Ben ik wel verliefd?

Ik zou graag een vraag stellen over verkering hebben. Ik ben 36 jaar en kende heel erg het verlangen om een relatie te mogen krijgen, maar ik kwam in het dagelijkse leven eigenlijk gewoon niet in aanraking met iemand. Nu adviseerden mensen mij om het eens te proberen via een christelijke datingsite. Daar heb ik een profiel aangemaakt en ik kreeg toen een mail van iemand. Dat werd een goede mailwisseling en we gingen samen een aantal keren uit. Ik denk dat ik toen steeds gefocust was op mijn gevoelens: ben of word ik wel verliefd? En ik wist het antwoord niet. Ik vind dit heel moeilijk. Op veel terreinen hebben we overeenkomsten: we kunnen goed praten, ik waardeer erg veel in de ander. Maar ik zit maar te denken of ik nu wel voel wat je moet voelen wil het goed zitten. Ook ben ik natuurlijk wat ouder en erg onzeker. Wat moet je voelen wil het goed zitten, denk ik dan? En: Ben ik wel verliefd? Ik weet het gewoon niet. Maar toch wil ik de relatie een kans geven. Kan dat ook zonder dat je zeker weet dat je verliefd bent? Dan lees ik op deze site: Een goed contact is nog geen liefde en dan word ik nog banger. Moet ik dan stoppen of juist niet? Er is ook zoveel goeds mogelijk tussen ons. Maar ik ben gewoon onervaren en weet niet wat ik moet voelen. Ik ben al 36 en heb nog nooit verkering gehad. Ik las ook wel eens ergens dat je niets voelt als je erop gericht bent of je wat voelt. Komt het dan misschien ook door deze wijze van contact leggen dat je niets voelt? Ik bedoel: eerst heb ik geschreven; daar had ik gevoel bij. Dan ga je elkaar ontmoeten en bouwde ik megaspanning op. Hoe zal het voelen dacht ik? Dan is iemand in het echt gewoon anders dan van de foto op de site en van het schrijven. Logisch, dus je moet je beeld gewoon bijstellen en weer wennen aan deze omgekeerde wijze van leren kennen van. Meestal is het eerst zien en dan praten en nu is het eerst schrijven en dan zien natuurlijk. Zou het daardoor ook komen? Ik hoop echt dat ik een helpend antwoord krijg. Soms denk ik: als ik die ander had gezien op een vakantiereis was ik denk ik echt wel verliefd geworden, maar misschien omdat het nu via deze wijze van ontmoeten via zo’n site is gegaan ben ik te veel gericht op mijn gevoelens en weet ik het juist niet meer. Ben ook erg bang om verkeerde keuzes te maken.

Beste 36-jarige,

Een goed contact is nog geen liefde. Die zin heeft bij meer vraagstellers gevoelens opgeroepen, lees de laatste vragen aan mij en antwoorden van mij er maar op door. Dus ook hier weer: ik probeer antwoorden te geven op specifieke vragen. Dat betekent niet dat door mij gebruikte woorden zomaar toepasbaar zijn op andere situaties waar ik al hélemáál niks van weet! Toch blijf ik achter deze woorden staan: “een goed contact” heb ik bijvoorbeeld met mijn buren ook, maar dat is een ander soort contact dan met mijn vrienden, met mijn echtgenoot of met mijn kinderen. Verschillende soorten relaties vragen om verschillende soorten van contact, en zelfs van soorten liefde!
 
Vriendschap –met een speciale vriend die je op de ene of andere manier ontmoet hebt- kán uitgroeien tot liefde, maar dat gebeurt niet altijd. Het is in jouw situatie al geweldig, lijkt me, dat jullie na het mailen en kennismaken daadwerkelijk vriendschap voor elkaar voelen. Geef jezelf en je vriend rustig de tijd en de ruimte om elkaar (nog) beter te leren kennen. Focus je niet zo erg op gevoelens die je vindt dat je zou moeten voelen. Vraag je wél af wat je verwachtingen zijn van deze relatie. Je schrijft, dat je best verliefd op hem had kunnen worden als jullie elkaar op een andere manier ontmoet hadden… dát klinkt toch hoopvol?!

Dat de kennismaking op een in jouw ogen –denk ik- wat geforceerde wijze plaats heeft gevonden moet je loslaten: jullie hébben elkaar ontmoet, hoe dan ook. Jullie koesteren gevoelens voor elkaar. Dat is iets om dankbaar voor te zijn. En voor de rest zou ik maar proberen open te staan voor alle gelukkige momenten die je samen mag beleven. Hopelijk tot een trouwdag toe (en natuurlijk vele gelukkige jaren daarna!).
 
Nog even over het maken van (verkeerde) keuzes: alles wat je doet heeft zijn eigen consequentie. Reageer je op een datingsite, dan is dat een keuze. Wil je na mailcontact elkaar zíén, dan is dat een keuze. Wil je nader kennismaken, dan is dat een keuze. Iedere weg die je gaat brengt je op splitsingen waarbij je kiest voor ‘linksaf’ of ‘rechtsaf’. Wanneer je dan even niet zeker weet of het de góéde weg is, ga je terug naar het uitgangspunt, naar dáár waar de keuze gemaakt is. Daar horen gevoelens bij. Maar als je die accepteert hoef je je daardoor niet onzeker te laten maken! Steeds weer kan een keuze goed of niet goed uitvallen. Zelfs als je níéts doet is dat een keuze, maar dan kom je óók nérgens! Zie het maken van een keuze als een uitdaging, zodat je open staat voor nieuwe (levens)ervaring!
 
Gode bevolen,
Marijke Rots

Dit artikel is beantwoord door

C. M. Chr. Rots - de Weger

• Geboortedatum:
  18-02-1947
• Kerkelijke gezindte:
  Christelijk Gereformeerd
• Woon/standplaats:
  Aalten
• Status:
  Actief

1503 artikelen

Dit panellid heeft meerdere artikelen geschreven