Vraag
N.a.v. een voorgaande vraag. Maar is schuld dan toch een vereiste? Verstandelijk weet ik dat wel, maar te voelen is vers twee.
Antwoord
Inderdaad is besef van schuld een vereiste. Zonder schuldbesef hebben we de Heere Jezus niet nodig. Wat zouden we dan moeten zoeken bij een Zaligmaker van zonden? Nu wordt er onder ons echter vaak een heel sterk onderscheid gemaakt tussen weten en voelen. Dat doe jij ook in je vraag. Met als gevolg, dat ‘weten’ dan aan de kant geschoven wordt, en het ‘voelen’ is dan het echte.
Maar je kunt het ook anders benaderen. Het is al heel wat dat je weet dat je een zondaar bent. Velen weten het helemaal niet. En zeggen dat ze eigenlijk (haast) nooit iets verkeerds doen. Maar ons wordt steeds weer de wet van God voorgehouden. Daarin wordt ons in het tiende gebod ook voorgehouden dat de begeerte tegen de geboden zondig is. En in de samenvatting van de wet in de hoofdsom wordt verteld hoe we God moeten liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf. Wanneer je je eigen leven daarnaast legt, sta je dan niet schuldig? Moet je dat niet toestemmen? En is dat dan niets? En blijf je dan maar wachten tot je het eindelijk eens zult gaan voelen? Misschien moet je dan wel heel lang wachten. Misschien komt er dan wel nooit verandering.
Wat moet je dan doen? Jezus zegt: “Kom herwaarts tot Mij, allen die vermoeid en belast zijt en Ik zal u rust geven”. Dat geldt ook voor jou. Je voelt je ellendig, gaf je aan in de eerste vraag. Je zit met een stuk nood. Nu, de Heere Jezus zegt dat je welkom bent bij Hem. Ga dan tot Hem. Er is echt rust bij Hem te vinden. Hij heeft nooit gezegd dat we maar moeten wachten. En dat we maar moeten wegblijven van Hem omdat we nog geen diepe overtuiging van schuld hebben. We hebben Hem nodig. De wet klaagt ons aan. Zonder Christus.
Ds. W. G. Hulsman
Dit artikel is beantwoord door
Ds. W.G. Hulsman
- Geboortedatum:08-11-1956
- Kerkelijke gezindte:PKN (Hervormd)
- Woon/standplaats:Barneveld
- Status:Actief
Bijzonderheden:
Emeritus
