Anders op de peuterspeelzaal

Hoe komt het dat een peuter zich op de peuterspeelzaal heel anders gedraagt dan thuis. Voorbeeld: Thuis honderduit praten en op de peuterspeelzaal niets zeggen; trakteren met de verjaardag en deed net alsof hij niet snapte hoe het moest, terwijl hij dit thuis wel deed en begreep. Het is absoluut niet zo dat hij niet naar de peuterspeelzaal wil, want gaat zelfs heel graag.

Beste ouders,
 
Dank voor jullie vraag. Het komt vaak voor dat peuters zich op de peuterspeelzaal anders gedragen dan thuis. In mijn werk zie ik dat dit bij ouders vaak onzekerheid geeft. De leidsters maken hen attent op bepaalde dingen die het kind wel of niet zou kunnen of ouders zien dat het kind "zichzelf niet is" in groepen of wanneer er bijvoorbeeld visite is. De ogentest of blokjes bouwen bij het consultatiebureau is ook vaak zo'n voorbeeld.
 
Er kunnen verschillende oorzaken zijn zoals nare ervaringen of de klik die er niet is tussen leidsters en kind, maar meestal heeft dit verschil te maken met het temperament van het kind. Het ene kind is wat meer teruggetrokken dan het andere kind. Teruggetrokken, meer introverte kinderen, raken van nature wat overweldigd door groepen. Vaak herkennen ouders dat ook wel van zichzelf. Als volwassene heb je er echter al  mee leren omgaan en ben je dat min of meer vergeten. Je leert jezelf een houding aan, waar je je plezierig bij voelt. Een peuter is dat allemaal nog aan het ontdekken. Een meer introverte peuter zal dat ontdekken vaak doen door te kijken; soms wat dromerig en teruggetrokken. Dat is zijn manier om zich in grotere groepen te gedragen en hij kan zich daarbij vaak prima vermaken. Hij zal dan vaak eerst eens aansluiting gaan zoeken bij een vriendje en na een tijdje ontstaat er dan meestal ook wat samen plezier maken en soms zelfs baldadigheid. Sommige kinderen zullen echter wat meer teruggetrokken blijven in een groep en zich thuis meer uitleven.
 
De situatie die u beschrijft rond de verjaardag is er ook een van sociale druk; alle ogen op het kind gericht en dan moet hij ook nog iets doen. Een peuter kan daar vaak nog niet mee omgaan. Op dat moment wordt hij vaak ook uitgebreid aangemoedigd en komt er nog meer druk bij. Ik merk soms ook dat zo'n  situatie iets met ouders doet; alsof je je verontschuldigen moet: "thuis lukt het wel", "hij kan het wel." Het gaat hierbij niet om kunnen, maar om zich vrij voelen. Kinderen voelen daarin die sociale druk en soms ook gespannenheid of haast van de ouder of leidster aan. Soms zorgt dat ervoor dat juist in deze situaties het kind zich minder vrij gaat voelen en het gedrag van bevriezen of clownesk gedrag versterkt wordt.
 
Leidsters kunnen een uitnodigende rol vervullen en andere kinderen kunnen het kind meenemen. Als ouder kunt u het kind ondersteunen door er niet teveel aandacht aan te besteden. Een tip is bijvoorbeeld niet met leidsters over te spreken in de nabijheid van uw kind. Maak er niet een te grote zaak van en laat het kind in zijn eigen tempo ontdekken. Vooral vanuit zijn veilige haven thuis. U schrijft daarbij dat hij graag naar de peuterspeelzaal gaat. Dat zal voor hem dan ook een prima plek zijn om te gaan oefenen met groepen. Als hij echt niet met plezier gaat en gespannen raakt, aarzelt u dan niet om eens met de leidster door te spreken wat uw kind kan helpen. Heel veel succes gewenst,
 
Anja van der Marel

Dit artikel is beantwoord door

drs. A. Diepeveen- van der Marel

• Geboortedatum:
  19-10-1976
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Inactief

52 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven