Lastige situatie met ouders

Op dit moment zit ik in een lastige situatie met mijn ouders. Soms vind ik de situatie zelfs niet meer om uit te houden. We leven echt in onbegrip met elkaar. Ik verwacht andere dingen van hen dan zij van mij. Er wordt weinig naar elkaar uitgesproken, waardoor ik me af en toe suf pieker waarom ik het niet goed doe. Ik zou graag thuis mezelf willen zijn, maar ik heb steeds het gevoel dat ik heel hard mijn best moet doen om te voldoen aan hun wensen om 'goed' gevonden te worden, om geaccepteerd te worden. Hierdoor heb ik vaak het idee dat de fout bij mij ligt, terwijl mijn gedrag naar mijn idee een reactie is op hun gedrag. Ik zou heel graag willen weten wat ik moet veranderen om waardevol voor hen te zijn, dat ik meer begrip krijg van hun kant en dat ik mijn gevoel mag uiten zonder dat dat van tafel wordt geschoven. Zo af en toe wordt er geprobeerd om dingen uit te praten, maar dit loopt vaak niet zoals het zou moeten. De schuld wordt in mijn schoenen geschoven en hoe ik de situatie beleef doet er volgens mijn ouders niet toe, omdat ik niet gelijk heb. Daar gaat het vaak ook mis, als ik vertel wat ik lastig vind wordt mij als antwoord gegeven dat het helemaal niet zo is. Meer openheid lijkt mij fijn, zodat ik ook weet wat hun fout vinden gaan bij mij. Lastig allemaal, want we komen hier niet uit naar mijn idee als we verschillende verwachtingen blijven houden en dit patroon blijven volhouden. Kunt u mij raad geven om uit deze situatie te komen? Groeten.

Beste…,
 
Eerlijk gezegd vind ik het een beetje lastig om je vraag te beantwoorden aangezien ik niet zoveel van de verdere context van je situatie weet en bijvoorbeeld je leeftijd. Maar ik zal mijn best doen natuurlijk.
 
Jullie lijken thuis een groot verschil te hebben als het gaat om de beleving van de werkelijkheid. Die beleving/ervaring is voor jou heel anders dan voor je ouders. Nu is dat verschil er altijd wel, want een objectieve beleving van de werkelijkheid bestaat nu eenmaal niet, maar bij jullie lijkt het verschil wel heel erg groot te zijn. En als ik je goed lees, heb je ook al allerlei pogingen gedaan om toenadering te zoeken om op die manier dichter bij elkaar te komen en in elk geval meer begrip voor elkaar.

Ik vind het heel goed van je dat je niet zit te 'zwartepieten' naar je ouders maar dat je constateert dat er verschillende verwachtingen en communicatiepatronen zijn en dus ook onbegrip voor elkaar. je kiest niet voor de 'goedkope weg' om alleen de ander te diskwalificeren, maar je neemt de hele situatie in acht. Daar heb ik respect voor.
 
Als ik het geheel bezie, denk ik dat jij er in je eentje zo niet uitkomt, maar dat het heel nuttig en wenselijk lijkt om deze kwestie aan te kaarten in het bijzijn van een 'onpartijdige' gesprekspartner. Dus met z'n vieren om de tafel en leg het verschil in beleving van de werkelijkheid daar maar neer.

Ik heb dat zelf meerdere keren gedaan (dus die rol als intermediair vervuld) als ik zag dat er wederzijds onbegrip bestond tussen ouders en kinderen en ik moet je zeggen dat dit in alle gevallen leidde tot opluchting naar beide kanten. De gespreksleider heeft namelijk een veel meer objectieve kijk en kan dus dingen benoemen en verhelderen en dergelijke. In de meeste gevallen bedoelt namelijk iedereen het wel goed, maar er is maar al te vaak een kink in de communicatiekabel gekomen.

Ik weet nog goed dat ik ooit in een dergelijk gesprek aan de vader vroeg: "Wat waardeert u nu zo in uw dochter?", waarop hij prachtige dingen zei en erg ontroerd was. De tranen sprongen hem in de ogen. Maar het heeft wel de weg naar een nieuw begin geopend! Prachtig vind ik zoiets!
 
Weet jij iemand die deze rol van gespreksleider of bemiddelaar (of hoe je het ook wilt noemen) op zich zou kunnen nemen? Een wijs iemand uit de kerk bijvoorbeeld? Natuurlijk zijn er in ons land ook allerlei hulpverleningsinstanties die gespecialiseerd zijn op dit terrein maar ik weet niet of je die stap te groot vindt. Nou ja, denk er maar eens over na. Maar ik denk eerlijk gezegd wel dat jullie er gedrieën niet uitkomen. Dus laat iemand even meekijken met jullie. Als jullie alledrie van goede wil zijn, kunnen bestaande patronen echt doorbroken worden en kan er een mooi en nieuw perspectief ontstaan. Dat wens ik je van harte toe!
 
Drs. Els J. van Dijk

Dit artikel is beantwoord door

drs. E.J. (Els) van Dijk

• Geboortedatum:
  28-01-1956
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

208 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven