Pestverleden

Ik heb lange tijd een laag zelfbeeld gehad, ontstaan vanuit een pestverleden. Dit zorgt ervoor dat ik altijd naar mezelf kijk door de ogen van een ander. En dan vul ik ook nog voor die ander in wat hij/zij wel niet van mij zal denken. Daarom heb ik vanaf mijn middelbare schooltijd tot in mijn huidige baan heel veel gelogen. Altijd dingen verzonnen, zoals vriendjes, ziekten en familieomstandigheden om mezelf interessanter te maken dan ik was. Ik wil dit niet meer. Ik heb er zoveel spijt van en verdriet over. Maar ik kan het nooit meer goedmaken. Misschien wel met mijn ouders en andere familieleden, maar ik weet niet eens meer alle leugens die ik verteld heb, laat staan tegen wie ik ze verteld heb. Ik weet soms niet eens meer of dingen nu echt waar zijn of dat ik ze verzonnen heb. Ik zit zo gevangen in dit web. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ik bid of de Heere mijn zonden wil vergeven, maar ik ben zo bang dat dat niet genoeg is. Ik probeer nu om niet meer te liegen, maar de leugens achtervolgen me. Ik wil zo graag een ‘gezond’ leven leiden, maar ik weet niet hoe dit moet als de leugens me inhalen. Ik schaam me zo verschrikkelijk. Ik heb zo erg gezondigd.

Dit is inderdaad een serieus probleem. Je beschrijft duidelijk dat je gedrag al heel lang bestaat, zodat er sprake is van aan ingesleten patroon. Kennelijk merk je de zeer schadelijke gevolgen daarvan. Tenslotte is duidelijk dat je je onmachtig voelt om tot bevrijding te komen en vrees je de gevolgen van het bekend worden bij anderen.

Alles bij elkaar is dit zo ernstig dat het m.i. noodzakelijk is dat je hiermee naar je huisarts gaat en vraagt om een verwijzing voor een grondig psychologisch onderzoek. Daardoor kan op een verantwoorde manier worden vastgesteld wat er aan de hand is en kun je een advies krijgen voor een eventuele behandeling. Gesteld dat dit nodig is, kan daarbij ook aandacht worden gegeven aan de vraag hoe je je naasten het beste kunt inlichten. Je sociale en maatschappelijke positie staan kennelijk op het spel en je doet er verstandig aan om daar niet lichtvaardig mee om te gaan.

Daarmee wil ik niet zeggen dat het niet goed is om er met anderen over te praten. Praten met anderen is juist wel goed en noodzakelijk. Uit je beschrijving blijkt dat je ook in een sociaal isolement bent gekomen. Zo'n isolement versterkt het in stand houden van leugens. Je stelt je niet aanspreekbaar op voor anderen en die kunnen je dan niet corrigeren. Belangrijker nog is dat een open, ontspannen en eerlijke omgang met anderen liegen voorkomt.

Terecht benoem je ook de geestelijke dimensie van je gedrag. Een sterk positief punt in je verhaal is dat je kennelijk inziet dat je veel liegt (er zijn er ook met dit gedrag die dit in alle toonaarden blijven ontkennen) en dat je het ziet als zonde tegenover God en je naasten. Het is goed en nodig dat je dit belijdt. Daar mag op grond van Gods beloften vergeving op verwacht worden. Op dit punt wil ik je sterk aanraden om ook pastorale zorg te zoeken. Als gevolg van je jarenlange gedrag kan er ook een vertekening zijn ontstaan van het goede zicht op wat de Heere zegt in Zijn Woord over belijden van zonden, strijden daartegen en vergeving ontvangen. Ook in dit opzicht is een isolement een voedingsbodem voor onjuiste denkbeelden en kan pastorale zorg een belangrijke bijdrage zijn om daarvan bevrijd te worden.

Dr. J. van der Wal

Dit artikel is beantwoord door

dr. J. van der Wal

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven