u beter moeten kennen om uitgesprokener te zijn in mijn advies. Indien u in uw eigen omgeving onvoldoende wijsheid zou kunnen vinden om u bij te staan, dan is het wellicht aan te raden om eens enkele gesprekken te hebben met een psycholoog of een seksuoloog. Bijvoorbeeld bij Eleos.
Els de Bruin
In de media worden vrouwen neergezet als gewillige wezens, die ook snel opgewonden raken. Als dat niet het geval is, heb je als vrouw een “seksueel probleem”. Als remedie wordt vaak ook in christelijke kring genoemd, dat je als vrouw dan maar moet fantaseren om in de stemming te komen. Dat wil zeggen: je richt je seksuele energie van je partner weg en vlucht in een droomwereld, zodat de seks nog enigszins lukt. Zou dat echt de oplossing zijn?
Nu is het vaak zo, dat vrouwen zin hebben in seks als ze zich bijzonder met hun man verbonden voelen. Dat bereik je niet als hij in de garage zit te timmeren. Dit geldt in uw geval, maar dat geldt ook voor andere mannen, die verbaasd zijn dat hun bruid na een paar jaar huwelijk niet veel zin meer heeft in seks. Meestal brengen ze na een paar jaar huwelijk ook niet zoveel tijd meer door met hun vrouw en echte aandacht voor elkaar is sluipend verdwenen en vervangen door rekeningen, de was, kinderen, klussen, sporten, vrienden, kerkenraad, huiswerk enz.
Als je tijd vrijmaakt samen met je partner alleen te zijn, kan dat een groot verschil maken. Met alleen zijn bedoel ik niet bij de afwas, of ’s avonds nadat alle kinderen in bed zijn. Dan ben je moe en ziet overal de was liggen. Uit het huis weggaan is voor veel mensen noodzakelijk om de dagelijkse beslommeringen achter zich te laten.
Als je een man hebt met autistische trekjes, is het nog veel belangrijker dat jullie tijd voor elkaar vrijmaken. Het is voor hem misschien moeilijk bijvoorbeeld lange gesprekken te voeren, maar er zijn ongetwijfeld dingen te bedenken, die jou het gevoel zouden geven, dat je bij hem geborgenheid en begrepen worden kunt ervaren. Wat jullie zouden kunnnen doen, kunnen jullie alleen zelf bedenken.
Ook mensen met autisme, zeker als ze een hoog-functionerende vorm van autisme hebben, kunnen door training die dingen leren, die voor de meeste andere mensen vanzelfsprekend zijn. Wat is er voor jou nodig, om het gevoel te krijgen, dat je man naar je luistert? Hoe was dat in jullie verkeringstijd. Wat deed je hart sneller kloppen en wat gaf je het gevoel dat jullie samen verder zoude kunnen gaan. Waarschijnlijk moet hij toch iets goed gedaan hebben, anders was je niet met hem getrouwd. Geef hem concrete handvaten:
Ik wil vrijdag van 17:00 tot 19:30 met je uit eten en we praten dan over xx en xx onderwerp. Daarna gaan we naar huis en je masseert mijn nek/houdt me vast/xxx , 20 minuten lang en vertelt me xxx en daarna beginnen we pas aan seks.
Gebruik je fantasie. Wandelen langs de rivier, een langere rit met de auto, dat wat voor u beiden werkt.
Voor hem is het moeilijk uit zichzelf te begrijpen wat er voor jou nodig is om je geborgen bij hem te voelen. Als hij merkt dat dit voor jou goed werkt (vertel het hem duidelijk) zal hij in verloop van de tijd goede gewoontes ontwikkelen, die jullie huwelijk ten goede komen. Laat het je niet storen, dat het voor hem eigenlijk overbodige moeite is. Dat is het voor veel mannen. Maar als een man van een vrouw houdt, zal hij ook de moeite moeten nemen het voor haar fijn te maken.
Het is belangrijk dat je man leert de ervaring voor jou ook goed te maken, anders zul je op den duur een afkeer ontwikkelen van seks en dat zou zonde zijn. Juist een goede seksuele relatie is belangrijk voor het functioneren van jullie huwelijk. Daarbij is het ook belangrijk, dat je man leert dagelijks tijd met je door te brengen, wat betekent, dat hij niet de hele avond kan knutselen.
Ik ben zo'n man met autisme. Al 13 jaar doet mijn vrouw 'het' niet meer met mij. Teveel miskramen en teveel kindertjes gekregen. En dan ook nog eens zo'n man met Asperger als levenspartner. Had ze het maar geweten! We probeerden alles. Hoewel, ik meer dan zij. Artsen, pastoraat en maatschappelijk werk. Ik wilde en wil wel intiem zijn. Maar de zwangerschapsangst is te groot. En in de familie (van haar) een kind met Down.
Ik heb 's nachts gezworven. Wist niet meer hoe verder. Toch gaat het verder. Wat ik doe is om te hozen zodat het schip niet zinkt. ER IS IN MIJ IETS GESTORVEN. IETS MAG ER NIET ZIJN. wAT EEN GELUK HEEFT uw MAN MET U, DAT U NOG WÉL WILT........ Mag ik eens laten lezen wat een priester me vandaag stuurde?
=> "De media maken ons wijs dat je een uitzondering bent met zo'n relaas.Ik geloof daar niks van.
Tot in het "beste" huwelijk wordt volgens mij dezelfde strijd gestreden.
De sexualiteit leeft naar mijn gevoel onder hetzelfde regiem als de honger: op een of andere manier kun je die niet losknippen van het risico van zwangerschap, want dan houdt ze gewoon op, bij een van tweeen of beiden. Wie geen behoefte meer heeft aan voedsel of drank krijg je ook niet meer aan tafel.Als eten nutteloos wordt protesteert de maag."
