Genieten op deze aarde

Aan ds. Vreugdenhil. De laatste weken denk ik veel na over het genieten op deze aarde en het verlangen naar de Heere (hemel). Ik vraag me af hoe ik hierin een goede balans kan vinden. Als kind werd ik soms al bang als ik bedacht dat de eeuwigheid zonder einde is. Ik wil(de) dit begrijpen, maar dat kan niet. Nu ik aan het herstellen ben van een overspannenheid, komt het weer in sterke mate op me af. Ik mag weten dat de Heere een goed werk in me begonnen is en ik ervaar het als een wonder van de Heere dat ik niet twijfel of er wel een eeuwigheid komt. Maar het is net alsof de duivel me op verschillende manieren bang wil maken om me zo los te rukken van de Heere. Geregeld ervaar ik heel sterk de tijdelijkheid en ik kan dan niet genieten van de dingen om me heen. Ik ben pas een weekje op vakantie geweest en vond de bossen heel mooi, maar echt genieten kon ik niet, omdat ik dacht: het is toch maar tijdelijk. Of ik denk aan de toekomst: hoelang zal ik nog op deze aarde zijn? Wanneer moet ik voor God verschijnen? Wanneer komt de Heere terug? Hoe zal het in de hemel zijn? Wat zullen we daar een eeuwigheid doen? Ik word verdrietig van mezelf, omdat ik de Heere zo'n verdriet doe met deze vragen. En als ik dan ga zingen of bidden, lijkt het soms niet te helpen en lijkt het net of de duivel me alleen maar banger maakt. Al moet ik wel zeggen dat ik de laatste weken regelmatig bemoedigd ben vanuit Gods Woord. Maar dan nemen alle piekergedachten vervolgens weer de overhand. U schrijft in uw boek Triomftocht dat we in het licht van de eeuwigheid ons werk mogen en moeten doen. Aan de ene kant kan ik niet de hele dag aan de eeuwigheid denken, maar als je er nooit aan denkt, is het ook niet goed. Ik ben daar nu de balans in kwijt. Het is waarschijnlijk geen eenvoudige vraag, maar hoe kan het komen dat ik eerder angst ervaar voor de toekomst, dan dat ik er naar verlang om bij de Heere te zijn? Dat ik zo weinig kan genieten van de dingen, terwijl de Heere toch duidelijk in Zijn Woord zegt dat we van het goede mogen en moeten genieten?

Inderdaad is het geen gemakkelijke vraag om te beantwoorden. Ik denk dat je voor jezelf eerst moet proberen om verschil te maken tussen geestelijke vragen en vragen die samenhangen met je psychische leven. De moeilijkheid is natuurlijk dat deze soms ook elkaar overlappen. Als je psychisch niet stabiel bent, kun je ook geestelijk niet optimaal functioneren. Als je God liefhebt kun je juist des te meer genieten van alles wat de Heere geeft in de natuur en in je natuurlijke leven. Maar... inderdaad, je moet er niet helemaal in opgaan. Maar als ik je verhaal zo lees, denk ik dat er bij jou wel genoeg gewicht aan de klok hangt.
 
Angst voor de toekomst is niet een goede vrucht van het geloof. Dan heb je denk ik ook geen zekerheid van je geloof. Misschien is dat het basisprobleem. Zoek eerst naar de zekerheid van je geloof en als je vast mag weten dat je het eigendom van Christus bent, is alles wat van Hem is ook van jou. En dan mag je daar ook van genieten. Het zal ook wel samen hangen met ons karakter of we echt van de dingen genieten of dat we alles zien onder een soort domper.
 
Als ik niet duidelijk ben geweest mag je jouw vraag best nog een keer stellen en dan met wat meer concrete handvatten. Sterkte in je worsteling.
 
Ds. C. G. Vreugdenhil

Dit artikel is beantwoord door

Ds. C.G. Vreugdenhil

• Geboortedatum:
  02-04-1946
• Kerkelijke gezindte:
  Gereformeerde Gemeenten
• Woon/standplaats:
  Houten
• Status:
  Actief

226 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven