DNR-beleid

Ik werk als leerling-verpleegkundige in een ziekenhuis. Op onze afdeling wordt regelmatig een DNR-beleid (niet reanimeren) afgesproken. Ik probeer voor mezelf duidelijk te krijgen hoe ik hier tegenover sta, maar dit vind ik erg moeilijk. Wat ik moeilijk vind is het 'beoordelen' van het argument waarom een DNR-beleid afgesproken wordt. Je kan zeggen dat een ernstig zieke patiënt niet gereanimeerd mag worden omdat hij/zij waardig moet kunnen sterven en er op een gegeven moment plaats moet zijn voor de dood. Dit voorbeeld is voor mezelf nog wel duidelijk. Maar er wordt soms ook zo 'menselijk' gesproken: "In deze situatie reanimeren we niet want dit is zinloos en leidt niet tot het welzijn van de patiënt. We hebben hem/haar niets meer te bieden". In beide situaties is sprake van niet-reanimeren maar met het tweede heb ik veel meer moeite, want wie bepaalt wat 'zinloos' is en het gaat er toch niet om wat wij nog te bieden hebben!? Ik weet dat dit persoonlijke zaken zijn maar kunt u misschien wat handreikingen bieden?

Over dit onderwerp zou je een hele brochure kunnen schrijven, dus is het moeilijk om daar in enkele zinnen wat van te zeggen. Je zou kunnen vragen of de RMU waar ook een afdeling "Zorg" onder valt, hier eens in de vorm van een studiedag of zo, aandacht aan zou willen schenken.

Mevrouw Plomp-Van harmelen zei destijds eens: “Als een stervensproces gaande of aanstaande is, dat moet je daar ook respect voor hebben en moet je je met je medisch handelen terugtreden". Uiteraard dient de zorg optimaal te blijven. Zinloos handelen heeft geen zin en is alleen maar tot last voor de patiënt die dan verhinderd wordt rustig te kunnen sterven. Je zou ook eens bij het Lindeboominstituut kunnen vragen om literatuur hierover.

Alie Hoek-van Kooten

Dit artikel is beantwoord door

Alie Hoek - van kooten

• Geboortedatum:
  27-08-1949
• Kerkelijke gezindte:
  PKN (Hervormd)
• Woon/standplaats:
  Veenendaal
• Status:
  Actief

937 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven