Vraag
In hoeverre mogen ouders een claim op getrouwde kinderen leggen en wanneer mogen getrouwde kinderen nee zeggen tegen ouders? Ik begrijp dat ik hier wat voor uit moet leggen. We zijn gelukkig samen getrouwd en mogen een goed huwelijk samen hebben. De ouders van mijn vrouw zijn allebei overleden. Mijn eigen ouders mag ik nog beide hebben. Mijn moeder is zwaar depresief, al vele jaren. Nu claimt zij haar kinderen heel erg in haar ziek zijn. Voor mijn vrouw is dit vaak heel pijnlijk omdat zij haar ouders niet meer heeft en zij ook aandacht nodig heeft. Hierdoor ontstaan soms ongewenste spanningen in ons huwelijk. Hoe om te gaan met het gebod: Eert uw vader en moeder, en anderzijds het met verstand bij uw huisvrouw wonen? Daarom mijn vraag: In hoeverre mogen ouders een claim op getrouwde kinderen leggen en wanneer mogen getrouwde kinderen nee zeggen tegen ouders?
Antwoord
Ik vermoed, dat de kans groot is, dat u -zelfs als u volledig beschikbaar zou zijn voor uw moeder- nog het gevoel zou hebben tekort te schieten. Ik denk dat, omdat u al jaren te maken hebt met een depressieve moeder. Een depressie is een ernstige ziekte. Die invalideert en beperkt iemand in zijn/haar mogelijkheden. Zo zijn er veel ziekten die veel invloed hebben op het dagelijks functioneren. Zelfs al zou je het willen, het is niet mogelijk de ziekte voor de ander op te lossen of te genezen. Die ander heeft dat te dragen, zoals een ieder in het leven moeilijkheden te dragen krijgt, ieder weer op een eigen manier. Het is goed met iemand mee te denken hoe het zo goed mogelijk draagbaar te maken is, maar dan moet die ander er zelf weer mee verder. Ook u kunt de ziekte van uw moeder niet oplossen. Met andere woorden: het is nodig dat u voor uzelf een grens trekt tot hoever u kunt/wilt gaan in het contact met uw moeder, zodat het voor u nog te doen is en als het even kan ook nog even gezellig is om bij haar te zijn. Want als u er steeds opnieuw naar toe gaat -terwijl u eigenlijk heel boos bent dat ze u claimt- moet u niet verwachten, dat u nog contact kunt maken en begrip kunt tonen voor de last die uw moeder ervaart. Kortom, dan staat moeder juist nog meer in de kou!
Ik vraag mij wel af waar u zelf staat! U lijkt zich "heen en weer te laten schudden" tussen twee vrouwen: beide zijn ontevreden en u doet al het mogelijke om hen tevreden te stellen, maar het is nooit genoeg. Maar ik hoor niet, dat u ook voor uzelf positie inneemt en zegt waar úw grens ligt. Geloof me, als u zo doorgaat is het risico groot, dat ook uw eigen vrouw u steeds meer zal gaan claimen. En dan is het gedaan met het huwelijksgeluk!
Betsy Westeneng, psychotherapeute, werkzaam bij Eleos
Dit artikel is beantwoord door
E. (Betsy) Westeneng
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Zeist
- Status:Inactief
Bijzonderheden:
Psychotherapeute/relatietherapeute/seksuologe (eigen praktijk)
Mw. Westeneng is op 1 juni 2023 overleden.
Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven
In het boekje 'Als banden knellen' van Jaap vd Meiden wordt dit probleem uitgebreid besproken en ook oplossingen gegeven. De oplossing ligt nl in het herkennen van je gevoel (je ongezond gevoel van loyaal zijn aan je moeder) en hierin grenzen aan gaan geven. Naar je moeder toe vooral, in liefde. Zo kun je het volhouden om haar te steunen maar ook trouw blijven aan jezelf en aan je vrouw. Ik zou zeggen: lees het eens! Daarnaast zou ik eens gaan praten met een psycholoog zodat je het probleem beter leert doorzien, maar ook om gesteund te worden in waar je grenzen moeten liggen en hoe je dit op een nette liefdevolle manier in de praktijk kunt brengen.
Gods zegen in deze moeilijke weg, Hij kent ook jouw verdriet! En Hij wil zeker een goede oplossing geven.
