Snel betrokken bij problemen

Beste Marijke Rots. Al jarenlang merk ik dat de contacten die ik heb veelal op basis van 'hulpverlening' zijn. Ik voel me snel betrokken bij mensen die problemen hebben, ook in onze gemeente weten deze mensen mij altijd snel te vinden. Dat is natuurlijk heel mooi, maar het vraagt wel heel veel energie. Ik heb vaak het idee dat wanneer ik niet naar mensen omkijk, ze niemand hebben. Zelf heb ik er dan mijn handen vol aan. Het klinkt wellicht raar, maar eigenlijk weet ik hierdoor niet zo goed wat vriendschap is. Vriendschap in de zin van dat ik ook echt contact maak met mensen, zodat ook ik als persoon aan bod kan komen en dingen kan leren. Waarom zoeken mensen dát niet met mij? Als ik zelf op zoek wil, hoe pak ik dat dan aan? Zitten mensen wel op mij te wachten? Ik vind het iets heel moeilijks en hoop dat u me verder kunt helpen! Alvast dank voor uw antwoord.

Beste vraagsteller,

Vriendschap is gebaseerd op een gelijkwaardige relatie tussen de vrienden. Het is een geven en ontvangen, om het zo te zeggen. Binnen een relatie die maar één kant kent, vraagt het heel veel energie zoals u terecht opmerkt. Mensen weten u te vinden, en waarschijnlijk voelt u zich daardoor gevleid zodat u hulp gaat verlenen. Dat líjkt mooi, maar u gaat daarbij vast en zeker behoorlijk over uw eigen grenzen heen.

Wat moet u doen? Grenzen aangeven. Voor uzelf bedenken: tot zover, en niet verder. En dan ook echt niet verder gaan. Laat het probleem van de ander niet úw probleem worden. Schakel eventueel een ander (gemeentelid) in. Bedenk, dat niemand onmisbaar is, ook u niet. Ook al lijkt het dat men niemand heeft als u niet ingrijpt… in de regel is er best wel iemand anders te vinden. Door u, of liever door diegene met zijn/haar probleem bij u is gekomen. Wees nuchter, overschat uzelf niet.

Aan de andere kant: ónderschat uzelf ook niet! Wie er op u zit te wachten? Gaf u hiervoor niet aan, dat mensen u snel weten te vinden? Wilt u een relatie tot vriendschap uit laten groeien, kijken dan nog eens naar mijn eerste zinnen. Géven zal voor u niet zo moeilijk zijn, maar kunt u ook ontvangen? Of wimpelt u aandacht af? Zegt u dikwijls: “dat had je niet hoeven doen”? Vráág gewoon eens een ‘tegenprestatie’ in de zin van “als ik… voor jou doe, wil jij dan dit of dat voor mij doen?” Het is heerlijk om altijd “dankjewel” te hóren, maar “dankjewel” zéggen vereist oefening! Het bouwt echter wél gezonde relaties, die vriendschappen kunnen worden!

Sterkte ermee!      
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1502 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven