Kerkelijke weg vinden

Wij kerken bij de Hersteld Hervormde Kerk. Zo nu en dan ook elders, eveneens een Hersteld Hervormde gemeente. Volgens mijn schoonfamilie zijn wij zwalkers en weten we niet wat we nou eigenlijk willen horen (terecht hoor). Veel houtsnijdende argumenten zijn aangedragen, in de strekking: hoe zou een kerk moeten groeien als de gemeente ontrouw is? Bovendien hebben wij geen betere prediking verdiend; het is ook zo. Maar de kern van de zaak is hier toch wel de prediking in z'n algemeenheid. De leegte van de prediking brengt ons vaak zo in twijfel. En het soms missen van kernzaken (het bloed van Christus) laat mij persoonlijk, en vanaf afgelopen zondag ook mijn vriendin, geen andere keuze. Zonder aankondiging hebben wij dus (voor het eerst samen) zondag de eerder genoemde gemeente bezocht. Een overtreding van het vijfde gebod, zo wordt ons verweten. Maar ook een overtreding jegens de Hemelse Vader? Hij die eist dat we te luisteren hebben naar wat de Geest tot de gemeente te zeggen heeft? Enfin, deze stap wordt nu door de gehele familie van mijn vriendin gezien als een ernstige vorm van verraad en bedrog aan de ouders. Er werd bovendien door een van de familieleden aangegeven dat dit het begin van onze kerkelijke ondergang zal betekenen. Maar is er niet Eén die oordeelt? Volgens mij riekt dit alles naar kerkisme, maar dit wordt ontkend. Ik hoop op een liefdevolle oplossing, maar dit lijkt door alle rancune die zo gekweekt wordt niet eenvoudig. De meest eenvoudige oplossing zou zijn de belofte doen zondags altijd naar de eigen gemeente te gaan. Hoewel dit uiteindelijk mijn verlangen is, kan ik deze toezegging (die m.i. zo ook afgedwongen wordt) niet doen. Immers hoe weten we hoe deze gemeente er over tien jaar voorstaat? De voorbeelden van verschuivingen zijn er te over. En moeten we ook niet over deze eigen kerkmuren heen kunnen kijken? Ik wil niet een breuk veroorzaken/verergeren in mijn schoonfamilie, maar wel willen wij gezamenlijk onze kerkelijke weg vinden, niet met de intentie om de kerk waar wij lid zijn te verlaten. Uiteraard mogen wij het ouderlijk gezag niet ondermijnen, maar maakt het willen zoeken naar de zuivere prediking deze belangen niet ondergeschikt? Heel graag horen wij raad voor een iedere betrokkene in deze kwestie, zodat we dit met ons allen kunnen overdenken.

Beste vriend,

Uit de vraag die je stelt probeer ik eerst wat algemene gegevens af te leiden om jullie situatie wat helderder voor ogen te krijgen. Ik begrijp dat je verkering hebt, je spreekt immers over je vriendin. Verder is mij ook duidelijk dat je moeite hebt met de prediking die je hoort in de gemeente waar jij, je vriendin en haar ouders toe behoren. Vanwege je inhoudelijke bezwaren tegen de inhoud van de prediking bezoek jij regelmatig een andere gemeente, en sinds kort doe je dat soms samen met je vriendin. Maar je a.s. schoonouders en verdere familie hebben hier grote moeite mee, omdat ze vinden dat je hoort te kerken in de gemeente waar jullie toe behoren. In je vraag proef ik een worsteling; enerzijds het verlangen naar een voluit bijbelse prediking, anderzijds de intentie een goede verhouding te hebben/houden met je a.s. schoonfamilie. Het doet me goed die persoonlijke worsteling in je vraag te proeven, omdat het verlangen naar beide zaken immers voluit naar het Woord van God is. Graag wil ik je in deze moeilijke situatie wat handreikingen geven, denkend vanuit datzelfde Woord.

1. Het is Gods voorzienigheid in ons leven waardoor wij in een bepaalde kerkelijke gemeente geboren worden, opgroeien, en daar deel van mogen uitmaken. De kerk waartoe wij behoren is dus niet allereerst onze eigen keus, maar we zijn hier door Gods leiding in geplaatst. Het bijbels uitgangspunt is dus dat we trouw behoren te zijn binnen- en aan de gemeente waar God ons in Zijn voorzienigheid gesteld heeft. In een normale situatie behoren we daar de diensten van het Woord bij te wonen, elke keer wanneer we daartoe in de gelegenheid zijn.

2. Maar op die plaats ervaar je in jouw situatie persoonlijk grote zorgen met betrekking tot de inhoud van de prediking. Je spreekt over de leegte van de prediking waarbij soms kernzaken (zoals het bloed van Christus) gemist worden. Het is voor mij moeilijk om vast te stellen wat je hiermee precies bedoelt, en uiteraard kan, mag en wil ik daar verder geen uitspraak over doen. Maar laat helder zijn: als er werkelijk bijbelse kernzaken in de prediking in het geding zijn, is dat inderdaad reden tot grote zorg, en zeker geen bijzaak. Door de prediking heen bouwt en bewaart de HEERE immers Zijn Kerk, daarom is de bediening van Zijn Woord het hart van de eredienst.

Wat dan te doen in jouw situatie? In de eerste plaats is het jouw roeping om dan in gesprek te gaan (en zo nodig te blijven) met de kerkenraad van de gemeente, c.q. de predikant van de gemeente. Je mag in alle openheid je zorgen aan de orde stellen, door die zorgen in een persoonlijk gesprek rustig vanuit Gods Woord en de belijdenis te onderbouwen. Als het werkelijk kernzaken zijn die in de prediking in het geding zijn, mag en moet je dat immers wel vanuit het Woord en de belijdenis kunnen onderbouwen. In de hoop en vooral in het (blijvend) gebed dat dit zal leiden tot een terugkeer naar een (voluit) bijbelse prediking, tot heil en welzijn voor de hele gemeente die jou (als het goed is) ook lief is. Daarmee geef je jouw kerkenraad c.q. predikant ook de gelegenheid om in te gaan op jouw bezwaren, en hun/zijn zienswijze neer te leggen vanuit Gods Woord en onze belijdenis. Dat Woord (zoals vervat in onze gereformeerde belijdenis) is immers de enige Bron en norm voor de prediking, waarop een ieder binnen de HHK aanspreekbaar behoort te zijn. In je vraag lees ik verder niet of je al pogingen tot gesprek ondernomen hebt, daarom wil ik je als eerste deze bijbelse weg van het gesprek aanwijzen.

3. Daarbij komt in jouw situatie het gegeven dat je nog niet getrouwd bent, en dat je a.s. schoonfamilie grote moeite heeft met kerkgang in een andere gemeente door jou en je vriendin. Je hoeft je persoonlijke overtuiging m.b.t. de prediking niet te verloochenen, maar tegelijkertijd is het wel bijbelse roeping het gezag van je (schoon)ouders te respecteren. Daarom lijkt het mij niet goed dat jullie, tegen de uitdrukkelijke wil van jullie (schoon)ouders in, elders kerken; en zeker niet door dat zonder aankondiging samen te doen. Het is voorstelbaar dat dit tot onenigheid leidt in deze situatie, ik zou jullie willen adviseren: doe dat niet (meer), maar respecteer en gehoorzaam jullie (schoon)ouders hierin. Jouw schoonouders hebben immers vanuit hun verantwoordelijkheid als ouders wel iets te zeggen over de kerkgang van hun thuis wonende dochter.

4. Wanneer jullie getrouwd zijn en samen zelfstandig een gezin vormen wijzigt deze situatie; dan is jullie kerkgang in de eerste plaats jullie eigen persoonlijke verantwoordelijkheid. Vanaf dat moment zullen jullie (schoon)ouders het moeten accepteren wanneer jullie op dit terrein in bepaalde dingen op grond van het Woord anders denken dan zij. Maar ik hoop van harte dat jullie dan in de gemeente waartoe jullie behoren een voluit bijbelse prediking mogen beluisteren, in een goede verhouding met jullie familiekring. Bovenal hoop ik dat jullie daardoor persoonlijk de genade van de HEERE mogen kennen in Christus Jezus, om zo een levend lid van Zijn gemeente te zijn of worden.

Tot slot; ik hoop ik met deze enkele opmerkingen jou/jullie een bijbelse en begaanbare weg gewezen heb rondom al deze vragen. Mocht het zo zijn dat ik de vraag (of delen daarvan) niet goed begrepen heb, dan hoor ik het graag, zodat ik opnieuw reageren kan.

Van harte Gods wijsheid en genade toegewenst.

Met hartelijke groet,
Ds. G. Kater

Dit artikel is beantwoord door

Ds. G. Kater

• Geboortedatum:
  10-07-1978
• Kerkelijke gezindte:
  Hersteld Hervormd
• Woon/standplaats:
  Arnemuiden
• Status:
  Actief

50 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven